Είναι γεγονός πολύ ευχάριστο η επιστροφή της Ελένης Βιτάλη στη δισκογραφία. Με το δίσκο "7 και να προσέχεις", με δώδεκα καινούργια τραγούδια σε μουσική και στίχους της ίδιας, ενορχηστρωμένα από τον παλιό της φίλο και συνεργάτη Γιάννη Σπάθα...

Πάνε χρόνια που η Ελένη Βιτάλη είχε να φανεί με ολοκληρωμένη δουλειά. Από το 1994, όταν με το δίσκο "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γούλφ;", κατέθεσε το προσωπικό στίγμα της μουσικής και του λόγου της. Δέκα τραγούδια, που μπορεί να μη "πέρασαν" στον κόσμο, διατηρούν όμως το ενδιαφέρον και την καθαρότητα της γραφής και της ερμηνείας τους. Τον Απρίλιο του 2000 η Βιτάλη ήρθε στο "Προσκήνιο", με το ομότιτλο live άλμπουμ από τις εμφανίσεις της, τότε, στη μουσική σκηνή "Αερικό". Είχε προηγηθεί μια απουσία έξι χρόνων, εξαιτίας μιας προσωπικής της περιπέτειας, που την κράτησε μακριά...

Βεβαίως, η πρώτη απόπειρα της Ελένης Βιτάλη να εκτεθεί και ως δημιουργός τραγουδιών έγινε το 1989, με "Το απέναντι μπαλκόνι". Εξαιρετικός δίσκος, σημείο αναφοράς έκτοτε, που έγραψε ιστορία. Κυρίως, για την αλήθεια του. Τις ενορχηστρώσεις των δέκα τραγουδιών στο "Απέναντι μπαλκόνι" επιμελήθηκε ο Γιάννης Σπάθας και στο ένθετο η Ελένη Βιτάλη γράφει σ' ένα - κατά κάποιο - τρόπο βιογραφικό της κείμενο, με αρκετές αλληγορίες: "Γεννήθηκα σε κοπάδι από λύκους. Ήταν, με θυμάμαι, σοφοί οι λύκοι, σκληροί, αμείλικτοι και με μάθανε να σκοτώνω χορτοφάγα. Έτσι έπρεπε, για να ζήσω. Τώρα περνάω τη ζωή μου ανάμεσα σε ισορροπημένους ανθρώπους. Είμαι τόσο ανισόρροπη. Ψάχνω το κοπάδι μου, τον γερόλυκο πατέρα μου, την αμείλικτη απολυτότητά του και τη βιασύνη του να φάει το φαΐ μου. Πάει το κοπάδι, πάνε οι ήχοι του Ταμ Ταμ, οι καυγάδες, οι φωτιές, τα γλέντια, τα κρασοπότια. Πάνε τα ερωτικά επιδεικτικά παιχνίδια του αρχηγού. Γιατί σκοτώσανε τους λύκους; Γιατί με υιοθέτησε η οικογένεια των ανθρώπων; Κι ήμουνα παιδί, τόσο παιδί, ίσα να συμπαθήσω τους ανθρώπους και να ξεχάσω για λίγο τους νόμους του κοπαδιού μου"...

Μπορεί η Ελένη Βιτάλη να χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να φτάσει στον Απρίλη του 2008 και να μας παρουσιάσει τώρα ένα ολοκληρωμένο προσωπικό άλμπουμ, εντούτοις δεν έλειψαν οι κατά καιρούς εμφανίσεις της. Από το 2000 και μετά, που επέστρεψε στα πράγματα, συμμετείχε αρχικά στο cd "Οπωσδήποτε παράθυρο", τραγουδώντας ένα τραγούδι του Νίκου Αντύπα και δύο τραγούδια του Γιάννη Σπάθα, όλα σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Στη συνέχεια, τη βρίσκουμε να συμμετέχει "Στην ηχώ του έρωτα" του Νότη Μαυρουδή, στη "Σμύρνη" της Εστουδιαντίνας, στα "Μόνα στολίδια" του Άγγελου Σκορδίλη, στα "Έρημα χωριά" του Γιώργου Νταλάρα, ενώ τραγούδησε - πριν τρία χρόνια - και στο single του γιου της Νίκου Ξύδη "Ακολούθα τα πουλιά".

Μεγάλη φωνή! Μέγιστη ερμηνεύτρια! Με έντονη παρουσία τόσο στη λαϊκή όσο και στην - ας την πούμε - "μεταλαϊκή" φάση της καριέρας της. Πρωτοεμφανίστηκε το 1973, στο δίσκο "Δεν περισσεύει υπομονή", με τραγούδια του Αργύρη Κουνάδη σε στίχους του Βαγγέλη Γκούφα. Από 'κει, της έμεινε προίκα το "Αϊ γαρούφαλλό μου". Τραγούδησε τους μεγάλους του παραδοσιακού και λαϊκού μας τραγουδιού, αλλά αποδέχτηκε και το κάλεσμα των δημιουργών της "άλλης όχθης" και χάρισε στα τραγούδια τους μιαν άλλη αύρα. Τραγούδησε Διονύση Σαββόπουλο στη "Ρεζέρβα", Δημήτρη Λάγιο στον "Ήλιο τον ηλιάτορα", Σταμάτη Σπανουδάκη στους δίσκους "Κύριε των δυνάμεων", "Ξαφνικός έρωτας", "7 παρακλήσεις", "Και μπήκαμε στα χρόνια". Κι ακόμα, Μανώλη Γαλιάτσο στο "Φως Αυγούστου", Νίκο Γράψα στο "Άνεμος είναι", Σταμάτη Κραουνάκη στη "Μήδεια", Νότη Μαυρουδή στο "Ίσως φταίνε τα φεγγάρια", Κώστα Καλδάρα στο δίσκο "Γεια σας που πέφτουν τα σύνορα;", Νίκο Πορτοκάλογλου στον "Άσωτο υιό"...

Και τώρα, είναι πάλι εδώ. Καλοδεχούμενο και καλοτάξιδο το καινούργιο cd "7 και να προσέχεις". Κυρία Βιτάλη, καλώς σας ξαναβρήκαμε!

Υ. Γ.
Είναι ευτυχής η συγκυρία, που ξαναφέρνει αυτή την εποχή στο δισκογραφικό προσκήνιο ωραίες δουλειές, από ανθρώπους που αγαπάμε και εκτιμάμε. Στα ράφια των δισκοπωλείων θα βρείτε καινούργια cd, που αξίζουν την προσοχή και την προτίμησή σας. Όπως, τα "Ημερολόγια" της Λένας Πλάτωνος, όπως το "10" της Ελένης Καραΐνδρου, όπως τα καινούργια τραγούδια της Ελένης Βιτάλη. Σε μια περίοδο δισκογραφικής αμηχανίας, το να μας κάνουν την τιμή αυτοί οι άνθρωποι να είναι παρόντες, αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό. Και μαζί μ' αυτούς, να δίνει το παρόν της και η νεότερη γενιά, που απέδειξε ότι και λόγο έχει και ταλέντο. Αναφέρομαι στη Νατάσσα Μποφίλιου και στο cd της με το συνθέτη Θέμη Καραμουρατίδη και το στιχουργό Γεράσιμο Ευαγγελάτο "Μέχρι το τέλος"...