Δίσκος - σταθμός στην καριέρα του Γιάννη Πάριου, καθώς ήταν ο πρώτος του χρυσός (πωλήσεις που ξεπέρασαν τις 50.000 αντίτυπα!) κι αυτός που του άνοιξε το δρόμο για την κορυφή. Βεβαίως, ήταν ήδη γνωστός και είχε στο ενεργητικό του αρκετές επιτυχίες, ωστόσο χρειάστηκε να ερμηνεύσει με ελληνικούς στίχους ένα πασίγνωστο γαλλικό τραγούδι για να «απογειωθεί» εμπορικά και να αναχθεί από εκεί και πέρα ως ο τραγουδιστής με τις περισσότερες πωλήσεις από καταβολής δισκογραφίας στη χώρα μας, κάνοντας παράλληλα «μόδα» για περίπου μια πενταετία τη «μεταγλώττιση» ξένων κομματιών στη δισκογραφία μας.

Ο λόγος για το "El bimbo" του Claude Morgan που με στίχους του Πυθαγόρα έγινε «Ποτέ δεν σε ξεχνώ» και τραγουδήθηκε κατά κόρον εκείνη την εποχή - ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1975. Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς οι γονείς μου πήγαν διακοπές στην Κέρκυρα και μου έχουν πει ότι όπου γυρνούσαν κι όπου κάθονταν για γεύμα ή για δείπνο, παντού ακουγόταν το συγκεκριμένο τραγούδι...
Να πούμε εδώ ότι ο Morgan είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ της Eurovision στις 7 Απριλίου του 1973 ως συνθέτης του τραγουδιού "Tu te reconnaitras" που ερμήνευσε η Anne-Marie David για λογαριασμό του Λουξεμβούργου, το οποίο επικράτησε στο διαγωνισμό για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά μιας και είχε προηγηθεί η Βίκυ Λέανδρος και το περίφημο "Apres toi".

Πέρα από την τεράστια επιτυχία του «Ποτέ δεν σε ξεχνώ», ο δίσκος περιλαμβάνει ορισμένα πολύ καλά κομμάτια που κι αυτά ξεχώρισαν κι ακούστηκαν αρκετά. Το «Έρχονται στιγμές» του Στέλιου Ζαφειρίου, το υπέροχο «Ούτε συζήτηση» του Γιώργου Κατσαρού και το «Για πάντα» του - πολύ νέου τότε - Νίκου Καρβέλα είναι αρκετά γνωστά στο ευρύ κοινό, ενώ κατά τη γνώμη μου αξίζουν πολλά τα «Παλιοχαλάσματα» του Σπύρου Παπαβασιλείου και «Μείνε δίπλα μου Μαρία» του Κατσαρού. Στις δεύτερες φωνές ακούγεται η Λίτσα Διαμάντη.

Ο δίσκος διακρίνεται για την εξαιρετική ενορχήστρωση στα περισσότερα τραγούδια καθώς και για την άψογη ηχητική του ποιότητα, απόρροια της ηχογράφησης που έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο. Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχει μια φωτογραφία του Γιάννη Πάριου που ένα χρόνο αργότερα (1976) χρησιμοποιήθηκε ως εξώφυλλο για την ...κασέτα που κυκλοφόρησε η εταιρεία για το δίσκο «Τώρα πια»!
Επίσης, λίγο μετά την έκδοση του μεγάλου δίσκου «Έρχονται στιγμές» βγήκε κι ένα δισκάκι 45 στροφών με το ομώνυμο τραγούδι στη μία πλευρά και το «Ποτέ δεν σε ξεχνώ» στην άλλη...

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Έρχονται στιγμές (Στ. Ζαφειρίου-Πυθαγόρα)
2. Ποτέ δεν σε ξεχνώ (C. Morgan-Πυθαγόρα)
3. Ούτε συζήτηση (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
4. Μείνε δίπλα μου Μαρία (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
5. Κάτι ξέρεις (Λ. Μαρκέα-Φ. Νικολάου)
6. Είναι αργά (Στ. Ζαφειρίου-Πυθαγόρα)
7. Για πάντα (Ν. Καρβέλα-Β. Τσιμπούλη)
8. Αχ τα βάσανα (Σπ. Παπαβασιλείου-Τ. Οικονόμου)
9. Γι' αυτό σε χώρισα (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
10. Θα γυρίσει το χαρτί (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
11. Με συγχωρείς (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
12. Τα τωρινά (Σπ. Παπαβασιλείου-Τ. Οικονόμου)
13. Παλιοχαλάσματα (Σπ. Παπαβασιλείου-Τ. Οικονόμου)

Ο πρώτος προσωπικός δίσκος μιας εκ των μεγαλυτέρων τραγουδιστριών που έβγαλε ποτέ η χώρα μας, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1975 κι έγινε χρυσός, αφού ξεπέρασε τις 50.000 αντίτυπα σε πωλήσεις κι «έβγαλε» πολλές και διαχρονικές επιτυχίες. Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια από τότε που η Χάρις Αλεξίου βγήκε επαγγελματικά στο τραγούδι για να εκδοθεί η πρώτη της δισκογραφική δουλειά, ωστόσο είχε πάρει μέρος σε τόσες άλλες που ήταν σαν να έκανε δυο δίσκους το χρόνο και είχε γίνει πολύ γνωστή στον κόσμο!

Το άλμπουμ κινείται μέσα σ’ ένα κλίμα που διαμόρφωσε το στυλ της Αλεξίου στους πρώτους «μεγάλους» δίσκους της. Περιλαμβάνει κατά βάση παλιά - κυρίως προπολεμικά - λαϊκά τραγούδια, τα οποία όμως με τη μοναδική φωνή της έκαναν μια «δεύτερη καριέρα» και αγαπήθηκαν πολύ από τον κόσμο, με αποκορύφωμα τη «Δημητρούλα». Παράλληλα, υπάρχει σε νέα εκτέλεση το πρώτο τραγούδι που είπε σε δισκάκι 45 στροφών το 1970 («Όταν πίνει μια γυναίκα») και το «Πέργαμε», που το θεωρώ ένα από τα καλύτερα κομμάτια που ερμήνευσε η Χαρούλα ασχέτως αν δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό.

Από εκεί και πέρα, το δίσκο συμπληρώνουν δύο «κλασικά» ζεϊμπέκικα του Απόστολου Καλδάρα που είχε τραγουδήσει σε δεύτερη εκτέλεση η Αλεξίου τον Δεκέμβριο του 1974 στο άλμπουμ του συνθέτη «Για ρεμπέτες και για φίλους», στο οποίο συμμετείχαν και οι Δημήτρης Κοντολάζος και Κώστας Σμοκοβίτης. Επίσης, υπάρχουν δύο τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου που σχεδόν παράλληλα κυκλοφόρησαν στο δίσκο του «Ανεξάρτητα» ερμηνευμένα από τον ίδιο («Λένγκω-Λένγκω» από ζωντανή ηχογράφηση) και τη Βίκυ Μοσχολιού («Η Ρόζα η ναζιάρα»).

Εξάλλου, στα «12 λαϊκά» συναντάμε ένα από τα πρώτα τραγούδια του Αντώνη Βαρδή κι ένα εξαιρετικό χασάπικο του Γιώργου Ζαμπέτα, «προάγγελο» του «Τι γλυκό να σ’ αγαπούν» που τραγούδησε η Χαρούλα το 1977 στο καταπληκτικό διπλό άλμπουμ «24 τραγούδια».

Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχει μιαν ασπρόμαυρη «προσωπογραφία» της τραγουδίστριας και ...παντελής έλλειψη στοιχείων σχετικά με το ποιοι δούλεψαν για να βγει η δουλειά.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Δημητρούλα μου (Π. Τούντα)
2. Όταν πίνει μια γυναίκα (Β. Βασιλειάδη-Πυθαγόρα)
3. Η Ρόζα (Γ. Μαρκόπουλου-Μ. Φακίνου)
4. Πώς το λένε (Β. Βασιλειάδη-Πυθαγόρα)
5. Πέργαμε (Β. Βασιλειάδη-Πυθαγόρα)
6. Έτσι που το πας (Αν. Βαρδή)
7. Ελενίτσα (Παλιό λαϊκό)
8. Σ’ ένα βράχο (Απ. Καλδάρα)
9. Τσαχπίν (Παλιό λαϊκό)
10. Μια στεναχώρια (Απ. Καλδάρα-Κ. Βίρβου)
11. Σουρουπώματα (Γ. Ζαμπέτα-Πυθαγόρα)
12. Ελλάδα (Λένγκω-Λένγκω) (Γ. Μαρκόπουλου)

Δίσκος που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1977 κι έγινε η αφετηρία για μια «δεύτερη καριέρα» για τον Γιάννη Πουλόπουλο. Ο ερμηνευτής βεβαίως είχε ήδη γράψει μεγάλη ιστορία στο χώρο του τραγουδιού με τα σπουδαία πράγματα που είχε πει από τα μισά της δεκαετίας του '60 και μετά, ωστόσο με το «Αγάπα με» άλλαξε σε μεγάλο βαθμό το ρεπερτόριό του και μπήκε κι αυτός στο παιχνίδι των "μεταγλωττισμένων" επιτυχιών του εξωτερικού. Τούτο δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά η αλήθεια είναι ότι από τον συγκεκριμένο δίσκο και μετά ο Πουλόπουλος πήγε εντελώς αλλού σε σχέση με το στυλ που τον είχε συνηθίσει ο κόσμος.

Πάντως, το «Αγάπα με» έγινε σήμα κατατεθέν κι εξακολουθεί ν' ακούγεται μέχρι σήμερα (από τα λίγα «ξενόγλωσσα» που πέτυχαν κάτι τέτοιο), ενώ ποτέ δεν έλειψε από τις ζωντανές εμφανίσεις του τραγουδιστή μέχρι ν' αποσυρθεί πριν λίγα χρόνια από τις πίστες και τη δισκογραφία. Πρόκειται για ένα τραγούδι του Julio Iglesias που έκανε πάταγο εκείνη την εποχή στην Ευρώπη με τον τίτλο "Abrazame" και με ελληνικούς στίχους του «ειδικού» Πυθαγόρα «μεταμορφώθηκε» όπως το ξέρουμε.

Η επιτυχία του δίσκου ήταν μεγάλη, αφού έγινε χρυσός ξεπερνώντας τις 50.000 πωλήσεις. Πέρα από το ομότιτλο, ακούστηκαν πολύ και «Τα μάτια σου τα μελαγχολικά», «Μου 'πες σ' αγαπώ», «Θυσία», «Σε θέλω», «Τα ψέματα» (πιο γνωστό ως «Κι εγώ δε μίλαγα») και «Με τη ντάμα με το ρήγα», δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια νέα καριέρα στον Πουλόπουλο που για σχεδόν μια πενταετία ακολούθησε δισκογραφικά αυτό τον δρόμο με ουκ ολίγες χρυσές και πλατινένιες δουλειές.

Να πούμε ότι οι στίχοι του «Μου 'πες σ' αγαπώ» την ίδια περίοδο μελοποιήθηκαν και από τον Κώστα Χατζή και το τραγούδι ακούστηκε από την Ελπίδα στις ζωντανές εμφανίσεις των δυο τους στη μπουάτ «Σκορπιός» με τη συμμετοχή και του Δάκη. Παράλληλα, περιλήφθηκε και στη live ηχογράφηση του προγράμματος που κυκλοφόρησε σε τριπλό δίσκο στα τέλη Απριλίου του 1977 με τίτλο «Ελπίδα-Δάκης στου Κώστα Χατζή».

Παραγωγός του «Αγάπα με» ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτες τους Στέλιο Γιαννακόπουλο και Τάκη Φιλιππίδη. Οι ενορχηστρώσεις είναι του Κώστα Κλάββα, με εξαίρεση τα τραγούδια του Γιάννη Σπανού και του Γιώργου Κριμιζάκη που τις επιμελήθηκαν οι ίδιοι οι συνθέτες.