 |
|
|
|
Πόσο
συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας
αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες
ή δυσάρεστες σκέψεις...
Ο Γιάννης Πλούταρχος είναι ένας καλλιτέχνης που θαυμάζω πάρα πολύ. Ενώ μέχρι στιγμής διατηρεί ένα συγκεκριμένο ύφος, καταφέρνει να δώσει κάτι διαφορετικό σε κάθε δισκογραφική δουλειά. Από το "Μόνο Εσύ" έως το "Κρυμμένα Μυστικά" παρατηρούμε μία ομαλή εξελικτική πορεία χωρίς να αποπροσανατολίζεται ή να πειραματίζεται επικίνδυνα. Από την τελευταία δουλειά "Κρυμμένα Μυστικά" ξεχώρισα αρκετά κομμάτια αλλά με άγγιξε περισσότερο το "Τώρα που έφυγες" σε στίχους της Ρεβέκκας Ρούσση και μουσική του Στέλιου Μαρή. Η
βροχή δεν πέφτει σε σταγόνες Το
πρωί σκοτάδι αντικρίζει Τώρα
που έφυγες εγώ θα μείνω Απ'
τη δύση ανατέλλει ο ήλιος Το
πρωί σκοτάδι αντικρίζει Ο στίχος είναι ερωτικός. Αναφέρεται στο χωρισμό δύο ανθρώπων και στο πώς τον αντιμετωπίζει αυτός που μένει πίσω. Βλέπουμε πως για εκείνον ο χρόνος δεν περνά, η ψυχή μελαγχολεί, χάνει το νόημα της ζωή του και γενικά βρίσκεται σε κατάσταση παρακμής. Εκφράζει το παράπονο για την κατάσταση την οποία βιώνει. Προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του αλλά ταυτόχρονα δε χάνει την ελπίδα ότι πάντα θα βρίσκεται στην καρδιά του προσώπου που τον εγκατέλειψε ("Τώρα που έφυγες φωτιά θ' ανάψω / μες στη σκέψη μου θα σε φυλάξω / και το ξέρω μέσα σου εμένα / πάντα θα κρατάς"). Παρατηρούμε πως ο στίχος είναι απλός και άμεσος με ζωντανές εικόνες που μεταφέρουν έντονα συναισθήματα. Με λίγα λόγια η στιχουργός, η οποία είναι γνωστή για τη δουλειά της σε διαφορετικό ρεπερτόριο (στις συνεργασίες της συγκαταλέγονται η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και η Δήμητρα Γαλάνη) έχει γράψει ένα πολύ δυνατό τραγούδι που αγγίζει τη ψυχή μας και σίγουρα εκφράζει όσους έχουμε βιώσει κάτι αντίστοιχο. Η μουσική του τραγουδιού κινείται σε καθαρά λαϊκούς δρόμους. Θα χαρακτηρίζαμε το κομμάτι ως "λαϊκή μπαλάντα" με μελωδία που αποδίδει άριστα τα νοήματα που θέλει να μεταδώσει ο στίχος. Σχετικά με την ενορχήστρωση, πολύ όμορφα ακούγεται το βιολί σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα μουσικά όργανα. Θεωρώ πως αυτό το όργανο ταιριάζει αρκετά στο ύφος του τραγουδιστή (ας θυμηθούμε το δίσκο "Δεν είναι ο έρωτας παιδί της λογικής"). Η ερμηνεία του Πλούταρχου είναι ιδανική. Δε θα μπορούσα να φανταστώ άλλον να ερμηνεύει αυτό το κομμάτι με τόσο πάθος και συναισθηματισμό. Ο τραγουδιστής μάς έχει συνηθίσει σε ανάλογες "επιδόσεις" άρα δε μας εκπλήσσει, απλά επιβεβαιώνει τα δυνατά του σημεία. Υπάρχει μία μερίδα κόσμου που βρίσκει βαρετό και υπερβολικά "παραπονιάρικο" τον τρόπο που ερμηνεύει τα τραγούδια του. Το μόνο που έχω να σχολιάσω πάνω σε αυτό είναι ότι εύχομαι να υπήρχαν κι άλλοι τραγουδιστές που να μπορούσαν να εξωτερικεύσουν με τον ίδιο δυναμισμό αλλά και την ίδια τρυφερότητα το παράπονο της ψυχής. |
||
 |
|