Ολόκληρη η Αθήνα σε ένα cd! Ο ευρηματικός στιχουργός Φώντας Λάδης έγραψε στίχους εμπνεόμενος από την πόλη αυτή που όσο μας κουράζει, τόσο περισσότερο την αγαπάμε! Και ο Χρήστος Νικολόπουλος πήρε το μπουζούκι του και έδωσε στους στίχους ρυθμό. Μελωδίες λαϊκές που με εξέπληξαν γιατί μου θύμισαν κάτι από τα παλιά καλά λαϊκά τραγούδια, αυτά που οι ήχοι τους γέμιζαν τα μικρά μαγαζάκια της Αθήνας! Στο ...πάλκο ο Κώστας Μακεδόνας, ο Μπάμπης Τσέρτος και ο Παύλος Κοντογιαννίδης δίνουν στα τραγούδια με τις ερμηνείες τους την τελική πινελιά!

Πολύ καλό cd, τραγούδια που πραγματικά μας φέρνουν στο νου τις γωνιές της Αθήνας στις οποίες αναφέρονται. Πρόκειται για ζωντανή ηχογράφηση από συναυλία στις 8 Απριλίου 2002 στη Λυρική Σκηνή.

Ακούστε το cd, θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε ξανά τις χαμένες ομορφιές της πόλης μας...

... Ο τρόπος που δένουν τα τραγούδια με τις γωνιές της Αθήνας στις οποίες αναφέρονται ...

Η Αθήνα είναι εδώ, δίπλα μας. Οι αλληλοδιαδεχόμενες μορφές της έχουν αφήσει τα ίχνη τους. Μπορούμε, αν θέλουμε, πίσω από τα παλιά σπίτια, τα εργοστάσια, τους δρόμους και τα αρχαιολογικά μνημεία, να βρούμε τους ανθρώπους και τη ζωή τους. Άλλωστε, ορισμένα από τα στοιχεία αυτής της ζωής, τα προλάβαμε και τα ζήσαμε.
Ο χρόνος τρέχει και στο παρελθόν δεν μπορείς ούτε χρειάζεται να γυρίσεις. Μπορείς όμως να το «κουβαλάς» μέσα σου και, καθώς χτίζεις το παρόν, να επαναφέρεις - δίπλα στα καινούργια, δυναμικά στοιχεία - κάποια στοιχεία ισορροπίας που, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, όντως καταστρέψαμε και κάποιο ίσως ηθικό νόημα, που, στιγμές - στιγμές, λείπει.
Και στο χώρο του τραγουδιού, άλλωστε, το ζητούμενο είναι το ίδιο. Κι εδώ - όπως και στο οικιστικό περιβάλλον - άλλοι γκρεμίζουν και άλλοι χτίζουν. Εμείς δημιουργούμε το δικό μας, καινούργιο, όσο μπορούμε, πρωτότυπο έργο, αλλά κρατάμε τα υγιή στοιχεία που μας έδειξαν οι προηγούμενοι και τα δείχνουμε στους επόμενους.
Διαδρομές, λοιπόν, στο χρόνο και στο χώρο, στις τοποθεσίες και στις μνήμες αυτής της πόλης, σε μέρη καθημερινά που αγαπάμε, ακόμα και όταν δεν το ξέρουμε, στους τρόπους ψυχαγωγίας της Αθήνας, στα βιώματα και στα οράματα της. Με λυρισμό και, όταν χρειάζεται, με χιούμορ.
Δεν πρόκειται για αναπόληση. Ούτε για νοσταλγία. Μιλάμε για κάτι που υπάρχει μέσα μας και γύρω μας, καθημερινά. Μήπως δεν είναι μέσα στη ζωή μας, εδώ και χρόνια, η αναπαλαίωση των διατηρητέων κτιρίων, η ανακάλυψη της «ερειπωμένης» μορφής της πόλης, η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων, η γοητεία συγκεκριμένων σημείων του ιστορικού τριγώνου, οι έντονες αλλαγές στον τρόπο ζωής και ψυχαγωγίας; Δεν είναι στην ημερήσια διάταξη οι ανασκαφές, η αποκατάσταση των μνημείων, οι συνεχείς χωροταξικές αλλαγές στην ελληνική πρωτεύουσα; Δεν επηρεαζόμαστε όλοι - ανεξάρτητα από την επιμέρους στάση μας απέναντι στα θέματα αυτά - από τον πυρετό μέσα στον οποίο ζει τη χώρα για το 2004; Κι αυτό, η Αθήνα και η σχέση της με την Ολυμπιάδα, είναι στην ουσία μια ιστορική διαδρομή.

Χρήστος Νικολόπουλος - Φώντας Λάδης

Υπερωκεάνειο πέτρινο φαντάζει
κι όχημα τιτάνιο, μάνα μου το Γκάζι
Στέγες, ράγες, στρόφιγγες, σήραγγες, καζάνια
βαθυσκάφος τ' ουρανού και χωρίς λιμάνια.

Οι παλιές οι φάμπρικες, ότι και να κάνεις
έχουν κάπου μια ψυχή, που ποτέ δεν φτάνεις...

(στίχοι: Φώντα Λάδη - "Γκάζι")