Τα
σημάδια του θα παραμείνουν ανεξίτηλα στο σύγχρονο ελληνικό λαϊκό
τραγούδι... Από τις αρχές της δεκαετίας του '90, ο Νότης Σφακιανάκης
οδήγησε την ελληνική δισκογραφία σε άλλα, νέα μεγέθη επιτυχίας και
πωλήσεων! Δεν ήταν μόνο η στιβαρή του παρουσία, ως κυρίαρχου εκπρόσωπου
του λαϊκού τραγουδιού, όπως αυτό διαμορφωνόταν στο ξεκίνημα της
προηγούμενης δεκαετίας. Δεν ήταν η ερμηνεία του, που αναμφίβολα
ήταν στηριγμένη πάνω σε πολύ γερές βάσεις, ούτε μόνο η σκηνική του
παρουσία, που δημιούργησε νέα μέτρα και σταθμά στη μέχρι τότε ελληνική
πραγματικότητα.
Ο
Νότης Σφακιανάκης αποτέλεσε φαινόμενο, σε ότι αφορά την επαφή που
δημιούργησε με τον κόσμο. Μετά από πολλά χρόνια, μπορούσαμε να μιλάμε
ξανά για ένα νέο «είδωλο» στο τραγούδι. Η θερμή ανταπόκριση και
ο διαρκής ενθουσιασμός του κοινού ήταν αυτό που τον οδήγησε και
τον κράτησε στην κορυφή. Σίγουρα όμως, το όχημα για την πορεία του
Νότη Σφακιανάκη στην πρώτη θέση ήταν τα τραγούδια του. Η μοναδική
του ερμηνεία αξιοποίησε στο έπακρο, ένα μουσικό υλικό ισχυρής δυναμικής
και εμβέλειας. Και την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στο σύνολο των πολλών
και μεγάλων του επιτυχιών, είχαν τα Ζεϊμπέκικα. Ο ρυθμός των εννέα
όγδοων των ζεϊμπέκικων, έδεσε με τον καλύτερο τρόπο, με την πηγαία
εκφραστική δύναμη που χαρακτήριζε την ερμηνεία του Νότη Σφακιανάκη.
Θα 'λέγε κανείς ότι το ζεϊμπέκικο, σαν ύφος και συναίσθημα, συμπύκνωνε
ό,τι πρέσβευε ο Νότης Σφακιανάκης, με το σύνολο της παρουσίας του
στα μουσικά πράγματα της χώρας μας.
Ο ίδιος
ευτύχησε να τραγουδήσει μεγάλα ζεϊμπέκικα που αντέχουν στον χρόνο
και που πάντα θα μας παρασύρουν στην γλυκιά τους μέθη. Το απάνθισμα
αυτών των Ζεϊμπέκικων, βρίσκουμε συγκεντρωμένα στην συλλογή αυτή,
που σίγουρα, χάρη στο περιεχόμενο της θα παραμείνει κλασική. Σε
πρώτη ανάγνωση βέβαια, συναντάμε τους τίτλους που φέρουν την αναγνωρίσιμη
πλέον υπογραφή του συνθετικού δίδυμου των Αλέκου Χρυσοβέργη και
Σταύρου Γιατρά - μιλάμε για τραγούδια που σημάδεψαν την καριέρα
του Νότη Σφακιανάκη: «Σώμα μου», «Μήπως Είμαι Τρελός», «Ο Αετός»,
«Μα Εσύ με Καις», «Οι Σκιές», «Σιγανές Ψυχάλες», «Περνά κι Εσύ».
Το
ίδιο δυνατά και επιτυχημένια και τα ζεϊμπέκικα, σε στίχους και μουσική
του Γιώργου Μουκίδη: «Η Στέλλα η Σμυρνιά», «Δεν Πόνεσα», «Συγχώρεσέ
με», «Χαράματα», «Να Ξαναρθείς».
Την
συλλογή συμπληρώνουν το κλασικό «Στην Αλάνα», των Γιάννη Σπανού,
Λευτέρη Παπαδόπουλου, το πολυτραγουδισμένο «Ο Στράτος» των Βασίλη
Σδούκου, Γιώργου Θανόπουλου, και στις ζωντανές τους εκτελέσεις,
το αλησμόνητο «Ό,τι Αγαπάω Εγώ Πεθαίνει» των Απόστολου Καλδάρα,
Γιώργου Σαμολαδά και το «Δάνειο Ζωής» των Γιώργου Ιωαννίδη και Νίκου
Φραγκούλη, που επίσης αποτέλεσε μία από τις μεγάλες επιτυχίες του
Νότη Σφακιανάκη.
Δεκαέξι
τραγούδια που χάραξαν μια εποχή και χορεύτηκαν με πάθος,
συγκεντρωμένα σε μία πολύτιμη συλλογή που θα εκτιμήσουν όλοι οι
φίλοι του τόσο σπουδαίου αυτού τραγουδιστή.
|