Για μια ακόμα φορά, ο Νίκος Ζιώγαλας ακολουθεί διαφορετικό δρόμο από αυτόν που θα περίμενε κανείς και ...την βγαίνει από τα αριστερά. Εκεί που θα περίμενε κανείς τα καινούργια του τραγούδια να ακολουθούν τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα, ιδιαίτερα μετά την περσινή του επιτυχία «Πέρασε η μπόρα» που τραγούδησε με την Αναστασία Μουτσάτσου, επιστρέφει με έναν ...αμιγώς λαϊκό δίσκο. Και για να είμαστε πιο ξεκάθαροι, αυτή τη φορά ο Νίκος άφησε να βγουν από μέσα του οι μνήμες και τα λαϊκά ακούσματα του, επηρεασμένα από την δεκαετία του '60. Δεν είναι η πρώτη φορά που το επιχειρεί. Όλοι θυμόμαστε το «Είμαι ρομαντικός», μόνο που αυτή τη φορά και τα 13 καινούρια τραγούδια του, κουβαλάνε κάτι από το άρωμα των παλιών λαϊκών, με σημερινό βέβαια τρόπο.
Τραγούδια σαν το «Ει... τι κάνεις εκεί;», «Ζόρικο κόλπο», «Η καρδιά μου πονά», «Γλυκά γλυκά», «Άχρηστα πράγματα», κρατάνε από τη στόφα των παλιών καλών διαχρονικών λαϊκών τραγουδιών. Και είναι σίγουρο, ότι μετά την πρώτη ακρόαση, ο καθένας μας θα ψιθυρίζει κάποια από αυτά τα τραγούδια.

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Πάνος Τόλιος - τύμπανα, ντέφι, ταμπάσα, μαράκες
Δημήτρης Μπασλάμ - ακουστικό και ηλεκτρικό μπάσο
Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου — ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα
Ηρακλής Βαβάτσικας — ακορντεόν
Μανώλης Καραντίνης - μπουζούκι
Νίκος Καρατζάς - μπόνγκος, τρίγωνο
Νίκος Ζέρβας - πλήκτρα, πιάνο
Γιώργος Μαγκλάρας - βιολί, ακουστικές κιθάρες
Νίκος Ζιώγαλας - ακουστική κιθάρα

Ενορχήστρωση και επιμέλεια παραγωγής: Γιώργος Μαγκλάρας

Ο Ζιώγαλας έχει κάνει όνομα από κάποιες επιτυχίες του που κινούνταν πάντα σε μοντέρνο για την εποχή τους στυλ... Από τη "σταρ του σινεμά", μέχρι το πρόσφατο "πέρασε η μπόρα" που ερμήνευσε με την Αναστασία Μουτσάτσου, ο Ζιώγαλας δοκίμασε διάφορες μουσικές, πειραματίστηκε, τόλμησε και στο τέλος μάλλον ...δεν κατέληξε πουθενά! Τι εννοώ με αυτό; Πολύ απλά ότι αυτό το παιδί με τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του, δεν πρόκειται ποτέ να κατασταλλάξει σε ένα μουσικό ύφος...

Το νέο του album με τον πρωτότυπο τίτλο "εϊ ...τι κάνεις εκεί;" είναι κατά τη γνώμη μου ένα ακόμη τόλμημα... Γιατί όταν έχεις κάνει τεράστια επιτυχία με ένα στυλ τραγουδιού (πέρασε η μπόρα) και ξαφνικά εκεί που όλοι περιμένουν το επόμενο βήμα σου να είναι κάτι ανάλογο, εσύ πας και βγάζεις το ακριβώς αντίθετο, ε τότε τολμάς... Και όταν τολμάς ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις το αποτέλεσμα.

Είναι δύσκολο να κάνω πρόβλεψη τι απήχηση θα έχουν τα τραγούδια αυτού του δίσκου στο κοινό. Ίσως γιατί δεν υπάρχει το παράδειγμα μιας άλλης ανάλογης δουλειάς. Η "χειροπιαστή" αλήθεια είναι ότι τα τραγούδια του album μας γυρίζουν πίσω, μας θυμίζουν κάτι από τα παλιά λαϊκά μαγαζιά με την ορχήστρα και τους μουσικούς ...παραταγμένους στη σειρά πάνω στο πάλκο. Δεν νομίζω πως κάποιο τραγούδι έχει τη δυναμική της επιτυχίας που κουβαλούν κάποια παλιότερα κομμάτια του Ζιώγαλα. Αλλά αμφιβάλλω κι αν ο στόχος του Ζιώγαλα με αυτό το album ήταν να κάνει σουξέ! Μάλλον προσπάθεια να βγάλει προς τα έξω, έναν ήχο που γεμίζει τον εσωτερικό του κόσμο μου μοιάζει... Κάτι που στον ίδιο αρέσει πολύ και έκρινε πως ήρθε η στιγμή να το μοιραστεί μαζί μας.

Για όσους αναζητούν ψαγμένο λαϊκό τραγούδι, αυτό το album έχει πολλά να τους πει...

... Λαϊκά τραγούδια που κρύβουν μια αυθεντικότητα που σπάνια συναντούμε σε σημερινές παραγωγές ...

... Το τραγούδι "η αλήθεια πονά", συνδυάζει το λαϊκό χρώμα με τον ηλεκτρικό ήχο, μέσα από μια πετυχημένη ενορχήστρωση. Είναι ίσως το μόνο τραγούδι που ξεφεύγει κάπως από το γενικότερο κλίμα του album ...

Άχρηστα πράγματα οι μάγκες μας πουλάνε
άχρηστα πράγματα και πως μας ξεγελάνε
πως τα πλασάρουνε κι εγώ μόλις σε είδα
άκουσα τη δίψα μου κι έπεσα στην παγίδα

...και πως ν' αντισταθώ
αγοράζω με τα χίλια
παίρνω μάτια, παίρνω χείλια
...πιο μέσα δεν κοιτώ

(στίχοι: Νίκος Ζιώγαλας - "Άχρηστα πράγματα")