Μια φάση περνάει κι ο Γιώργος Αλουπογιάννης αλλά ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ θέμα γιατί φαίνεται πως είναι Η ΚΑΛύΤΕΡή ΤΟΥ φάση! Μετά την επιτυχία του «Τα πιο μεγάλα πράγματα τα έζησα μικρός», ετοίμασε ένα καταπληκτικό ολοκαίνουριο άλμπουμ, με αυτόν ακριβώς τον τίτλο:
«Μια φάση περνάω κι εγώ... μην το κάνουμε θέμα»!
Δώδεκα καινούρια τραγούδια, αισιόδοξα, ερωτικά, φωτεινά, χιουμοριστικά, κάποιες στιγμές και γλυκόπικρα, σε μουσική Γιώργου Αλουπογιάννη και στίχους Ισαάκ Σούση, Γιώργου Αλουπογιάννη και Δημήτρη Κοτάκου. Από στίχο τραγουδιού του Ισαάκ Σούση, ενός από τους πλέον αξιόλογους και επιτυχημένους σύγχρονους στιχουργούς, πήρε άλλωστε και το όνομα του ολόκληρο το άλμπουμ, φράση που εκφράζει πλήρως όχι μόνο την παρέα που το δημιούργησε αλλά σίγουρα και πολλούς από εμάς!
Το πρώτο single, το τραγούδι «Ξυπνάς νωρίς» που ξεκίνησε να παίζεται από επιλεγμένα ραδιόφωνα σε όλη την Ελλάδα πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ, αγαπήθηκε ήδη και ανέβηκε ψηλά στο airplay chart. Αυτό είναι και το πρώτο τραγούδι που οπτικοποιείται με σκηνοθέτη τον Ρένο Χαραλαμπίδη.
Στην πρώτη ζωντανή παρουσίαση του δίσκου, όλοι όσοι παραβρέθηκαν, χειροκρότησαν με ενθουσιασμό τα καινούρια τραγούδια ζητώντας μάλιστα επίμονα στο τέλος να ξανακούσουν το «Ξυπνάς νωρίς» σε στίχους Γ. Αλουπογιάννη και «Τα Λόγια της Ντόρρις» σε στίχους Ισαάκ Σούση.
Στο τραγούδι «Να έρθεις» ντουέτο με τον Γιώργο Αλουπογιάννη τραγουδά η Μαρία Ιακώβου.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Ηρακλής Βαβάτσικας (ακορντεόν, ακορντίνα), Κώστας Παρίσης (κιθάρες), Απόστολος Βαλαρούτσος (κλασική κιθάρα), Μάνος Θεοδοσάκης (τρομπέτα), Θοδωρής Οικονόμου (πιάνο), Γιάννης Γρυπαίος (μπάσο), Δημήτρης Κοτάκος (κρουστά), Κώστας Μιχαλός (κιθάρες), Παναγιώτης Σαρδέλης (τύμπανα).
Η ενορχήστρωση είναι των: Γιώργου Αλουπογιάννη, Κώστα Παρίση, Δημήτρη Κοτάκου.
Ένας δίσκος που θα λατρέψετε!

Με τον πρωτότυπο τίτλο "μια φάση περνάω κι εγώ, μην το κάνουμε θέμα" κυκλοφορεί ο Γιώργος Αλουπογιάννης τη νέα του δισκογραφική δουλειά. 12 νέα τραγούδια στα πρότυπα και το στυλ του πρώτου του δίσκου που είχε κυκλοφορήσει το 2000, 3 ολόκληρα χρόνια νωρίτερα...

Άκουσα με ενδιαφέρον το νέο αυτό cd καθώς δεν κρύβω πως ο πρώτος του δίσκος μου είχε δημιουργήσει θετικότατες εντυπώσεις. Τελικά και αυτός ο δίσκος έχει πολλά καλά στοιχεία, αν και ορισμένα τραγούδια δεν θα είχα πρόβλημα ακόμη κι αν είχαν μείνει εκτός τελικής επιλογής. Το πιο ουσιώδες στοιχείο που ανακαλύπτω μέσα από τις δουλειές του Αλουπογιάννη, είναι πως σαν νέος τραγουδοποιός δεν προσπαθεί να ακολουθήσει συγκεκριμένες μουσικές φόρμες. Δημιουργεί με τη δική του αντίληψη, τα τραγούδια του έχουν το προσωπικό του "χρώμα". Και έχουν κάτι να πουν...

Οι κιθάρες, ηλεκτρικές και ακουστικές είναι και πάλι η βάση των ενορχηστρώσεων, ο στίχος δεν περιορίζεται στα "καθιερωμένα" μα έχει "βάθος" και τελικά στα χέρια μας έχουμε ένα δίσκο με ολοκληρωμένη άποψη.

... Οι στίχοι των τραγουδιών έχουν σύγχρονη "χροιά" και δεν ακολουθούν την "πεπατημένη". Είναι από αυτούς που δίνουν ελπίδες για το μέλλον της ελληνικής δισκογραφίας ...

Δεν θυμάμαι που έχω παρκάρει το άδειο μου βλέμμα
και σε ποιο ακρωτήριο φρενάρει της ζωής μου ο γκρεμός
μια φάση περνάω κι εγώ μη τον κάνουμε θέμα
στης πισίνας το χλώριο ασπρίζει ο παλιός μου θυμός
ζαλισμένος με άδειο στομάχι θα πιω ένα ακόμα
θα πιω για το δρόμο, για τον άγραφο νόμο
που μου κλείνει το στόμα...

(στίχοι: Ισαάκ Σούσης - "Μετά το πάρτι")