«Γεννήθηκα στην Αθήνα, το καλοκαίρι του '73. Οι γονείς μου είναι κρητικής καταγωγής και πάντα είχα ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική. Στα 7 μου χρόνια αγόρασα το πρώτο μου βινύλιο, ένα album του Elvis Prisley «Rockin' days». Ήταν το δώρο που ζήτησα επίμονα από τους γονείς μου όταν πήγαμε στο «Μινιόν» αντί για παιχνίδι!
Την ίδια στιγμή άκουγα πολύ κρητική μουσική είτε στο σπίτι, είτε στο αυτοκίνητο, είτε σε εκδηλώσεις και γιορτές. Στα 14 μου πήρα την πρώτη μου κιθάρα από το Μοναστηράκι, χωρίς να γκρινιάζουν οι δικοί μου, κι αρχίσαμε να παίζουμε με φιλαράκια. Χωρίς καλά καλά να το καταλάβω άρχισα να γράφω - ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα - τα πρώτα μου τραγούδια... Στα 18μου έκανα τις πρώτες εμφανίσεις σε μπαράκια της Αθήνας με δικά μου τραγούδια και κάπου στα 21 τα παράτησα όλα...»
Από τότε πέρασαν οκτώ χρόνια γεμάτα εμπειρίες & διαθέσεις, χωρίς να σταματήσει ποτέ να γράφει μουσική, που παρέμενε η μεγάλη αγάπη...
Ο Στέλιος Μποτωνάκης ετοίμασε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο ο οποίος κυκλοφορεί από την Universal Music. Δέκα τραγούδια που δύσκολα μπορεί κάποιος να τα εντάξει σε κάποιο είδος μουσικής. Η ιδιαίτερη φωνή του, οι πρωτότυπες συνθέσεις του και ο δικός του τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα πράγματα, μας παρουσιάζουν ένα εντελώς προσωπικό album.
Όλα τα τραγούδια έχει συνθέσει και έχει γράψει στίχους ο ίδιος, εκτός από το «Φυσάει αέρας» μέσα στο οποίο θ' ακούσετε αποσπάσματα από ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη, το «Αιθέριο σώμα» με αποσπάσματα από το ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Νύχτα βασάνου» και τη συλλογή «Ρόδινα ακρογιάλια» και την εισαγωγή του τραγουδιού «Στου ονείρου τ' ανοιχτά» που έγραψε ο Γιώργος Παλαμιώτης και ερμηνεύει η Μελίνα Κανά.

Τι μπορείς να γράψεις για αυτό το cd... Πρόκειται για μία πολύ ..."προσωπική" υπόθεση! Τραγούδια που όσο κι αν άκουσα δεν κατάφερα να τα κατατάξω σε κάποιο μουσικό είδος. Πότε τα πήγαινα προς το ροκ, πότε προς έντεχνα, πότε προς electro, πότε ...δεν ήξερα καν προς που να τα πάω!

Ο Στέλιος Μποτωνάκης με την "βαριά" του φωνή, άφησε έξω από την πόρτα του studio κάθε μουσική ταυτότητα και ηχογράφησε ένα cd με τραγούδια όπως ο ίδιος εννοεί και σκέφτεται τη μουσική. Τώρα αν το αποτέλεσμα αρέσει έγκειται στο προσωπικό γούστο του καθενός.

Προσωπικά θα προτιμούσα να υπάρχει περισσότερη τάξη στις μελωδίες, αν και αυτή η "αναρχία" ρυθμών μου ξυπνούσε το ενδιαφέρον για το τι θα ακούσω παρακάτω...

Η συμμετοχή της Μελίνας Κανά είναι πιστεύω η κορυφαία στιγμή του album... Πολύ καλό και το "φυσάει αέρας" με τα μουσικά του ξεσπάσματα...

... Ποικιλία ρυθμών που δεν "ακουμπάει" σε συγκεκριμένα γνώριμα μουσικά είδη ...

"Τι κι αν χαθώ
πανί ανοιχτό στη φουρτούνα
δε θέλω να 'χω γυρισμό
Τι κι αν χαθώ, έχω χάσει
ότι αγαπούσα από καιρό"...

(στίχοι: Στέλιος Μποτωνάκης - "Θα βάλω πλώρη")