Οι Ζιγκ Ζαγκ σε δυναμική επανεμφάνιση με μια παρέα που αποτελείται από τον Γιώργο Σαρρή, την Έλενα Πατρόκλου, τον Δημήτρη Παρασκευόπουλο, την Δέσποινα Φιλίππου και τον Δημήτρη Κατσαρό παρουσιάζουν ένα δίσκο έκπληξη. Με τίτλο «ΝΕΟΝ» και νέα σύνθεση οι ΖΙΓΚ ΖΑΓΚ δημιούργησαν έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας τους.
Ξεκινώντας με το ήδη επιτυχημένο ραδιοφωνικά «Τι πίνεις» από ζωντανή ηχογράφηση από το Μόντρεαλ και συνεχίζοντας με το ελληνοαγγλικό "Just a game" που τραγουδούν ο Γιώργος Σαρρής και η Έλενα Πατρόκλου, το «Τα φιλιά σου είναι φωτιά» που τραγουδούσε ο Μανώλης Αγγελόπουλος σε μια καταπληκτική εκτέλεση, το "C'est la vie" της Alabina αλλά και πολλά άλλα χορευτικά αλλά και ατμοσφαιρικά κομμάτια.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα με φρέσκες ιδέες ανανεωμένοι και λαμπεροί οι Ζιγκ Ζαγκ επιστρέφουν και είναι σίγουρο ότι θα εντυπωσιάσουν.

Το παν τελικά σε αυτή τη ζωή είναι να μπορείς να ανανεώνεσαι! Οι Ζιγκ Ζαγκ φαίνεται πως το ξέρουν καλά αυτό (ή το έμαθαν στη πορεία!). Στο νέο τους cd λοιπόν επιστρέφουν πλήρως ανανεωμένοι. Τέλος η ...αντροπαρέα! Τώρα πια στους Ζιγκ Ζαγκ εισχώρησαν και γυναίκες! Η Έλενα Πατρόκλου είναι το νέο μέλος των Ζιγκ Ζαγκ που τραγουδάει και παίζει πλήκτρα, ενώ κιθάρα παίζει η Δέσποινα Φιλίππου! Και οι δύο πολύ όμορφες παρουσίες...

Σχετικά με το νέο τους cd τώρα, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο που είναι πολύ της μόδας τελευταία και να πούμε πως είναι ..."δύο ταχυτήτων"! Από τη μια ακούμε έντονα ανατολίτικα τραγούδια σε πολύ μοντέρνα ενορχήστρωση και από την άλλη υπάρχουν και κομμάτια πολύ πιο κλασικά στο άκουσμά τους, πάντα γύρω από τη λαϊκή μουσική. Στην πρώτη κατηγορία η τεχνολογία και τα computer κάνουν έντονα αισθητή την παρουσία τους, ενώ στα άλλα τα παραδοσιακά όργανα συνοδεύουν με φυσικότητα τις φωνές των τραγουδιστών. Διαλέγετε και παίρνετε, εγώ πάντως προτιμώ σαφώς τα δεύτερα! Ίσως γιατί έχω συνηθίσει τους Ζιγκ Ζαγκ σε ένα φυσικό μουσικό τοπίο χωρίς ηχητικές υπερβολές. Δεν νομίζω πως το έντονο λαϊκοπόπ τους πάει και κατά τη γνώμη μου είναι λάθος που το επέλεξαν. Ευτυχώς το cd έχει πολλά τραγούδια, έτσι υπήρχε χώρος και για πιο φυσικές εκτελέσεις.

Το τραγούδι "τι πίνεις" παίζει με κάποιες σύγχρονες εκφράσεις και σε συνδυασμό με την καλή του μουσική στοχεύει να είναι η βασική επιτυχία του album. Outsider για την επιτυχία πολλοί θα θεωρήσουν και το "just a game" με το μοντέρνο ήχο και τον στίχο που εναλλάσσεται ανάμεσα στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα. Εμένα πάντως περισσότερο απ' όλα μου άρεσαν το χασάπικο "μη λυπηθείς που θα χαθώ" και το ζεϊμπέκικο "οι δρόμοι της καρδιάς"... Με τη φωνή της Έλενας Πατρόκλου ξεχωρίζω το "μην πετάς"...

... Ενδιαφέρον να ακούς ξαφνικά γυναικεία φωνή σε ένα group που έχεις συνηθίσει χρόνια ως αντρικό ...

"Εσύ μου παίρνεις την ψυχή
εσύ μου κλέβεις τη ζωή
και τις ανάσες μου για σένα τις μετράω,
τα μάτια κλείνω να σε δω
μα τ' όνειρο τελειώνει εδώ
κι όταν ξυπνήσω πάλι εσένα θα ζητάω"...

(στίχοι: Δημήτρης Παρασκευόπουλος - "Μη λυπηθείς που θα χαθώ")