ΛΑΪΚΑ / POP
Γράφει ο Παύλος Ζέρβας

Πατώντας το play, τα άκρα μουδιάζουν και ενεργοποιούνται αμέσως μετά τις πρώτες νότες. Το μυαλό διχασμένο ανάμεσα σε πραγματικότητα και φαντασία κοντοστέκεται και προσπαθεί να ξεχωρίσει το λευκό από το λευκότερο, το καλό από το καλύτερο. Πόσο συναίσθημα χωράει τελικά σ' ένα cd;
«Maya, δεν φταίω που σ' αγάπησα...»
Μοιάζει ακατόρθωτο μέσα σε λίγες λέξεις να χαρακτηριστεί η δέκατη προσωπική δουλειά του Χρήστου Δάντη και αυτό γιατί κάθε φορά νέα συναισθήματα σε κατακλύζουν, κάθε φορά ανακαλύπτεις ακόμα κάτι που δεν πρόσεξες την προηγούμενη, κάθε φορά μεγαλώνει η ψυχική εμπειρία. Ένα μουσικό παλίμψηστο που ως θεμέλιο έχει τις νότες, τους στίχους, το συναίσθημα.
Στο τέλος όμως, όποια διεργασία και αν ακολούθησε, νικάει η λέξη «ραδιόφωνο».
Είναι η δίκαιη έννοια, που αντικατοπτρίζει και χαρακτηρίζει το σύνολο της νέας δισκογραφικής δουλειάς του Χρήστου Δάντη. Όργανα, νότες, λέξεις, χροιά, φωνή και ερμηνεία αναμιγνύονται εξαίσια, συνδυάζονται σχεδόν mayικά, για να αποτελέσουν το ένα μετά το άλλο, το σύνολο του νέου cd του Χρήστου Δάντη, που τιτλοφορείται «Maya Maya» και θυμίζει ένα σύγχρονο ραδιόφωνο με περιεχόμενο ταξιδιάρικο, από εκείνα που η σχέση ακροατή - εκφωνητή, είναι μαγική, ερωτική και προπάντων πολυμορφική.
Η σύγχρονη ελληνική δισκογραφία βρήκε ξανά το μάστορα της.
Κυρίες και κύριοι: ο νέος, παλιός και μη εξαιρετέος, τραγουδιστής, συνθέτης και παραγωγός, Χρήστος Δάντης.

Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που αρέσκεται στο να περνάει από το ένα μουσικός ύφος στο άλλο. Τον έχουμε ακούσει ροκ, ποπ, λαϊκό, κάποιες φορές ίσως και λίγο έντεχνο... Θα έλεγε κανείς πως προσπαθεί κάθε φορά να είναι μέσα στη μόδα της εποχής και να βοηθά έτσι τις πωλήσεις του. Εγώ όμως θα έλεγα πως πολύ απλά ο Δάντης κάνει ...του κεφαλιού του! Κάνει αυτό που τον εκφράζει τη κάθε στιγμή. Και αυτό το καιρό, έβγαλε από μέσα του μια έκφραση περισσότερο λαϊκή, μαζί όμως με κάποια (λίγα) pop στοιχεία. Ανάμεσα σε όλα αυτά και κάποιες καλές μπαλάντες...

Το νέο του cd "Maya maya" έχει 13 καινούργια τραγούδια (τα 6 είναι δικές του συνθέσεις) και ένα πρωτότυπο remix. Τα τσιφτετέλια καταλαμβάνουν τον μεγαλύτερο χρόνο του cd. Είναι ένα album κατά βάση διασκεδαστικό και αν το δούμε έτσι σίγουρα πετυχαίνει το στόχο του. Έχει πάντως και αρκετές ερωτικές στιγμές, όπως το πολύ καλό "δε φταίω που σ' αγάπησα" ή το "απόψε μέθυσα για σένα"... Δεν είναι από τα καλύτερα album του, αλλά δεν νομίζω πως θα σας απογοητεύσει κι όλας. Εκτός αν είστε ...πολέμιοι των λαϊκοπόπ ακουσμάτων...!

... Το τραγούδι "φωτιά θαλασσί" που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα για τον περισσότερο pop χαρακτήρα του ...

"Παρανοώ στην πόλη αυτή
οι δρόμοι του ονείρου μου όμως κλειστοί
παρανοώ και όταν μου λες
πως μοιάζουν οι αγάπες με Μαγδαληνές.
Μα ως εδώ δεν έχω καιρό
να ψάχνω αιτίες να μελαγχολώ
μες τη φωτιά που έχει η ψυχή
θα ρίξω ουρανό να την κάνω
φωτιά θαλασσί"...

(στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης - "Φωτιά θαλασσί")