Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την τελευταία δισκογραφική δουλειά του Μανώλη Λιδάκη, «Υλικό Ονείρων».
Σ' αυτό το διάστημα εμφανίστηκε με εξαιρετική επιτυχία σε μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, σε όλη την Ελλάδα...
Παράλληλα, το ίδιο διάστημα ξεκίνησαν και οι προσπάθειες για την συγκέντρωση των τραγουδιών της επόμενης δισκογραφικής πρότασης, που ύστερα από πολλή δουλειά, ξενύχτια και ταξίδια μεταξύ Αθήνας - Κρήτης, απέδωσαν το album που έχετε στα χέρια σας, «Το Κλειδί».
Τραγούδια που προέρχονται από μια ομάδα καταξιωμένων συνθετών και στιχουργών που έχουν καταθέσει τα διαπιστευτήρια τους στο ελληνικό τραγούδι τα προηγούμενα χρόνια. Ο Τάκης Μπουρμάς, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Ηρακλής Βαβάτσικας, ο Ορφέας Περίδης, η Σόφη Παππά, ο Χρήστος Τσιαμούλης, ο Μανώλης Καραντίνης, ο Στέργιος Γαργάλας από συνθέτες και οι Θοδωρής Γκόνης, Λίνα Δημοπούλου, Σοφία Θωμοπούλου, από στιχουργούς.
Παρών στην ομάδα αυτή και ο μεγάλος απών του ελληνικού τραγουδιού Ακης Πάνου, μέσα από την νέα εκτέλεση του τραγουδιού «Ήπια Τα Χείλη Σου Και Χάνομαι».
Ο Μανώλης Λιδάκης τραγουδά με τον συνήθη άψογο τρόπο του τα τραγούδια του νέου album, επιβεβαιώνοντας την πεποίθηση πως πρόκειται για έναν μεγάλο ερμηνευτή που μεταδίδει μοναδικά την ζεστασιά που κρύβουν οι μουσικές και τα λόγια στο κορμί τους. Ο ήχος κατάγεται από το κλασικό ελληνικό λαϊκό τραγούδι, στην σημερινή του όμως απόδοση που του αφαιρεί οποιοδήποτε ρετρό στοιχείο.
«Το Κλειδί» θα αγαπηθεί με τον ίδιο διαχρονικό τρόπο που αγαπήθηκαν και οι προηγούμενες δουλειές του Μανώλη Λιδάκη, ώστε σε λίγα χρόνια να μιλάμε για ένα κλασικό album.

Ποιες λέξεις να χρησιμοποιήσει κανείς για να σχολιάσει τι αισθάνεται και τι καταλαβαίνει όταν ακούει τα δώδεκα καινούργια τραγούδια του Μανώλη Λιδάκη; Μάλλον καταλαβαίνει πως το λεξιλόγιό του είναι φτωχό, ώστε να είναι ικανό να βρει τις κατάλληλες λέξεις. Μουσική μελωδική, σαν να πρόκειται για ένα καράβι που θέλει να ταξιδέψει όπου αυτό θέλει, τη ψυχή, το νου και τη καρδιά... Στίχοι προσωποποιημένοι, μεταμορφωμένοι σε εικόνες με χρώματα και με φως, δείκτες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.

Ο Μανώλης Λιδάκης αποδεικνύει για άλλη μια φορά με τη καταπληκτική και ξεχωριστή φωνή του, ότι τα τραγούδια δεν είναι απλά νότες συνοδευόμενες από στίχους, αλλά κάτι "μαγικό", κάτι ιδιαίτερο, που όταν κάποιος καταφέρει να το νιώσει στη ψυχή του, μαθαίνει αλήθειες για τον εαυτό του! Και αυτό φαίνεται να το γνωρίζουν καλά και οι δημιουργοί του album...

Με το "κλειδί" ο Μανώλης Λιδάκης στρέφεται σε περισσότερο λαϊκούς ρυθμούς και δε διστάζει να επανεκτελέσει και ένα παλιό τραγούδι του Άκη Πάνου...

... Μουσική σαν παλιό καλό κρασί, για ένα κλειδί που ανοίγει τις πόρτες της ζωής, για όσα εκείνη πολεμά, χάνει και κερδίζει ...

"Ειν' αμαρτία να μη ζεις
την αμαρτία της ζωής
το βήμα σου να μη πατάς
εκεί που καίγεσαι να πας

Είναι σκληρό να πολεμάς
τους χίλιους πόθους της καρδιάς
να μην αφήνεις τη ζωή
να στρίβει εκείνη το κλειδί"...

(στίχοι: Θοδωρής Γκόνης - "Το κλειδί")