Το
πέμπτο album των Μπλε κυκλοφόρησε λίγο πριν το τέλος του
2004, φέρνοντάς μας 13 νέα τους τραγούδια. Συγκρότημα που καταφέρνει
να κρατά πάνω του τους προβολείς της μουσικής επικαιρότητας, με
τραγούδια που ξεχωρίζουν αλλά και live με πολύ ρυθμό και ένταση.
Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα από τα πιο αγαπημένα group της δεκαετίας
που διανύουμε...
Το
cd "έτσι θέλω εγώ να ζω" θα μπορούσα να πω πως
από τη μια είναι το πιο εμπνευσμένο που έχουν κυκλοφορήσει οι Μπλε,
από την άλλη όμως και το πιο δύσκολο! Μη περιμένετε άμεσες επιτυχίες
όπως τα προηγούμενα "πιάνω φωτιά" ή "δεν θέλω".
Το cd αυτό θέλει περισσότερο χρόνο ακρόασης για να "γευτείτε"
την αίσθησή του και να "δείτε" τα χρώματά του...
Οι
συνθέσεις ακολουθούν αυστηρότερες γραμμές, αλλά καταφέρνουν να διατηρούν
και την "αγριάδα" τους όποτε χρειάζεται! Η Τζώρτζια
για μια ακόμα φορά εντυπωσιάζει ερμηνευτικά, "ντύνοντας"
κυριολεκτικά τις συνθέσεις με τη φωνή της. Στιχουργικά επίσης θα
παρατηρήσετε μεγαλύτερη ωριμότητα... Το "κοίταξέ με δυο
φορές" "ακουμπάει" περισσότερο τον όρο του τραγουδιού
"κράχτη". Είναι αυτό που θα προσέξετε πριν απ' όλα, αλλά
σύντομα θα ...φύγετε ανακαλύπτοντας τα υπόλοιπα κομμάτια, όπως τα
"μερικές φορές", "μη με ακούς",
"σ' ευχαριστώ"...
Είναι
πράγματι μια από τις καλύτερες δουλειές των Μπλε, αν και αυτό θα
το αμφισβητήσετε στο πρώτο άκουσμα του cd. Αν δώσετε όμως περισσότερο
χρόνο στα τραγούδια του, μάλλον τελικά θα συμφωνήσετε μαζί μου!
|