Pop / Latin / Jazz / Mambo
Γράφει ο Παύλος Ζέρβας

Για «Ένα Μακρύ Ταξίδι» στα γνώριμα νερά της δισκογραφίας ξεκινούν και πάλι οι Νάμα αυτό το καλοκαίρι. Δώδεκα καινούρια τραγούδια, σταθμοί μιας απολαυστικής διαδρομής, σε στίχους της Ιφιγένειας και μουσική του Αριστείδη Παυλή, γίνονται η αφορμή για να γνωρίσουμε καινούρια και να θυμηθούμε γνώριμα μουσικά τοπία που οι Νάμα αποτυπώνουν με τον μοναδικό τους ήχο.
Τέρμα το γκάζι και το ταξίδι μας ξεκινάει με το δυναμικό ροκ «Δεν
υπάρχει μετά».
Στην καρδιά της εποχής και απευθείας στην καρδιά «χτυπάει» γλυκά η
μπαλάντα «Ζεστό καλοκαίρι».
Ακολουθεί «Το καπέλο» για να απογειώσει τις διαθέσεις σε μια
μοναδική Jazz Latin στιγμή.
Σε χρώμα ελληνικό μας φέρνει πλάι στο κύμα ο ερωτικός «Αμάραντος».
«Ένα» ρυθμικό ethnic είναι αρκετό για να γεμίσουμε θετική ενέργεια.
Συντροφιά για τις στιγμές που μοιάζουν «Όλα δύσκολα».
Με χιούμορ και αυτοσαρκασμό «Το Ψαράκι» ανακαλύπτει την Jazz
Blue όψη του έρωτα.
«Salto Mortale» επί σκηνής μονόπρακτο Jazz Walls.
World Latin στροφή με το «Mambo Solero».
«Παράπονο μου», δίχως λόγια.
Νυχτερινή μελαγχολία στο «Όνειρο».
Και για το τέλος, «Το Ψαράκι» σε νέες, Jazz Rock περιπέτειες!

Τα τραγούδια είναι στιγμές που στάθηκαν στο χρόνο.
Τα τραγούδια είναι πουλιά που ερωτεύτηκαν τον Ήλιο.
Τα τραγούδια είναι λιμάνια σε «Ένα Μακρύ Ταξίδι».

Είναι ιδιαίτεροι, έχουν το δικό τους στυλάκι που δεν ακούμε από άλλους έλληνες καλλιτέχνες και μας αρέσουν πάντα! Οι Νάμα επιστρέφουν με νέο album και για μια ακόμα φορά με ...νέα δισκογραφική! Από το 2000 και μετά τους είδαμε με την Eros Music, στη συνέχεια βρέθηκαν στη Lyra, απ' όπου σύντομα έφυγαν και πλέον ανήκουν στο δυναμικό της MBI! Δεν έχω μάθει ποιος ο λόγος αυτών των συνεχών μετακινήσεων και αν αποτελούν απόφαση του group ή των εταιρειών, αυτό όμως που ξέρω σίγουρα - και το έχω ξαναγράψει - είναι ότι οι Νάμα είναι ένα από τα πιο αδικημένα γκρουπάκια της εποχής μας, καθώς πιστεύω πως δικαιούνται πολύ μεγαλύτερο μερίδιο ακουσμάτων από τα media.

Cd που σου φτιάχνει τη διάθεση με τον αισιόδοξο χαρακτήρα των τραγουδιών του και τις πλούσιες ενορχηστρωτικές του φόρμες. Βιολί, ούτι, τρομπέτα, τρομπόνι, κοντραμπάσο, πιάνο... ε μη μου πείτε πως ακούτε συχνά pop δουλειές με τόσο πλούσια ποικιλία φυσικών οργάνων. Ακούστε το βιολί να ...δίνει ρέστα στο "ένα", αλλά και στο αισθαντικό "salto mortale"! Το τρομπόνι και τη τρομπέτα να παίρνουν φωτιά στο εύθυμο "καπέλο"! Τα keyboards και τις κιθάρες να ..."τζαζεύουν" στο - γνωστό και από το τελευταίο cd single - "ψαράκι"!

Γενικά πρόκειται για album που χαρήκαμε να το ακούμε για τη ποικιλία των ήχων του, για τις πολύ προσωπικές του ενορχηστρώσεις, τις ιδιαίτερες συνθέσεις και τις απολαυστικές ερμηνείες τις Ιφιγένειας!

... Το γεγονός πως το cd δεν κάνει "κοιλιά" και έχει ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος, με συνθέσεις ποικίλες και πρωτότυπες...

"Κόκκινο γλυκό μου στόμα
φίλησέ με
πες μου πως με θες ακόμα
κι άφησέ με
της παλιάς ζωής ν' αλλάξω
τα γραμμένα
κι όπου λέει "δυο" για μας
να γράψω "ένα""...

(στίχοι: Νάμα - "Ένα")