Τον τελευταίο καιρό κατακλυζόμαστε από δισκογραφικές δουλειές που δίνουν την εντύπωση ότι δημιουργούνται για να στηρίξουν τις εμφανίσεις των καλλιτεχνών στην πίστα και μόνο. Ίσως αυτός να είναι ένας λόγος για τον οποίο στην εποχή μας δεν παράγονται τραγούδια που θα μείνουν διαχρονικά. Παράλληλα, η σχεδόν ετήσια συνέπεια των καλλιτεχνών να κυκλοφορούν κάποιο δίσκο κάνει το κοινό περισσότερο να βαριέται παρά να ενθουσιάζεται και να αδημονεί για το καινούριο.

Στον αντίποδα, σπάνια αριστουργήματα όπως η εν λόγω δισκογραφική δουλειά των Ξυδάκη - Αρβανιτάκη μάς κάνει να ελπίζουμε πως η καλή μουσική και το καλό τραγούδι δε θα πάψουν να υπάρχουν. Ο δίσκος περιέχει μελοποιημένα από το Νίκο Ξυδάκη εννέα ποιήματα της Σαπφούς σε απόδοση Οδυσσέα Ελύτη, τρία ποιήματα του Διονύση Καψάλη, ένα ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη και ένα χορικό του Ευριπίδη σε μεταφορά του Κ. Χ. Μύρη. Όλα τα παραπάνω ερμηνεύει με χαρακτηριστική άνεση και μαεστρία η Ελευθερία Αρβανιτάκη. Οι στίχοι υπέροχοι, εξυμνούν τον έρωτα στην ύψιστη μορφή του, μιλούν για τον πόθο, την αγωνία, τον πόνο, τη νοσταλγία που νιώθει όποιος ερωτεύεται. Θεωρώ πως είναι περιττό να σχολιάσουμε τη δεινότητα του συνθέτη και το μεγαλείο της ερμηνεύτριας. Τελικά το τρίπτυχο στίχος-μελωδία-ερμηνεία είναι τόσο αρμονικό που "επιβάλλει" θα λέγαμε την γαλήνη στην ψυχή του ακροατή.

Θα σταθώ ιδιαίτερα σε μία απαγγελία και ένα τραγούδι του δίσκου: "Θεός μού φαίνεται" και "Πυρετός κρυφός" αντίστοιχα. Στο πρώτο, η αισθαντική και κάπως τολμηρή για μια γυναίκα ερμηνεία των στίχων από την Ελευθερία Αρβανιτάκη, μας κάνει να "ζηλέψουμε" το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται η ποιήτρια. Εκφράζεται η απόλυτη παράδοση της ψυχής στο μάγεμα του έρωτα. Στο δεύτερο, μέσα σε δύο στίχους ή δέκα λέξεις συνολικά, ακούμε, βλέπουμε, μυρίζουμε, γευόμαστε την απώλεια των αισθήσεων και των παραισθήσεων που οφείλεται στο άγγιγμά του ("Πυρετός κρυφός με σιγοκαίει / κι ούτε βλέπω τίποτα ούτε ακούω").

Δουλειές-κοσμήματα σαν τη συγκεκριμένη και σαν προηγούμενες της Ελευθερίας Αρβανιτάκη αλλά και του Νίκου Ξυδάκη (ενδεικτικά παραθέτω: "Τραγούδια για τους μήνες", "Εκπομπή") μας κάνουν να νοσταλγούμε τον πραγματικό λόγο για τον οποίο υπάρχει η Τέχνη στη ζωή μας.

... Η αισθαντική ερμηνεία της Ελ. Αρβανιτάκη, οι λιτοί αλλά περιεκτικοί στίχοι της Σαπφούς και των άλλων ποιητών, τέλεια συνδυασμένα με τη μαγευτική και ταξιδιάρικη μουσική του Ν. Ξυδάκη ...

"Αθάνατη Αφροδίτη του Διός κόρη
όλο παγίδες στήνεις της αγάπης
Δέσποινα παρακαλώ
μη να χαρείς μη ρίχνεις άλλο βάρος
από καημούς και πίκρες στη ψυχή μου"...

(στίχοι: Σαπφώ σε απόδοση του Οδυσσέα Ελύτη - "Αθάνατη Αφροδίτη")

Τίτλος CD
"ΓΡΗΓΟΡΑ Η ΩΡΑ ΠΕΡΑΣΕ"
Εταιρεία: UNIVERSAL
Είδος: CD