Πρόκειται για καλλιτέχνη που πάντα γούσταρα να ακούω και όλες του οι δουλειές μέχρι σήμερα είχαν κάτι να μου πουν, ενώ κρατούν πάντα περίοπτη θέση στη δισκοθήκη μου. Ο λόγος είναι απλός. Ο Γιώργος Δημητριάδης είναι ευρηματικός στις συνθέσεις του, αληθινός στο στίχο του και συνεπής στη πορεία και το έργο του. Ποτέ δεν έδειξε να λειτουργεί βάση ηχητικών τάσεων της κάθε εποχής με απώτερο σκοπό να πουλήσει περισσότερο. Το συναίσθημά του και η "τρέλα" του ήταν πάντα οδηγός στη δημιουργία του. Είναι λίγοι οι καλλιτέχνες σήμερα που λειτουργούν έτσι. Ευτυχώς όμως υπάρχουν ακόμα!

Το παρόν cd ωστόσο έχει κάτι που δεν μου πάει. Στο πρώτο cd "ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ" ο ήχος γίνεται πιο pop απ' ότι συνήθως και για πρώτη φορά υπάρχουν πολλά τραγούδια που δεν μου θυμίζουν καν Δημητριάδη. Αυτό δεν είναι κακό. Το κακό είναι πως ορισμένες φορές χάνεται το βάθος και η ουσία που μας έχει συνηθίσει ο τραγουδοποιός. Άκουσα κάποια κομμάτια επιφανειακά που δεν μου άφησαν τίποτα. Παρατήρησα μια προσπάθεια για κάτι καινούργιο, που όμως έρχεται σε σύγκρουση με το τόσο ουσιαστικό παρελθόν του τραγουδιστή. Υπήρξαν στιγμές που έχασα τη πραγματική ροκιά από τις κιθάρες, έχασα τον ελκυστικό στίχο, έχασα τελικά τον ίδιο τον Δημητριάδη. Το θετικό είναι ότι το cd έχει έστω κάποιες "γωνιές" ν' ακουμπήσουν οι fans του καλλιτέχνη. Τα "νόμιζες", "από άλλο πλανήτη", "ανοιχτά μαγαζιά" και "τι ρόλο παίζω εγώ" μπορεί ν' απέχουν παρασάγγας από τα ...θρυλικά "σαν να μη πέρασε μια μέρα", "αυτός που δεν ξέρει" ή τα πιο πρόσφατα "παράξενη εποχή" και "της καρδιάς σου ο βασιλιάς", όμως έχουν θέση στο γνήσιο ρεπερτόριο του Δημητριάδη. Ειδικά το πολύ καλό "νόμιζες" αλλά και το ρομαντικό "τι ρόλο παίζω εγώ". Παρ' όλα αυτά, ακόμα και στις περιπτώσεις που προσπαθεί να κάνει κάτι διαφορετικό, ο Γιώργος Δημητριάδης δεν αντιγράφει. Κάνει pop/rock κομμάτια και πάλι όπως τα εμπνέεται ο ίδιος, καθόλου κοινότυπα και αυτό δείχνει τη καλλιτεχνική του αξία. Από κει και πέρα είναι και θέμα γούστου, απλώς στο δικό μου το γούστο τα μισά τουλάχιστον κομμάτια του πρώτου cd "δεν πήγαν". Ευτυχώς υπήρχαν και οι εξαιρέσεις...

Το δεύτερο cd "ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΑΚΟΜΑ" είναι ουσιαστικά το soundtrack της ομώνυμης ταινίας. Είναι η πρώτη φορά που ο Δημητριάδης γράφει μουσική για ταινία. Θεωρώ πως για να εκτιμήσεις σωστά ένα soundtrack θα πρέπει να έχεις δει και τη ταινία, αλλιώς δεν μπαίνεις εύκολα στο πνεύμα των συνθέσεων, οπότε δεν θα μπω στη διαδικασία να γράψω περισσότερα γι' αυτό το cd. Ωστόσο θα αναφέρω πως μου άρεσε κυρίως το "disco boy ζήλια". Τα περισσότερα κομμάτια εδώ είναι ορχηστρικά.

... Η διασκευή του "όταν θα γεννηθεί ο γιος σου" που αποκτά μια πολύ ενδιαφέρουσα νέα version ...

"Να σε δω να ξυπνάς
να σε λούζει το φως κι ένας Άγιος κρυφός
να τρυπώνει στη μέρα
δίχως να με ρωτάς
ν' ανασαίνεις φιλιά και γλυκά να μου λες
καλημέρα "...

(στίχοι: Μαρία Λούκα - "Καλημέρα")

Τίτλος CD
"ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ"
Εταιρεία: PLUS REC
Είδος: ΔΙΠΛΟ CD