Πρόκειται
για το δεύτερο album του Χρυσόστομου Κονιδάρη. Ομολογώ
πως το πρώτο δεν το έχω ακούσει ποτέ αν και το όνομά του δεν μου
είναι παντελώς άγνωστο. Το album "τώρα που βραδιάζει πιο
νωρίς" έχει μόλις 7 τραγούδια. Ουσιαστικά είναι έντεχνα
αν και κάποιες φορές οι ηλεκτρικές κιθάρες τα κάνουν να αγγίζουν
κάτι από rock. Το στυλ του Κονιδάρη μου θύμισε Αλκίνοο Ιωαννίδη,
ωστόσο δεν φαίνεται να υπάρχει καμία τάση αντιγραφής.
Στην
έναρξη ακούμε μια επιβλητική μελωδία, που προδιαθέτει θετικά για
τη συνέχεια. Πρόκειται για την εισαγωγή του "όταν η αγάπη
χάνεται", ενδιαφέρουσα μπαλάντα που προδιαγράφει το στίγμα
της υπόλοιπης δουλειάς. Στη συνέχεια η πολύ μελωδική "πληγή",
κατ' εμέ το καλύτερο τραγούδι του cd. Πολύ καλό όμως είναι και
το επόμενο κομμάτι, το "θάλασσα είσαι κι ουρανός" σε
τόνο ερωτικό - ρομαντικό... Ο "μικρός ταξιδευτής" είναι
ένα ατμοσφαιρικό ορχηστρικό κομμάτι, ξεχωρίζει και αυτό για την
ιδιαίτερη μελωδία του, ενώ το βιολί και το μαντολίνο δίνουν ξεχωριστό
χρώμα στην έτσι κι αλλιώς πολύ όμορφη σύνθεση.
Ακολουθεί
το τραγούδι που έδωσε τον τίτλο του και στο cd, το "τώρα
που βραδιάζει πιο νωρίς", στο ίδιο μουσικό ύφος, αλλά σε
ελαφρώς πιο έντονο ρυθμό. Τα "αγχωμένα ανθρωπάκια" δεν
μου άρεσαν, ενώ το τελευταίο, η διασκευή του παραδοσιακού "ένα
παλικάρι" κάπου δεν μου κολλάει στο κλίμα του υπόλοιπου album,
ωστόσο πρέπει να σημειώσω ότι έχει αξιοπρόσεκτη ενορχήστρωση.
Στιχουργικά
ο Δημήτρης Σολδάτος έχει κάνει καλή δουλειά. Ερωτικός και
ιδιαίτερα συναισθηματικός ο στίχος του, καταφέρνει να δημιουργήσει
εικόνες στη σκέψη του ακροατή, παρ' όλο που κάποιες φορές χάνει
το βάθος του.
Γενικά
πρόκειται για μια δουλειά με ορισμένα πολύ καλά τραγούδια, που
όμως κινείται σε πολύ χαμηλούς τόνους. Ίσως χρειαζόταν ένα δυο
λίγο πιο έντονα τραγούδια. Από την άλλη είναι ξεκάθαρο πως έχουμε
να κάνουμε με έναν πολύ ταλαντούχο μουσικό και καλό ερμηνευτή,
που έχει δυνατότητα να ανέβει και να κάνει αξιόλογη πορεία στο
χώρο που κινείται.
|