Έντεχνα
Γράφει η Εβίτα Αντωνέλλου
e.antonellou@musiccorner.gr

Ρωτά η ελευθερία την αγάπη:
-Τα φτερά που σου χάρισα, τι τα έκανες κι έρχεσαι πάλι με τα πόδια;
-Τα έχω, αλλά όποτε τα φόρεσα, έχασα το δρόμο.
-Κρίμα, γιατί για το ύψος που σου ταιριάζει, μόνο με τα δικά μου φτερά μπορείς να πας.

Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων μέσα από το νέο του άλμπουμ, για μία ακόμη φορά, μας ψιθυρίζει αλήθειες που μοιάζουν με παραμύθια. «Δε ζηλεύω τα πουλιά γιατί πετούν αλλά γιατί δεν έχουν γκρεμό», είπε η μικρή χελώνα κοιτάζοντας το πονεμένο ποδαράκι της. «Γκρεμό δεν έχουν τα πουλιά» και μέσα από τα τραγούδια του μαθαίνουμε για το φτερό που πέφτει από τη γερακίνα και ψιθυρίζει στο αυτί της κόρης τα μυστικά τ' ουρανού, για το σημάδι της Αλκυόνας και τη φωτιά που φουντώνει στην καρδιά της, για έναν χορό που' κόβει την ανάσα, για τον Σαλή που σέρνει το καρότσι του στα καλντερίμια του λιμανιού, για τον Φάρο που σπαθίζει τα κύματα, για τα μαργαριτάρια του αφρού, για το μοιρολόι της φώκιας (ποίηση Αλ. Παπαδιαμάντη), για το πετράδι της Ανατολής, για τον σμιλεμένο Αρχάγγελο, για τα Χρυσά τα χτένια (ποίηση Κ. Παλαμά), για το δάκρυ και φυσικά για τον πανταχού παρόντα έρωτα (στίχοι Α. Χαιρέτη, Α. Καλομοίρη, Μ. Σταυρακάκη στο τραγούδι «Πάντα με πιάνει ο έρωτας») που δίνει νόημα στη ζωή!

Ο αγαπημένος τραγουδοποιός από τ' Ανώγεια της Κρήτης, μας χαρίζει ένα μοναδικό, ακριβό άλμπουμ, μία λυρική απεικόνιση αισθημάτων και μας παρασύρει στη μαγεία των μελωδιών και των ιστοριών του.
Η μουσική και οι στίχοι είναι του Λουδοβίκου των Ανωγείων και μαζί του τραγουδά μία νέα φωνή, η Mαρία Αναματερού. Η ενορχήστρωση είναι της Ομαδικής Απόδρασης.

Παίζουν: η Ομαδική Απόδραση δηλαδή οι: Δημήτρης Οικονομάκης (κοντραμπάσο, κιθάρα), Γιώργος Κατσάνος (πιάνο, vibradoneon, κρουστά), Αριστείδης Χατζησταύρου (κιθάρα), Σοφία Μαυρογενίδου (φλάουτο), Τάσος Φωτίου (σαξόφωνο), Στάθης Σταυραΐτης (ντραμς) και μαζί τους οι : Τάσος Μισυρλής (τσέλο), Γιώργος Κοντογιάννης (λύρα, κρουστά), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), Βασίλης Δραμουντάνης (ούτι), Παναγιώτης Δημητρακόπουλος (κανονάκι), Μανώλης Μπαρδάνης (φυσαρμόνικα) και η Ιρίνα Βαλεντίνοβα (πιάνο στον "Φάρο").

Το εικαστικό του εξωφύλλου είναι του Μιχάλη Μανουσάκη.

Πέταξε όσο ψηλά μπορείς
τα ύψη δεν σκοτώνουν
τα χαμηλοπετάγματα πονάνε και πληγώνουν.

Ο Λουδοβίκος, αναρωτιέται, ψάχνει, ρωτάει, μαθαίνει, ακούει ανθρώπους, ήχους, φτερουγίσματα τους βάζει μουσική και μας παρουσιάζει τα αποτελέσματα ανάμεσα σε ένα κόσμο που ο έρωτας έχει συγκεκριμένη θέση και ταυτότητα. Η διαφορετικότητα της πραγματικότητας που μας δείχνει είναι αυτό που κάνει τον ακροατή να "διαβάσει" κι όχι μόνο να ακούσει το cd. Ιστορίες ανθρώπων, συζητήσεις αλλά και οι δάσκαλοι, Κωστής Παλαμάς και Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, εμπνέουν τον καλλιτέχνη. Ίσως η παλαιότερη εσωτερική αναζήτηση έχει πλέον μία εξωστρεφή διάθεση που παρακολουθεί τον κόσμο μέσα από εικόνες, συζητήσεις και ιστορίες. Ίσως είναι απλά ένα διάλειμμα.

Ο ήχος του είναι γνωστός στους ακροατές του (μας είχε εκπλήξει ευχάριστα με την προηγούμενη δουλειά του) και στο τελευταίο αυτό cd υπάρχουν σημεία που θυμίζουν κάτι από αυτήν.

... Ο τρόπος που παρουσιάζει το κάθε τραγούδι με εισαγωγικά σημειώματα στο βιβλίο του cd, το πάντρεμα του χτες με το σήμερα και οι εικόνες της Κρήτης ...

"Ο έρωτας κρατεί τόξο και όχι ασπίδα.
Δε φοράει παπούτσια γιατί δεν αγγίζει τη γη.
Είναι μικρός και δεν σκέφτεται.
Δεν έχει τσέπες
Και φοράει φτερά για να έρχεται αλλά κυρίως
να φεύγει όποτε εκείνος θελήσει"...

(στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων - "Ταξίδι στην πόλη")