Λαϊκά / Ρεμπέτικα / Live
Γράφει ο Παύλος Ζέρβας

Όταν ο Σταύρος Ξαρχάκος άκουσε την Καίτη Ντάλη στην Πλατεία Βικτωρίας, μαγεύτηκε από τη φωνή της και της είπε: «Θα ξαναβρεθούμε». Ξαναβρέθηκαν, λοιπόν, όταν της εμπιστεύτηκε το άλμπουμ «Η κυρία Καίτη κι εγώ», μέσα από το οποίο οι νεότεροι γνώρισαν και οι παλαιότεροι θυμήθηκαν μια ακόμη φορά αυτή τη σπάνια φωνή.
Η Καίτη Ντάλη επανέρχεται στο προσκήνιο με ένα διπλό cd, ζωντανά ηχογραφημένο από το χώρο όπου εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια, την Πλατεία Βικτωρίας.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει είκοσι οκτώ τραγούδια που έχουν κυριολεκτικά σημαδέψει την ελληνική δισκογραφία («Είμ' αητός χωρίς φτερά», «Σκότωσέ με», «Μη μου ξαναφύγεις πια», «Η ένοχη» κ.ά.). Σ' αυτό το cd η Καίτη Ντάλη ερμηνεύει Μάνο Χατζιδάκι, Βασίλη Τσιτσάνη, Μανώλη Χιώτη, Σταύρο Ξαρχάκο και άλλους μεγάλους δημιουργούς.
Για την ίδια, θα αρκούσε ένα οποιοδήποτε υπόγειο για να χωρέσει την «αρχέγονη» φωνή της.
Ίσως, άλλωστε, και γι' αυτό - πέρα από το σπάνιο ταλέντο της - πρέπει να φτάσει κάπου δίπλα στις φωλιές των πουλιών...

Γνήσια λαϊκή - ρεμπέτικη φωνή, που αντέχει στο χρόνο, η Καίτη Ντάλη έχει μπει ξανά στη δισκογραφία, διεκδικώντας κατά κάποιο τρόπο όσα δικαιούταν να έχει κερδίσει στο ελληνικό τραγούδι. Πρόκειται για εξαιρετική περίπτωση τραγουδίστριας που έκανε τα πρώτα της βήματα στο χώρο, τη δεκαετία του '60, όταν προσωπικοί λόγοι την είχαν αναγκάσει να ζει στον Καναδά και την Αμερική. Εκεί την άκουσαν για πρώτη φορά, εκεί αναγνώρισαν το ταλέντο της, εκεί άρχισε και η ίδια να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει καριέρα στο τραγούδι. Την επόμενη δεκαετία ήρθε στην Ελλάδα και στη πορεία κατάφερε να εμφανιστεί σε σπουδαία μαγαζιά αλλά και να γεμίζει τους χώρους που εμφανιζόταν. Όσο όμως ξαφνική ήταν η επιτυχία της στην Ελλάδα, άλλο τόσο ξαφνικό και απότομό ήταν και το "ναυάγιο" της... Νομίζω πως η ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, δύσκολα θα μπορέσει να εξηγήσει πως αυτή η φωνή "θάφτηκε" κάτω από σκοπιμότητες. Δύσκολα θα μας εξηγήσει πως η Καίτη Ντάλη δεν κατάφερε να κάνει τη καριέρα που αρμόζει στη φωνή της, στην ερμηνευτική της δεινότητα, στον τρόπο που καταφέρνει να αποδώσει τραγούδια βαριά, τραγούδια που αν δεν την ακούγαμε, θα πιστεύαμε πως μόνο "βαριές" ανδρικές φωνές θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας.

Η Καίτη Ντάλη συνεχίζει να τραγουδάει και σήμερα σε μικρούς χώρους αλλά δυστυχώς, σε μια εποχή που το τραγούδι είναι σκλάβος του μάρκετιγκ, των δημοσίων σχέσεων, των λέιζερ και του show, δεν φαίνεται να έχει και πολύ τύχη. Αλλά δεν νομίζω πως την απασχολεί και πολύ αυτό. Το ότι συνεχίζει να υπάρχει χωρίς καμία προβολή, το ότι το μαγαζάκι στη Πλατεία Βικτωρίας ζει δυνατές στιγμές χάρη στη φωνή της, το ότι υπάρχει ακόμα κόσμος που εκτιμά το γνήσιο και το αυθεντικό, αυτό μάλλον γεμίζει τη καλλιτεχνική της φύση.

Το διπλό cd περιέχει αρκετά γνωστά τραγούδια σημαντικών δημιουργών σε live ηχογράφηση με αρκετά καλό όμως ήχο. Αξίζει...!

... Μια σημαντική "μαγκιόρικη" φωνή χρωματίζει με το τρόπο της μοναδικές λαϊκές πενιές! ...

"Μπορεί να έφυγες γιατί βαρέθηκες
κι ίσως να ζήτησες αλλού χαρά
όμως δεν σκέφτηκες πως με κατέστρεψες
κι άφησες πίσω σου μια συμφορά.

Γιατί σαν άνθρωπος σε σφάλμα έπεσα
που σε αγάπησα αληθινά
ενώ δεν άξιζες κι ούτε σου έπρεπε
να 'χεις στα χέρια σου τέτοια καρδιά"...

(στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης - "Μπορεί να έφυγες")