Έντεχνα
τραγούδια σε φόρμες παραδοσιακές με ενορχηστρώσεις ηλεκτρικές!
Αυτό ακριβώς άκουσα στο πρώτο album της Μαρίας Στεφανή,
μιας νέας τραγουδίστριας με ιδαίτερα φωνητικά προσόντα με τα οποία
καταφέρνει να υποστηρίξει περίφημα τη συγκεκριμένη δουλειά. Δύσκολη
δουλειά. Όχι ως προς το άκουσμα όσο ως προς τη δημιουργία και
την τελική εκτέλεση αυτών των τραγουδιών. Δεν είναι εύκολο να
συνδέεις παραδοσιακά με σύγχρονα στοιχεία και να παράγεις ένα
αρμονικό αποτέλεσμα. Έμπειροι όμως οι περισσότεροι δημιουργοί
του album, το κατάφεραν περίφημα και η δουλειά είναι "δεμένη",
με χαρακτήρα και συγκεκριμένο ύφος, παρά την παρουσία πολλών συνθετών
και στιχουργών.
Η
Μαρία Στεφανή όπως είπα και πιο πάνω έχει φωνή με ιδιαίτερη χροιά
που θα έλεγα πως είναι πλασμένη για ακριβώς αυτά τα τραγούδια
που ερμηνεύει στο cd! Φέρνει λίγο σε Τσαλιγοπούλου αλλά έχει δικό
της ύφος. Οι παραδοσιακές φόρμες της ταιριάζουν περισσότερο.
Πολύ
καλό κομμάτι το "έχουνε κάτι οι σταθμοί" σε μουσική
Παναγιώτη Κατσιμάνη και στίχους του Δημήτρη Μητσοτάκη
των "Ενδελέχεια". Είναι ένα από τα λίγα κομμάτια άνευ
...παραδοσιακών στοιχείων που αποδεικνύει την ευχέρεια της τραγουδίστριας
και σε ποιο μοντέρνα ηχητικά κομμάτια. Μου άρεσε και η συνέχεια
με το "τότε που έφυγες", τραγούδι με "ρομαντικό
feeling" του Αντώνη Μιτζέλου σε στίχους Γιάννη
Καλαμίτση. Πολύ καλή και η ενορχήστρωση του τραγουδιού που
παραπέμπει περισσότερο σε ατμόσφαιρα χαλαρού blues.
Από
το τρίτο τραγούδι και μετά στο album είναι σαφώς ευδιάκριτη η
ενσωμάτωση παραδοσιακών στοιχείων. Γενικά έχουμε να κάνουμε με
μια δουλειά που περιέχει πολύ καλά και εμπνευσμένα τραγούδια.
Θα ικανοποιήσουν κυρίως όσους ζητάνε πιο ποιοτικά ακούσματα.
|