Μετά
τα 4 νέα τραγούδια που κυκλοφόρησαν Δέσποινα Βανδή και
Φοίβος ακριβώς ένα χρόνο πριν, στην έκδοση "Special
edition" της "Αυλής του Παραδείσου", έρχονται ξανά
με μια κίνηση ανάλογη. Δεν κυκλοφορούν αυτή τη φορά μια "βαριά"
έκδοση με dvd και τα σχετικά, κυκλοφορούν όμως και πάλι 4 νέα
τραγούδια, αυτή τη φορά σε cd single.
Ο
ήχος του Φοίβου πλέον χαρακτηριστικός και αναγνωρίσιμος, δεν προσφέρει
κάτι νέο παρά αναπλάθει προηγούμενες επιτυχίες του. Αυτό πάντως
δεν σημαίνει ότι κάποια τραγούδια του δεν ακούγονται ευχάριστα.
2 δυναμικά χορευτικά, ένα χασάπικο και μία μπαλάντα αποτελούν
το περιεχόμενο του cd single. Τα "κάλαντα" αποκτούν
τη "λαϊκοdance" εκδοχή τους σε ένα τραγούδι που προσπαθεί
να κερδίσει τις εντυπώσεις με τα "ντάμπα ντούμπα" και
χωρίς καμία ουσία. Αυτή τη φορά η συνήθης προσπάθεια του Φοίβου
για ένα κομμάτι με πολύ beat που αναμιγνύει στοιχεία ανατολίτικης
και δυτικής μουσικής νομίζω πως έπεσε στο κενό. Άλλωστε να ακούς
"καλήν ημέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας" σε ένα
ύφος κάπου ανάμεσα σε techno και "σκυλάδικο" δεν είναι
κι ότι καλύτερο. Στα πλαίσια όμως της σύγχρονης "ισοπέδωσης"
των πάντων ...ισοπεδώθηκε κι αυτό!
Το
επόμενο κομμάτι ανήκει στις όμορφες δημιουργίες του Φοίβου. Το
"μέχρι Μάη μήνα" είναι χασάπικο που ξεχωρίζει
αμέσως. Γνώριμο άκουσμα βέβαια, καθαρά "Φοιβικό", όμως
πρόκειται για πολύ καλό τραγούδι με πολύ προσεγμένη ενορχήστρωση
και όμορφα χρωματισμένη ερμηνεία από τη Δέσποινα Βανδή.
Μπαλάντα
το "αν δε μ' αγαπάς" αρχικά δεν κατάφερε να με
εντυπωσιάσει όσο το προηγούμενο κομμάτι. Ακούγοντάς το όμως περισσότερες
φορές άρχισα να το "συμπαθώ" περισσότερο! Πιο ατμοσφαιρικό
και ιδιαίτερο από το "μέχρι Μάη μήνα" (που κι αυτό αν
και χασάπικο έχει άρωμα μπαλάντας) και το κυριότερο είναι το μοναδικό
από τα 4 κομμάτια που ο Φοίβος δείχνει να μην επαναλαμβάνεται.
Τουλάχιστον όχι τόσο έντονα όσο στα υπόλοιπα. Τελικά το θεωρώ
το καλύτερο τραγούδι του cd single.
Η
δουλειά κλείνει με τα "λεφτά" που από τον τίτλο
κι όλας σε προδιαθέτει ότι θ' ακούσεις κάτι "πιασσάρικο".
Έτσι είναι... Τσιφτετέλι με κλαρίνα για να ανεβείτε στα τραπέζια!
Προσωπικά όχι, δεν θα πάρω... Με άφησε αδιάφορο γιατί δεν είχε
κάτι ιδιαίτερο. Ένα πολύ κοινό άκουσμα στο είδος του.
Σαν
resume πρόκειται για ένα cd single που με ικανοποίησε κατά το
ήμιση, όμως θα αντιγράψω ακριβώς αυτό που είχα γράψει και στη
τελευταία δουλειά της Έλλης Κοκκίνου, γιατί κι εδώ ισχύει το ίδιο...
Κάνω λοιπόν copy - paste... "νομίζω πως είναι πια η ώρα
να απογαλακτιστεί από τον Φοίβο και να δείξει πλέον τις ικανότητές
της με άλλους δημιουργούς". Το ίδιο περιμένω και από
τη Βανδή γιατί αυτή η εμμονή στη συνεργασία με τον Φοίβο κάπου
έχει αρχίσει να δημιουργεί μια αναπόφευκτη και φυσιολογική μονοτονία...
Βέβαια δεν παραβλέπω πως η Βανδή έχει κάνει σημαντικές επιτυχίες
στο ξεκίνημά της και με άλλους δημιουργούς, όμως να συνεργάζεται
με τον Φοίβο μονίμως από το 1997, είναι κάτι που εμένα ακουστικά
με έχει πλέον κουράσει...
|