Κάθε
τέλος μια αρχή... Έτσι δεν λένε; Αυτό περίπου συμβαίνει και εδώ!
Το τέλος των One δημιούργησε τους Wanted+ οι οποίοι μάλιστα
χρωστούν την ύπαρξή τους σε ένα πρώην μέλος των One, τον Αργύρη
Ναστόπουλο που αποτελεί αυτό που λέμε τον ..."πνευματικό
πατέρα" του group!
Το
πρώτο τους cd έρχεται με τίτλο "έλα λίγο πιο κοντά"
και περιέχει 16 τραγούδια (είναι βεβαίως λιγότερα αν αφαιρέσουμε
την εισαγωγή και τις remix επανεκτελέσεις του "τώρα πια"
αλλά και του "έλα λίγο πιο κοντά"). Το εύλογο ερώτημα
που θα έκανε κάποιος είναι κατά πόσο τελικά οι Wanted+ αποτελούν
μια αντιγραφή των One και αν αυτό συμβαίνει, πόσο καλά το κάνουν.
Το ύφος των συνθέσεων είναι ανάλογο, παραπέμπει σαφώς σε One.
Οι φωνές των τραγουδιστών έχουν βέβαια το δικό τους χρώμα, ωστόσο
παρατηρώ πως ο τρόπος που ερμηνεύουν προσπαθεί να πλησιάσει το
στυλ των One. Επειδή η άποψή μου είναι πως οι One κακώς διαλύθηκαν
αφού είχαν τις ικανότητες να φτάσουν ακόμα πιο ψηλά, η δημιουργία
των Wanted+ δεν με χάλασε. Ας συνεχίσουν άλλοι αυτό που οι ίδιοι
οι One αποφάσισαν να χαλάσουν. Το υλικό όμως με το οποίο μπαίνουν
στη δισκογραφία οι Wanted δύσκολα θα ξεχωρίσει. Το cd έχει λίγες
καλές στιγμές που δύσκολα θα στηρίξουν ένα group που από τη στιγμή
που έχει στόχο να συνεχίσει μια προσπάθεια, είχε ανάγκη από έναν
εξ' αρχής πολύ καλό δίσκο. Τα περισσότερα τραγούδια στηρίζονται
σε κλισέ ήχους χωρίς ενορχηστρωτικό βάθος και με τα φυσικά όργανα
να έχουν μικρή παρουσία, οπότε ο ήχος χάνει σε βάθος στηριζόμενος
κυρίως σε computerized αρμονίες και σε φωνητικά. Το βιολί στο
"πως ζεις χωρίς εμένα" αποτελεί "όαση"
αλλά δεν αρκεί... (βιολί αλλά και σαξόφωνο ακούμε και σε κάποια
άλλα κομμάτια, όμως δεν ξεχωρίζουν όσο σε αυτό το τραγούδι)
Το
τραγούδι "τώρα πια" που υπάρχει σε 3 εκτελέσεις,
σαφώς ξεχωρίζει στο album, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και "η
καινούργια μας ζωή". Γενικά οι Wanted πιστεύω πως έχουν
χώρο στο στυλ που κινούνται, αλλά θα χρειαστούν πιο δυνατό υλικό
στο μέλλον. Ωστόσο 3-4 καλές στιγμές στο cd αποδεικνύουν τις δυνατότητές
τους. Μιας και είναι η πρώτη τους δουλειά, σαφώς και δικαιούνται
πίστωση χρόνου...
|