Πολύ
σημαντικές στιγμές έχουν αποτυπωθεί μέσα σε αυτόν τον υπέροχο
δίσκο. Από πού να ξεκινήσει κανείς να περιγράφει τα συναισθήματα
που προκαλούνται μετά την ακρόαση και θέαση αυτής της συλλογής
(γιατί ουσιαστικά για συλλογή πρόκειται!).
Ζωντανή
ηχογράφηση της συναυλίας που διοργάνωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός
"Μελωδία" για να γιορτάσει τα 15α γενέθλιά του. Η Χαρούλα
Αλεξίου, ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης
τραγουδούν ο ένας τα τραγούδια του άλλου και το αποτέλεσμα είναι
εκπληκτικό... Με παιχνιδιάρικη πολλές φορές, αλλά πάντα ειλικρινή
διάθεση προς το ποιοτικό τραγούδι, δημιουργούν ένα εκπληκτικό
μουσικό σύνολο. Θα περίμενε κανείς κάποιος από αυτούς να έχει
ηγετικό ρόλο στις ερμηνείες ή στη σκηνική παρουσία, αλλά κάτι
τέτοιο ευτυχώς δε συμβαίνει! Τα τραγούδια (και τα "φώτα"
- ο νοών νοείτω) είναι δίκαια "μοιρασμένα" και στους
τρεις ερμηνευτές. Τις ενορχηστρώσεις επιμελούνται οι δύο άνδρες
της παρέας.
Το
στοιχείο που διαφοροποιεί αυτήν τη ζωντανή ηχογράφηση από τις
υπόλοιπες του σωρού, είναι το γεγονός ότι καθένας τραγουδιστής
ερμηνεύει αρκετά κομμάτια των άλλων, πέρα από τα δικά του. Ακούμε
την Αλεξίου στα "Όνειρο ήτανε", "Βυθός", "Απόγευμα
στο δέντρο", "Σταγόνες στο γιαλό" κ.ά. του Ιωαννίδη
και στα "Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει", "Δρόμο
άλλαξε ο αέρας", "Ο κήπος" κ.ά. του Μάλαμα και
πραγματικά γοητεύει με το μοναδικό τρόπο που τα ερμηνεύει, δίνοντας
μάλιστα νέα διάσταση σε αυτά (ιδιαίτερα στου Ιωαννίδη!). Στα λαϊκά
κομμάτια, μας θυμίζει έντονα τη Χαρούλα που όλοι γνωρίζουμε και
αγαπάμε εδώ και δεκαετίες, εκείνη δηλαδή που αναβιώνει τις ρίζες
της και τις ρίζες μας μέσα από την έκφραση του αυθεντικού λαϊκού
τραγουδιού!
Ο
Μάλαμας, αγαπημένος αλλά αδικημένος από τα μέσα τραγουδιστής και
δημιουργός, ερμηνεύει με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο αρκετά
κομμάτια του Ιωαννίδη, εκτός των δικών του και της Αλεξίου ("Παράκληση",
"Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος", "Γιατί δεν έρχεσαι
ποτέ", "Νεράιδα", "Εσύ με ξέρεις πιο πολύ",
"Ξημερώνει" κ.ά.). Τα έργα του που περιέχονται στο δίσκο
έρχονται να υπενθυμίσουν το μεγάλο ταλέντο του στη στιχουργική
και στη σύνθεση.
Με
τη σειρά του, ο Ιωαννίδης επιδίδεται σε αριστοτεχνικές ερμηνείες,
μέσα από τις οποίες για ακόμα μία φορά αποδεικνύει το αστείρευτο
ταλέντο του ("Μινοράκι", "Προσκυνητής", "Ο
κόσμος που αλλάζει", "Όσα η αγάπη ονειρεύεται",
"Αράχνη", "Τίποτα δεν πάει χαμένο", "Όλα
σε θυμίζουν" κ.ά.). Εξαιρετικός ποιητής, μουσικός και ερμηνευτής,
μέσα από κάθε δουλειά στην οποία συμμετέχει, καταφέρνει αβίαστα
να μας πείσει πως είναι γνήσιος Καλλιτέχνης, αποτελώντας μέρος
ενός απειροελάχιστου συνόλου ανθρώπων οι οποίοι ασχολούνται πραγματικά
με αυτό που λέγεται ΜΟΥΣΙΚΗ...
Συνοψίζοντας,
ο δίσκος αυτός (πρέπει να) αποτελεί σημείο αναφοράς για τους σύγχρονους
καλλιτέχνες και πάνω από όλα για τους σύγχρονους δημιουργούς,
καθώς περιέχει τραγούδια ουσίας που έχουν αρκετά πράγματα να πουν,
και που ευτυχώς δεν κουβαλάνε την (κουραστική πλέον) σνομπ στάμπα
του "έντεχνου".
Το
DVD που συνοδεύει τη συσκευασία περιέχει τη συναυλία με μερικά
επιπλέον αποσπάσματα από τα παρασκήνια και διάφορα χιουμοριστικά
...παραλειπόμενα! "Όλα τα λεφτά" είναι το διαρκές σπινθηροβόλο
βλέμμα της Χαρούλας που κυριολεκτικά σε μαγνητίζει! Στο τελευταίο
τραγούδι "Το παπάκι" μπορεί κανείς με ευκολία να διακρίνει
τη μελαγχολία αλλά και την πληρότητα στα βλέμματα των τραγουδιστών...
|