Cd
με τραγούδια που σαν γενική εικόνα δεν εντυπωσιάζουν και δεν έχουν
να προσθέσουν τίποτα στα ακούσματα που μας προσφέρει η σύγχρονη
ελληνική δισκογραφία. Τυπικά κομμάτια, κοινότυποι ήχοι και στίχοι
χωρίς βάθος και ιδιαίτερη ουσία, "χτίζουν" μια ανέμελη
μεν - τετριμμένη δε, δουλειά.
Η
Αμαρυλλίς συνεχίζει στο ύφος που παρουσίασε πέρσι, με τον
δίσκο με τίτλο το όνομά της που κυκλοφόρησε με τη Virus. Παρ'
όλο που δεν της έδωσε σημαντικές επιτυχίες, η τραγουδίστρια επιμένει
σε αυτό το λαϊκό προφίλ αφήνοντας ακόμα πιο μακριά τη - κατ' εμέ
πολύ πιο ενδιαφέρουσα - συνεργασία της με τους Exis, συγκρότημα
που δεν υφίσταται σήμερα, έχει όμως αφήσει τα σημάδια του στη
pop σκηνή, παρά τη μικρή διάρκεια ζωής που είχε στο χώρο.
Πιστεύω
πως η τραγουδίστρια έχει πέσει στη "παγίδα" των σύγχρονων
τάσεων που δίνουν πολύ περισσότερο χώρο σε έναν λαϊκό ή έντεχνο
τραγουδιστή να αναδειχθεί παρά σε έναν pop. Έχοντας ακούσει την
απόδοσή της σε pop ακούσματα θεωρώ πως είναι λάθος η κίνησή της
να το γυρίσει σε αυτό το τύπο λαϊκού τραγουδιού που αναδεικνύεται
μόνο σε πίστες με γαρύφαλλα. Προσωπική μου άποψη βέβαια, αλλά
επιτέλους, έχω κουραστεί να βλέπω νέους καλλιτέχνες να οδηγούνται
με μαθηματική ακρίβεια στα νυχτερινά μπουζουκομάγαζα, υπακούοντας
τυφλά στους νόμους και τις επιταγές ενός star system που περιφρονεί
σε μόνιμη βάση τη ποιότητα και την ουσία...
Ωστόσο,
ποτέ δεν είναι αργά...!
|