Η
νέα δουλειά των Emigre έχει δύο όψεις... Μία δυναμική dance
και μία "συμβατή" pop! Προτιμώ χωρίς αμφιβολία τη πρώτη
όψη! Ας γίνω όμως πιο σαφής...
Το
cd "είμαστε ένα" ξεκινάει εντυπωσιακά. Το ομώνυμο
τραγούδι κινείται σε πολύ σύγχρονα διεθνή dance πρότυπα, ένα στυλ
που δεν βλέπουμε να παράγει συχνά η καλλιτεχνική κοινότητα της
χώρας μας! Η νέα τραγουδίστρια του group Χαρά Αγγελοπούλου
τα πηγαίνει περίφημα στην ερμηνεία του κομματιού και προσφέρει
πολλά από τη πλευρά της στην θετικότατη εικόνα που τουλάχιστον
εγώ αποκόμισα από αυτό το τραγούδι. Σημαντικό ρόλο εδώ έχει βέβαια
παίξει και η ενορχήστρωση του Χριστόδουλου Σιγανού...
Ακόμα
πιο εντυπωσιακή είναι όμως η συνέχεια! Η διασκευή του πολύ γνωστού
"πήρα κόκκινα γυαλιά" του Σταμάτη Κραουνάκη,
σε ...Emigre remix, είναι καταπληκτική! Ο ίδιος ο Σταμάτης Κραουνάκης
συμμετέχει στην ..."αναδόμηση" του τραγουδιού του, συνοδεύοντας
με τον χαρακτηριστικό τρόπο που ερμηνεύει την πολύ καλή - και
εδώ - Χαρά Αγγελοπούλου.
Μέχρι
εδώ ο Γιάννης Χανιωτάκης (κατά κόσμον ...Emigre!) κάνει
θαύματα δίνοντας συνθέσεις και ήχους που ξεφεύγουν από ελληνικά
πρότυπα και δεδομένα! Στη συνέχεια όμως το cd χάνει τον dance
χαρακτήρα του και περνάει σε προβλέψιμα pop μονοπάτια. Το "εγώ
είμαι εσύ" που ερμηνεύουν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
και ο Αντρέας Λεούδης είναι πολύ μελωδικό και καλό τραγούδι,
αλλά σε στέλνει στο ...απέναντι πεζοδρόμιο!
Το
"τρέχω στη νύχτα σαν σκιά" ανεβάζει πάλι γκάζια
στη ροή του cd, αλλά σαν κομμάτι δεν μου άρεσε.
Η
Ηρώ (που χάθηκε αυτή η ψυχή; Καιρό είχα να την ακούσω!)
συμμετέχει με το "γίνε όλα εσύ", ένα δυναμικό
και συνάμα μελωδικό pop κομμάτι που περνάει και αυτό στα "διακριθέντα"!
Σειρά
έχει ο Κυριάκος Κουγιουμτζόγλου με τη "καινούργια
αρχή". Άλλη μια δυνατή σύνθεση που όμως δεν καταφέρνει
να ξεχωρίσει, όπως και το "μια νύχτα μόνο" που
ακολουθεί...
Οι
"guest" δεν έχουν τελειώσει για το cd! Ο Κώστας Λειβαδάς
παίρνει το μικρόφωνο και ερμηνεύει το "για μια φορά"
που το μόνο που κατάφερε ήταν να με κάνει να περιμένω το επόμενο
κομμάτι! Το οποίο ήρθε (μείνε κοντά), αλλά ...δεν έκατσε!
Το σκηνικό ίδιο κι απαράλλαχτο. Fast forward να πάμε παρακάτω,
στο τελευταίο κομμάτι του cd, στο "λίγο ακόμα".
Κατ' ευθείαν ...eject!
Το
πρόβλημα για τη δουλειά είναι ότι ξεκινάει μεν εντυπωσιακά, αλλά
στη πορεία χάνει τον χαρακτήρα της. Οι συνθέσεις γίνονται όλο
και πιο προβλέψιμες, ενώ η dance της έναρξης καταλήγει σε electro
/ alternative pop που σιγά σιγά βυθίζεται σε συμβατικά ακούσματα
των ημερών μας... Θα προτιμούσα ένα εξ' ολοκλήρου dance album
που δεν ακούμε και συχνά από ελληνικά group, παρά αυτή τη διαδρομή
από το ...εντυπωσιακό στο συνηθισμένο!
Α,
να μη το ξεχάσω. Στο cd υπάρχει και ένα 4λεπτο (και κάτι) video
clip (μορφής .wmv) με εικόνα και ήχο από live των Emigre. Όχι
κάτι ιδιαίτερο...
|