Πολλές
ενστάσεις για αυτό το πρώτο cd της Φραντζέσκας... Πρώτ'
απ' όλα στην επιλογή των τραγουδιών. Τι σχέση μπορεί να έχει για
παράδειγμα το "αν μου χαρίσουν" του Κατέβα με το "σήκω
χόρεψε κουκλί μου" του Καζαντζίδη; Τι σχέση έχει το "απόψε
σε θέλω" του Πλέσσα ή το "συγνώμη που σ' αγάπησα πολύ"
του Χατζηνάσιου με το "Αχ Μουσταφά" του Δερβενιώτη ή
το "λίγο λίγο θα με συνηθίσεις" του Καλδάρα;
Ύστερα
οι ενορχηστρώσεις... Ο εκσυχρονισμός κάποιων τραγουδιών πρέπει
να έχει και όρια. Σε πολλές περιπτώσεις εδώ τα όρια αυτά ξεπερνιούνται
(πάρτε για παράδειγμα το "αν γινότανε" με τις rap προεκτάσεις).
Και
τέλος η ίδια η Φραντζέσκα. Ή μάλλον αυτοί που της έδωσαν αυτά
τα τραγούδια να ερμηνεύσει. Δεν μπορεί σε πρώτο album να δίνεις
έτσι εύκολα τραγούδια σαν το "αν γινότανε" του Κατέβα
ή το "ποτέ να μη χαθείς απ' τη ζωή μου". Τραγούδια δύσκολα,
αλλά και αγαπημένα από πολύ γνωστές φωνές. Δεν μπορεί μια φωνή
που ακόμα δεν έχει "ψηθεί", να τη βάζεις σε μια τέτοια
δοκιμασία. Μπορεί η Φραντζέσκα πολλά από αυτά τα τραγούδια να
τα λέει και στα κέντρα που εμφανίζεται, αλλά δεν σημαίνει πως
μπορεί να τα πει και σε cd, όπου όλες οι αδυναμίες είναι πλέον
ξεκάθαρες.
Εδώ
στο Music Corner τακτική μας είναι να μη ρίχνουμε "στη πυρά"
τα ντεμπούτο album νέων καλλιτεχνών, όμως εδώ δεν υπάρχουν και
πολλά θετικά να γράψεις. Και το ξανατονίζω. Δεν φταίει η Φραντζέσκα
γι' αυτό, αλλά αυτοί που της εμπιστεύθηκαν αυτά τα τραγούδια.
Όσο για τη τραγουδίστρια κάνει φιλότιμες προσπάθειες να ερμηνεύσει
σωστά τα κομμάτια, έχει δυνατότητες να στηρίξει λαϊκές φόρμες,
αλλά στη περίπτωση του cd αυτού είναι σαν να βάζεις πρωτάρη οδηγό
σε κόκπιτ "φόρμουλα 1". Δεν μπορεί... Από τη πρώτη στροφή
κι όλας θα φύγει στην ...εξέδρα!
|