Το 2002 οι Εarthbound διασκεύασαν το τραγούδι "Ας ερχόσουν για λίγο" του Μιχάλη Σουγιούλ και του Μίμη Τραϊφόρου. Συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της ταινίας του Σ.Τζίτζη "Σώσε με". Όσο γοητεύθηκαν τα μέλη του συγκροτήματος από το τραγούδι και τη φωνή της Δανάης, άλλο τόσο έκανε αίσθηση στο κόσμο η εμπνευσμένη electro διασκευή τους. Από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά ξεκίνησε δειλά μια τάση ενασχόλησης των μουσικών της ηλεκτρονικής μουσικής με το "ελαφρό" τραγούδι της εποχής εκείνης. Πιο πρόσφατο παράδειγμα η συνεργασία των Μίκρο με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και ο πειραματισμός τους πάνω σε τραγούδια όπως Διπλός γλυκός καημός, Ξύπνα αγάπη μου, Χάλλυ Γκάλλυ κ.ά.

Ως συνέχεια των άνωθεν και με μια ολοκληρωμένη πρόταση αυτή τη φορά, κυκλοφορεί και το εν λόγω album των Ορέστη και Λύσανδρου Φαληρέα, κατά κόσμον Imam Baildi! Ανίψια του αείμνηστου Τάσου Φαληρέα και γιοι του Γρηγόρη - ιδιοκτήτη σήμερα του περιοδικού Pop Eleven - δε χρειάζεται να ζορίσεις το μυαλό, για να καταλάβεις σε τι μουσικό κόσμο κολυμπούσαν από μικροί.

Πρώτη τους δισκογραφική δουλειά και οι φωνές της Σοφίας Βέμπο, της Ιωάννας Γεωργακοπούλου του Χιώτη και του Κερομύτη, γρατζουνισμένες και θολές από τη βελόνα του πικάπ, αίφνης διεκδικούν ακρόαση από τη γενιά του ipod και των mp3. Ελαφρά και ρεμπέτικα τραγούδια μιας αλλοτινής εποχής που με τη δυναμική του sampler αποκτούν νέα υπόσταση και διεκδικούν νέους ακροατές.

Το cd έπαιξε και ξαναέπαιξε στο cd-player και αυτή η αρχική πρώτη ακομπλεξάριστη αίσθηση που σου έβγαζε η πρώτη ακρόαση εντείνονταν ακόμα περισσότερο με το δεύτερο και τρίτο άκουσμα. Δεν ξέρω τις συνθήκες δημιουργίας των παιδιών, αλλά αυτή η δουλειά σού δίνει την αίσθηση παιχνιδιού, μιας ερασιτεχνικής ενασχόλησης που έρχεται και τρυπώνει στη καθημερινότητα δύο ανθρώπων που δεν σκέφτονται εκ του πονηρού ότι αυτό το πράγμα μπορεί να έχει περισσότερη απήχηση πέραν των τεσσάρων τοιχών του δωματίου τους - εξού και το ακομπλεξάριστο. Σαφώς και ήξεραν τι έφτιαχναν, σαφώς και είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού την έκδοση αυτής της δουλειάς, άλλα πέτυχαν κάτι πολύ απλό, να περάσουν χωρίς υπεκφυγές και δεύτερες λύσεις την αγάπη τους γι' αυτήν την κατά τα άλλα "σχιζοφρενική" μίξη ειδών, εποχών, κοσμοθεωριών (ρίχτε άλλη μια ματιά στο εξώφυλλο ...όσο χίλιες λέξεις)!

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η επιλογή των τραγουδιών. Ο "Πασατέμπος" του Χιώτη αρκούντως ανανεωμένος με τη φωνή της Γεωργακοπούλου να φαντάζει πιο ηλεκτρονική απ' όσο θα ήλπιζε κανείς (αναρωτιέμαι αν λίγο πριν πεθάνει η Γεωργακοπούλου άκουσε αυτή την διασκευή). Στην επανακτέλεση του "Μινόρε της αυγής" υφέρπει ένας μυστικοπαθής διονυσιασμός. Μακράν καλύτερο από όλα το σαμπλάρισμα πάνω στη φωνή της Σοφίας Βέμπο και το "Πόσο λυπάμαι" του Κώστα Γιαννίδη. Το "Δε θέλω πια να ξαναρθείς" του Χιώτη δείχνει η πιο συντηρητική μίξη του δίσκου, όμως το Samba Clarina (μια από τις τρεις σύνθεσεις των Imam Baildi που περιλαμβάνονται στο δίσκο) με το κλαρίνο του Αλέξανδρου Αρκαδόπουλου έρχεται ακριβώς μετά να σε αποζημιώσει με απλά ελληνικά ...τα σπάει (sic!).

Κάπου μέσα στο ένθετο, στο σημείωμα του, ο Λύσανδρος Φαληρέας σημειώνει ότι μπορεί να κατηγορηθούν για το κιτς ή το βλάσφημο της δουλειάς τους απέναντι σε τραγούδια κλασικά όπως είναι αυτά. Χμ... αναπόφευκτή αντίδραση κάποιων ανθρώπων - σε αυτή τη χώρα είναι και πολλοί - που προτιμούν τα ρούχα τους ζυγιασμένα, τακτοποιημένα σε πλαστικές σακκούλες και μπολιασμένα με ποσότητες ναφθαλίνης προς την καταπολέμηση του κατά τα άλλα συμπαθούς αναρχοανατρεπτικού εντόμου. Και εν πάσει περιπτώσει αν είναι να μην βγούν ποτέ απ τη ντουλάπα ας τα φάει ο σκόρος, τουλάχιστον θα δούμε και το εσωτερικό της φόδρας.

Δεν ξέρω αν έχει συνέχεια αυτό το project στην ελληνική αγορά, δε ξέρω αν θα υπάρξει άλλο υλικό απ' τα παιδιά που θα επιβεβαιώσει το "to be continued" μιας καλής αρχής (φοβάμαι ότι δεν...) νιώθω ότι αυτό το cd θα βρει τη θέση του στις cdθήκες τόσο των χαβαλετζίδων εικοσάριδων όσο και των ψαγμένων, πατημένων -ήντα μουσικόφιλων...!

... Η σκέψη: η Σοφία Βέμπο και η Ιωάννα Γεωργακοπούλου να κουνιούνται σε bit ρυθμούς και από πίσω ο Βασίλης Τσιτσάνης με rayban γυαλί να σαμπλάρει με το bouzouki του!!! ...

"Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα
πριν να γνωρίσω εσένα που πρόσμενα καιρό
όμως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα σε χάσω
και πώς να σε ξεχάσω;
Που τόσο σ' αγαπώ"...

(στίχοι: Παναγιώτης Παπαδούκας - "Πόσο λυπάμαι")

Τίτλος CD
"IMAM BAILDI"
Εταιρεία: CAPITOL
KUKIN MUSIC
MINOS EMI
Είδος: CD