Σαφώς πιο "αγριεμένος" απ' ότι στο πρώτο του album και με ακόμη πιο rock προσανατολισμούς, επιστρέφει δισκογραφικά ο Νίκος Μίχας. Το δεύτερο cd του φέρει τον τίτλο "τρέχει τίποτα;"...

Άκουσα ένα album με στιγμές καλές αλλά και με αδυναμίες. Υπάρχουν σημεία που υστερούν οι συνθέσεις, άλλα σημεία που υστερεί ο στίχος, υπάρχουν όμως και κάποια αρκετά καλά τραγούδια που φαίνονται ικανά να "σώσουν τη παρτίδα"! Κατ' αρχήν η γνώμη μου είναι ότι το album δεν ξεκινάει με το καλύτερο υλικό του, το οποίο θα το συναντήσουμε ουσιαστικά από τα μισά του cd και μετά. Τα πρώτα τραγούδια, με εξαίρεση το "κάνε δεξιά γιατί μου κρύβεις τη σελήνη", υστερούν σε σχέση με τα υπόλοιπα. Τα πράγματα βελτιώνονται από το έβδομο track, το "δεν ήτανε γραμμένο" του Δημήτρη Φάκου και κυρίως το επόμενο "αν θα φύγεις", που μάλιστα είναι σύνθεση του ίδιου του Νίκου Μίχα σε στίχους της Ρεβέκκας Ρούσση. Αυτό είναι το καλύτερο κομμάτι του album. Ιδιαίτερη σύνθεση και η "βροχή" των Ανδριανού Παπαμάρκου και Νίκου Σταυρόπουλου.

Στη δουλειά θα βρούμε και δύο διασκευές. Και οι δύο μέτριες. Το "όταν μένω" είναι ο ελληνικός τίτλος του "When I 'm gone" των Three Doors Down. Η διασκευή μπορεί να διατηρεί την αγριάδα της γνήσιας εκτέλεσης, αλλά μέχρι εκεί, ο στίχος του Νίκου Μίχα δεν βοηθάει και το γενικότερο άκουσμα απέχει πάρα πολύ από την εκπληκτική ροκιά των 3 Doors Down. Η άλλη διασκευή είναι πάνω σε ελληνικό τραγούδι, ένα από τα καλύτερα που έχει γράψει ο Μιχάλης Ρακιντζής, το "δικός σου για πάντα". Και αυτό το τραγούδι θα το προτιμήσω στη γνήσια πολύ καλή εκτέλεση και ερμηνεία του ίδιου του Ρακιντζή...

Φυσικά από το album θα συζητηθεί πολύ το πρώτο τραγούδι για τον τίτλο του "μπουρδέλο". Το τραγούδι έχει κι αυτό αγριεμένο ύφος, όμως προσωπικά μου βγάζει και ένα ηχόχρωμα πιο ...λαϊκό, ειδικά στις μουσικές γέφυρες. Κάτι δεν μου πάει σε αυτό το κομμάτι. Αδιάφορο με άφησε και το άλλο τραγούδι που θα συζητηθεί λόγω ...Λάκη Λαζόπουλου που έγραψε τους στίχους. Ο λόγος για τα "παιδιά των μπαλκονιών", άλλο ένα τραγούδι που η μουσική του με άφησε αδιάφορο. Ο στίχος πάντως είναι ο πιο "ψαγμένος" του cd και μιλάει για τα παιδιά που μεγαλώνουν σήμερα σε ένα μπαλκόνι χωρίς να ξέρουν που να διοχετεύσουν την ενεργητικότητά τους. Σύγχρονο και ρεαλιστικό...

Ο Νίκος Μίχας κινείται σε ένα χώρο που τα τελευταία χρόνια έχει μείνει λίγο πίσω στη χώρα μας και αυτό είναι πολύ θετικό. Έχει προσόντα να προχωρήσει, ωστόσο από το παρόν album προσωπικά περίμενα κάτι περισσότερο, πέρα από ορισμένες καλές στιγμές. Είναι λάθος και το promotion που αντί να εστιάσει πάνω σε κάποιο από τα καλά τραγούδια, επικεντρώνεται στο "μπουρδέλο" (το έκαναν τίτλο τραγουδιού με το οποίο μάλιστα ξεκινάει το cd, ενώ επελέγη και ως το single που θα δώσει το πρώτο δείγμα της δουλειάς) για να κινήσει η λέξη τη περιέργεια του κοινού. Ενώ όμως η ροκ χρησιμοποιεί τέτοιες εκφράσεις, ποτέ δεν εστιάζει σε αυτές για να πουλήσει...

... Η συμμετοχή του Λάκη Λαζόπουλου που έδωσε τους στίχους στα "παιδιά των μπαλκονιών" ...

"Δεν είμαστε παιδιά των λουλουδιών
είμαστε εκείνα τα χλωμά
τα χλωμά παιδιά των μπαλκονιών
που όσα και να κάψουμε
ποτέ δεν θα ξεθάψουμε
το μέλλον που το φάγανε
οι γέροι στο παρόν"...

(στίχοι: Λάκης Λαζόπουλος - "Τα παιδιά των μπαλκονιών")

Τίτλος CD
"ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ;"
Εταιρεία: HEAVEN
Είδος: CD