Κατ' αρχήν έχουμε να κάνουμε με μια δουλειά που ακούμε πολύ βιολί, ακούμε κλαρίνο, ακούμε σαξόφωνο, ακούμε ακόμα και φλογέρα και όλα αυτά δεμένα - τις περισσότερες φορές όμορφα - σε ένα μοντέρνο ύφος. Έχουμε ακόμα να κάνουμε με δύο νέα παιδιά, όμορφες παρουσίες, που μπαίνουν στη δισκογραφία για να κάνουν κάτι που θα διαφέρει από τα συνηθισμένα. Όντας και οι δύο μουσικοί η υπόστασή τους στο χώρο αποκτά ακόμα πιο γερές βάσεις. Όλα καλά μέχρι εδώ, αλλά υπάρχουν και κάποια "αλλά"...

Κατ' αρχήν ύμνους δεν πρέπει να αγγίζουμε... Αυτή η διασκευή του "Am Fenster" των City αποτελεί μουσική ιεροσυλία. Όσο κι αν προσπάθησαν να μην πειράξουν την πρωτότυπη ενορχήστρωση και το ύφος του κομματιού, κάτι έπαθα όταν το άκουσα. Κάτι που με έκανε αμέσως να ψάξω στη δισκοθήκη μου, να βρω τον δίσκο, να ξεσκονίσω το πικάπ (που είχε πέσει σε πλήρη αχρηστία ομολογώ εδώ και πολύ καιρό!) και να ακούσω το πρωτότυπο "Am Fenster" για να ηρεμίσω... Φυσικά αυτό με έκανε για την ίδια ημέρα να μου είναι αδύνατον να συνεχίσω την ακρόαση των Nomisma! Ξαναέβαλα το cd τους την επομένη προσέχοντας μη τη ξαναπατήσω και το cd περάσει πάλι από το track No3.

Το υπόλοιπο cd με πήγαινε "έγια μόλα έγια λέσα" πότε σε pop και πότε σε πιο λαϊκούς ήχους. Αυτό μπερδεύει λίγο τη ταυτότητα της δουλειάς, αλλά όπως λένε και όλοι οι σύγχρονοι καλλιτέχνες οι δουλειές τους δεν χαρακτηρίζονται από "ταμπέλες", οπότε πάμε παρακάτω. Το cd διαθέτει ορισμένα αρκετά καλά τραγούδια, όπως το "εγώ αγαπώ τη μοναξιά" και το "τελευταίο φιλί" (καταπληκτικές ερμηνείες της Leida), το "έλα να ταξιδέψουμε" και το "φιλικά" (εδώ ερμηνεύει ο Νίκος) και το "πόσα σου χάρισα" (ντουέτο). Φαίνεται πως και οι δυο τους έχουν δυνατότητες και αν το παλέψουν μπορούν να προσφέρουν σημαντικά πράγματα στο χώρο. Θα τους προτιμούσα να μη πατάνε σε λαϊκά ακούσματα (έστω κι αν δεν είναι έντονα λαϊκά) και θα προτιμούσα να τους βλέπω σε μουσικές σκηνές παρά σε πίστες, γιατί αυτό που θέλουν να προσφέρουν είναι ιδιαίτερο και είναι καλό να ακούγεται σε χώρους που ο άλλος πάει να ακούσει και να ευχαριστηθεί μουσική και όχι να πετάξει γαρύφαλλα και να φάει το χοιρινό του αν και θα προτιμούσε να φάει τη νεαρά που απέναντί του έχει ανέβει στο τραπέζι και λικνίζεται... Είναι διαφορά μουσικής φιλοσοφίας, πως να το κάνουμε...

Το πρώτο δείγμα πάντως είναι ελπιδοφόρο. Προσέξτε τους...

... Η οργανικά ηχητική ποικιλία ...

"Εγώ αγαπώ την αστραπή
τη καταιγίδα, τη βροχή
γιατί ο ήλιος μ' έχει κάψει
και φοβάμαι
κρατώ τ' αστέρια την αυγή
το πόνο κρύβω στη σιωπή
σε ρεύμα αντίθετο οδηγώ
και δεν φοβάμαι...

Εγώ αγαπώ την μοναξιά
δεν μ' έμαθες ποτέ καλά
μ' έχει πληγώσει η αγάπη
και φοβάμαι
πονάω πάντα στα κρυφά
αφήνω ότι μ' αγαπά
και μοναχή τα βράδια μου
κοιμάμαι"...

(στίχοι: Λία Γεωργακή - "Εγώ αγαπώ την μοναξιά")

Τίτλος CD
"ΦΙΛΙΚΑ"
Εταιρεία: POLYMUSIC
Είδος: CD