Η
Πένυ Ραμαντάνη και ο Λευτέρης Πλιάτσικας είναι ζευγάρι
όχι μόνο στη προσωπική, αλλά και στην επαγγελματική τους ζωή.
Εδώ και αρκετά χρόνια είναι γνωστοί σαν Όναρ. Πρόκειται
για ένα δίδυμο που μας έχει χαρίσει πολλές καλές στιγμές στο χώρο
της pop σκηνής και συνεχίζουν πάντα στον ίδιο ρυθμό. Μήπως όμως
αυτό αρχίζει να γίνεται και λίγο πρόβλημα;
Το
νέο τους cd μπορεί να φέρει τον τίτλο "τίποτα δεν είναι όπως
φαίνεται", όμως εδώ "φαίνεται πως όλα είναι ίδια"!
Οι Όναρ από τη μια κάνουν το καλύτερο ίσως cd τους, αφού τα τραγούδια
που θα ακούσετε με ενδιαφέρον είναι περισσότερα από κάθε άλλη
τους δουλειά, από την άλλη όμως δεν τολμούν τίποτα περισσότερο
από όσα έχουν τολμήσει από τη πρώτη τους κι όλας δισκογραφική
προσπάθεια, πριν πολλά χρόνια. Πρόκειται πράγματι για ένα album
που χαρακτηρίζεται από τις ευχάριστες συνθετικές του γραμμές αλλά
και από τον κορεσμένο του χαρακτήρα. Και τον κορεσμό επιτείνει
το γεγονός ότι οι Όναρ δουλεύουν πάντα σ' αυτό το Πυξλακικό ύφος
που πάρα πολλοί εφάρμοσαν κάποτε, αλλά οι περισσότεροι πλέον το
έχουν ξεπεράσει. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που θα μπορούσε να φέρει
έναν νέο αέρα στα ακούσματα των Όναρ, αυτό θα πρέπει να το βρουν
οι ίδιοι. Άποψή μου όμως είναι πως πρέπει επιτέλους να πάνε ένα
βήμα πιο πέρα...
Το
album όπως έγραψα και πιο πάνω, έχει αρκετά τραγούδια που θα σας
κρατήσουν ευχάριστη συντροφιά. Αισιόδοξες συνθέσεις, ικανές ερμηνείες
αλλά και στίχοι που στο μεγαλύτερο ποσοστό τους κινούνται στα
ρηχά. Μετά από ένα σύντομο ατμοσφαιρικό - ορχηστρικό intro, οι
ρυθμοί επιταχύνουν, γίνονται πότε μπιτάτοι, πότε ταξιδιάρικοι
και φυσικά κάποιες στιγμές και πιο ερωτικοί.
"Αν
μ' αγαπάς
θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε βλέμμα
αν μ' αγαπάς
θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα"...
Αυτό
είναι το τραγούδι που έκανε αμέσως επιτυχία με τη φωνή του Λευτέρη
Πλιάτσικα. Το cd όμως έχει πολλά περισσότερα - και συχνά καλύτερα
- στοιχεία να προσφέρει. Το πιο ιδιαίτερο κομμάτι είναι το "μοιάζουμε
πολύ" που έγραψαν οι ίδιοι οι Όναρ, ενώ το τραγούδι που
μου έκανε αμέσως "κλικ" έρχεται με τη φωνή της Πένυ
Ραμαντάνη (ομολογώ πως μου αρέσει πολύ η χροιά της) και με τίτλο
"κασέτα". Μια πολύ καλή μπαλάντα με ελαφρές jazzy
προεκτάσεις που στα ρεφρέν αποκτά έναν πιο ξεκάθαρο pop ήχο. Η
Ευσταθία συνεργάζεται με τους Όναρ και γράφει τους στίχους
της "κασέτας", με το γνώριμο ύφος της που αντλεί θεματολογία
από καθημερινές καταστάσεις που όλοι λίγο πολύ έχουμε βιώσει.
Με
τους Όναρ βλέπουμε ακόμα να συνεργάζεται στην επιμέλεια παραγωγής
του cd η Ζίνα Αρβανιτίδη, που αρχίζει να αποτελεί ένα δυνατό
χαρτί της σύγχρονης pop. Η Ζίνα έχει συμμετοχή στο ορχηστρικό
κομμάτι με το οποίο ξεκινάει το cd και φέρει τον τίτλο του, "τίποτα
δεν είναι όπως φαίνεται". Με τους Όναρ συνεργάζονται
και δύο ακόμα από τους σημαντικότερους σύγχρονους στιχουργούς.
Η Ελεάνα Βραχάλη γράφει στίχους στο "δεν πεθαίνω έτσι
εύκολα" αλλά και στο "αδιέξοδο με θέα" ενώ ο Νίκος
Μωραΐτης στο "όπου και να πας".
Αν
αυτή ήταν μια από τις πρώτες δουλειές των Όναρ, θα δήλωνα εντυπωσιασμένος.
Επειδή όμως όπως είπα, οι Όναρ δισκογραφούν πολλά χρόνια τις εντυπώσεις
μου συγκρατεί η "άτολμη τακτική" τους να δείξουν και
κάτι διαφορετικό που θα διευρύνει τους ορίζοντες της καλλιτεχνικής
τους υπόστασης. Την επόμενη φορά ίσως...!
|