Τρία
πράγματα σε προδιαθέτουν θετικά για τούτο εδώ το δίσκο. Πρώτον,
ότι είναι μια παραγωγή του Μικρού Ήρωα (βλ. Άγγελος Σφακιανάκης),
εγγύηση ποιότητας. Δεύτερον, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος με
το σημείωμα του προτείνει την ακρόαση των τραγουδιών αυτών. Και
τρίτον, η μουσική ιστορία που κουβαλά το όνομα του ίδιου του καλλιτέχνη,
υιός του Κώστα Παπαδόπουλου.
Μόνο
που μετά το τέλος της ακρόασης του cd η θετική προδιάθεση εξανεμίζεται
και η αφημένη γεύση στα χείλη είναι γλυκόπικρη. Γλυκιά γιατί στην
μνήμη επανέρχονται μουσικές και αισθήσεις της τραγουδοποιίας της
δεκαετίας του '90 και πικρή γιατί πάλι δεν συμβαίνει εκείνο το
μαγικό που θα σε κάνει να γυρίσεις το κεφάλι προς το μεγάφωνο
για να μπορέσεις να ακούσεις καλύτερα αυτό που σε απέσπασε από
τον κόσμο σου...
Υποθέτω
ότι το συγκρατημένο σημείωμα του Λευτέρη Παπαδόπουλου χρησιμεύει
για να προσδώσει κύρος στο δίσκο αλλά και να τονιστεί πόσο σημαντικό
ρόλο παίζει ο στίχος σε τούτη εδώ τη παρθενική δισκογραφική απόπειρα
του συνονόματου του. Όχι... ούτε ο στίχος είναι άξιος προσοχής,
ούτε η μουσική, ούτε οι ενορχηστρώσεις, ούτε καν η παραγωγή. Τα
τραγούδια μέτρια, οι φωνητικές ικανότητες του τραγουδιστή αδιάφορες.
Και δεν είναι ότι είμαι αυστηρός αλλά μέσα σε όλα, το τραγούδι
"Ο Καφές" είναι καρμπόν σερβιρισμένο με τον "Καφέ"
του Ορφέα Περίδη προ δεκαετίας από τον δίσκο "Καλή σου μέρα
αν ξυπνάς" και σχεδόν σατανικά, η φωνή του Παπαδόπουλου είναι
ίδια με του Περίδη!
Σαφείς
οι προθέσεις του Άγγελου Σφακιανάκη να συμπεριλάβει στις ερμηνείες
τις φωνές του Λιδάκη και του Θαλασσινού. Το "Να
σ' αγαπάω κόσμε" είναι από τα πιο όμορφα τραγούδια του δίσκου
και φορτίζεται ιδιαίτερα από την ερμηνεία του Λιδάκη. Σε ένα τραγούδι
η συμπαθέστατη Μαρία Λούκα.
Ο δίσκος είναι μέτριος και μάλλον θα βρεθεί στα χέρια σας από
σπόντα.
|