Απορώ ...που θα γίνει η εκδήλωση για την απονομή πλατινένιου ή χρυσού δίσκου για αυτό το album (αν δεν έχει ήδη γίνει, θα γίνει σίγουρα χρυσό ή πλατινένιο, Άλκηστις είναι αυτή...)! Θα πρέπει ο χώρος να διαθέτει μια τεράστια σκηνή, για να φιλοξενηθούν όλοι οι συντελεστές που θα πρέπει να βραβευτούν! Βλέπετε το νέο album της Άλκηστης Πρωτοψάλτη "χτίστηκε" πάνω στην έμπνευση πάρα πολλών δημιουργών! Η πολυσυλλεκτικότητα στο μεγαλείο της! Μάλιστα η Άλκηστις εμπιστεύτηκε αρκετούς νέους συνθέτες ή στιχουργούς και συμπεριέλαβε στο νέο της cd δικά τους τραγούδια.

Μέσα από αυτό το πλήθος συνεργασιών, η τραγουδίστρια έβαλε στόχο να φτάσει "στο ωραιότερο σημείο" της καριέρας της, όμως όταν το παρελθόν είναι τόσο λαμπρό οι μελλοντικές κινήσεις σου πρέπει να είναι ζυγισμένες με απόλυτη ακρίβεια. Κι εδώ είναι που κάτι δεν πάει καλά. Γιατί το παρόν cd μπορεί να έχει ωραία τραγούδια, αλλά κάνει σε πολλά σημεία "κοιλιά", ενώ υστερεί ελαφρώς σε δημιουργική έμπνευση σε σχέση με προηγούμενες δουλειές. Επίσης στιχουργικά περίμενα κάτι περισσότερο. Θα έλεγα πως έχουμε να κάνουμε με μια δουλειά που η Πρωτοψάλτη με τη φωνή της και την ικανότατη ερμηνεία της προσφέρει βάθος και ποιότητα στα τραγούδια και όχι τα τραγούδια στην Πρωτοψάλτη! Αυτό ωστόσο μέχρις ενός σημείου είναι ίσως λογικό, γιατί άλλο το βεληνεκές και η καλλιτεχνική οντότητα της τραγουδίστριας και άλλη των περισσότερων συνθετών που βρίσκονται ακόμα στην αρχή. Δεν είναι εύκολο να στηρίξεις δημιουργικά ένα τόσο σημαντικό όνομα, όταν εσύ ο ίδιος δεν έχεις ούτε τα μισά βιώματα. Το cd τελικά μοιάζει να είναι ένα τόλμημα για τη Πρωτοψάλτη που αφ' ενός εμπιστεύτηκε τόσους δημιουργούς αφετέρου πειραματίστηκε στις εμπνεύσεις και τη μουσική φιλοσοφία του καθενός απ' αυτούς. Κάτι ανάλογο πάντως είχε κάνει και στο προηγούμενο cd της, το "να σε βλέπω να γελάς", με το αποτέλεσμα να τη δικαιώνει, έστω κι αν και σ' αυτή τη περίπτωση, λίγα ήταν τα τραγούδια που στήριξαν το album. Κι εδώ πιστεύω, πάλι λίγα θα είναι. Θα είναι το πολύ καλό "έλα για λίγο" των Στάμου Σέμση και Γιώργου Παυριανού, θα είναι η πιο λαϊκή "τελευταία φορά" του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου σε στίχους Γιάννη Γούνα, θα είναι τα ήδη γνωστά από την TV "απέραντο κενό" (Β. Γαβριηλίδης & Θ. Παπανικολάου) και "μια μέρα χαρά" (των Άμμος)... Ενδεχομένως να είναι και το δυναμικό (και σαφώς εμπορικότερο) "ο παράδεισος μπορεί να περιμένει" σε μουσική Ανδρέα Λάμπρου και στίχους Ρεβέκκας Ρούσση με τη χαρακτηριστική ενορχήστρωση - "φωτιά" του Χρήστου Σούμκα.

Η διασκευή "How you remind me" (όλα αυτά που φοβάμαι) με τη τεράστια επιτυχία που έδωσε στο προηγούμενο cd, οδήγησε μάλλον στην απόφαση για την ύπαρξη κι άλλων διασκευών στο παρόν album. Αυτή τη φορά επελέγη το "it 's a pity" της Tanya Stephens (κομμάτι με latin χρώματα) και το "they don't care about us" του Michael Jackson. Με το δεύτερο δεν θα ασχοληθώ γιατί δεν μου άρεσε καθόλου (καλά ούτε το ξένο μου άρεσε ποτέ!). Το πρώτο είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση καθώς στα ελληνικά η Έλενα Μηλιώκα το έντυσε με έναν πολύ ιδιόρυθμο χιουμοριστικό στίχο. Αν ακούσεις τα λόγια έτσι σκέτα θα πεις ότι το τραγούδι το "σκότωσαν", όχι γιατί του πρόσθεσαν χιουμοριστική διάθεση αλλά λόγω ...υπερβολικής δόσης! "Θέλω να μαυρίσω και να μείνω έτσι για πάντα, με τον Enrique Iglesias να χορέψω λαμπάντα"! Αν όμως ακούσεις και την παιχνιδιάρικη ερμηνεία της Άλκηστης ίσως και να αλλάξεις γνώμη. Είναι αυτό που έγραψα και πιο πάνω για την ικανότητα της τραγουδίστριας να μεταμορφώνει τραγούδια που αν τα άκουγες από άλλον, μάλλον θα τα προσπερνούσες στα γρήγορα. Όμως κακά τα ψέμματα. Διασκευή σαν το "όλα αυτά που φοβάμαι", ξεχάστε την, δεν θα ακούσετε κάτι εξίσου καλό στο "ωραιότερο σημείο".

... Η ηχητική ποικιλία που όμως είναι σωστά δεμένη ...

"Πες μου ένα παραμύθι να κρατηθώ
βρες μου ένα παραμύθι να το πιστέψω
νιώθω τη σιωπή να φεύγει χωρίς σκοπό
ήρθε πάλι καλοκαίρι, πως θα τ' αντέξω
μα δεν μπορώ να καταλάβω
τι έχω κάνει κι έχω φτάσει ως εδώ
πως έχω γίνει ένα κουβάρι
και ικετεύω να ξεμπερδευτώ...

Υπάρχει ένα φως μακριά
το βλέπω είναι πολύ μικρό
υπάρχει ένα φως μακριά
μου φτάνει για να προσπαθώ...

Είναι η ζωή μου
μικρή μα δική μου
τη θέλω πίσω ξανά
άλλη μια φορά"...

(στίχοι: Γιώργος Παπαποστόλου (Μπλε) - "Υπάρχει ένα φως μακριά")

Τίτλος CD
"ΣΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ"
Εταιρεία: HEAVEN
Είδος: CD