Άννα Σωτηριάδη - "Παράλια πόλη"...

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ MUSIC CORNER

Σε μια εποχή όπου οι άντρες τραγουδοποιοί πήραν στους ώμους τους, ελλείψει των μεγάλων συνθετών, όλη τη μουσική παραγωγή του έντεχνου τραγουδιού, οι γυναίκες καλλιτέχνιδες που υπογράφουν τραγούδια και παράλληλα τα ερμηνεύουν μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Οι περισσότερες μάλιστα είτε δεν επιχειρούν το δεύτερο βήμα - δίσκο είτε διανύουν μεγάλα διαστήματα σιωπής μέχρι να μας ξαναπασχολήσουν με τη δουλειά τους. Η Άννα Σωτηριάδη ανήκει σε αυτό το σπάνιο είδος που ακούει στον χαρακτηρισμό Ελληνίδα τραγουδοποιός.

Η Σωτηριάδη - δυστυχώς όσο και αν έψαξα δεν βρήκα πολλά για τον πρότερο επαγγελματικό της βίο - με την «Παράλια Πόλη» κάνει το πρώτο της δισκογραφικό βήμα. Έντεχνες μελωδίες γραμμένες από την ίδια και ενορχηστρωμένες από τον Πάρη Περισυνάκη. Μια πλειάδα ιδιαίτερων οργάνων - κανονάκι, σαντούρι, νέυ, λαούτο κ.α - δίνουν την αίσθηση της ανατολής και δημιουργούν έναν ήχο πολύ οικείο στους ήδη γνωρίζοντες του είδους. Η φωνή της φέρει κάτι από τη φωνή της Μαρίζα Κώχ και φέρνει έναν αέρα από νησιώτικη παράδοση.

Στιχουργικά κινείται σε πεπατημένες θεματολογίες προσπαθώντας έτσι όσο το δυνατόν να αποφύγει τους ερωτικούς μονόλογους. Η ζωή, ο θάνατος, το ταξίδι, η θάλασσα, ο έρωτας, ο ήλιος, τα στοιχεία της φύσης εν γένει βρίσκονται εν αφθονία στα τετράστιχά της. Η γραφή της σε γενικές γραμμές δεν αποδίδει κάτι το καινοτόμο και όλα αυτά που εκφράζει κάπου τα έχουμε ξαναδιαβάσει - ξανακούσει... Όχι δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός του καλλιτέχνη η πρωτοτυπία αλλά όταν όλο το πακέτο σου θυμίζει "κάτι, κάπου, κάποτε" τότε μάλλον ο ίδιος ο καλλιτέχνης δεν έχει βρεί τον προσωπικό του τρόπο έκφρασης.

Ο αναπόφευκτος συνειρμός σε όλα τα παραπάνω είναι αν μια τέτοια δουλεία με σαφείς δεσμούς στο έντεχνο παρελθόν της δεκαετίας του '90, απασχολεί τους σημερινούς ακροατές. Αν λοιπόν αυτή η δουλειά θέλει απλώς να συγκινήσει με μεθόδους και στοιχεία του παρελθόντος τότε μπορεί και να τα καταφέρνει. Αν πάλι προσπαθεί να αποδώσει σύγχρονο λόγο που αφορά και προβληματίζει ανθρώπους του 2007 τότε ο τρόπος με τον οποίο κινείται μελωδικά και στιχουργικά μοιάζει ολίγον απαρχαιωμένος . Επαναειπωμένα τα όσα καταθέτει η κατά τα άλλα συμπαθής δημιουργός χωρίς να αμφισβητούνται οι καλλιτεχνικές της αναζητήσεις. Σε αναμονή της επόμενης δουλειάς της, περιμένοντας να ανατρέψει τα προγνωστικά μιας βαθειάς αντιπαραγωγικής διαδικασίας που διέπει τέτοιου ύφους και ήθους καλλιτέχνες...

HIGHLIGHTS:

... Οι στίχοι των τραγουδιών «Μαύρο και Μπλε» και «Φωνή». Μετά την τραγωδία του καλοκαιριού με τις πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα κάτι τέτοια τραγούδια μπορούν να γίνουν ύμνοι των οικολογικών οργανώσεων! ...

ΕΝΘΕΤΟ CD:

Πολύ καλό. Το όλο artwork σου ξυπνά και λίγο το οικολογικό και περιβαλλοντολογικό ενδιαφέρον σου και το οποίο ξετυλίγεται σε όλες τις σελίδες του cd. Χάρτινο κουτάκι, φωτογραφίες που απεικονίζουν τις ομορφιές της φύσης συνθέτουν ένα συμπαθέστατο σύνολο. Στίχοι στα ελληνικά και τα αγγλικά και ένα μικρό σημείωμα της καλλιτέχνιδας με αποτυπωμένες τις ανησυχίες της..

ΞΕΧΩΡΙΣΑΜΕ:

"Της ανεμώνης κόκκινο", "Μαύρο και μπλε", "Μικρό ταξίδι"...

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ:

"Ζω σε μια πόλη ερημική
Σαν τι τραγούδια να σου πεί μια τέτοια πόλη
Άνθρωπος δεν την κατοικεί
Την περπατούν τόσοι πολλοί μα λείπουν όλοι"...

(Στίχοι: Άννα Σωτηριάδη - "Πόλη ερημική")

Music Corner