Η Ελένη Τσαλιγοπούλου τα τελευταία χρόνια είναι σαφές ότι προσεγγίζει ένα ρεπερτόριο για τα προσωπικά της δισκογραφικά βήματα διαφορετικό από εκείνο που την καθιέρωσε στην ελληνική μουσική βιομηχανία και την έκανε αγαπητή στον κόσμο. Με βάσεις στο λαϊκό και στο παραδοσιακό τραγούδι φλερτάρει - άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε όχι - με την ελληνική ποπ σκηνή (αν υφίσταται τέτοιο είδος στην χώρα μας). Αυτό επιχειρεί για άλλη μια φορά και με το τελευταίο της cd.

Έχουμε και λέμε... Μια έντεχνων καταβολών τραγουδίστρια συναντά το πιο δημοφιλές συγκρότημα της ελληνικής electro-pop σκηνής, τους Μίκρο και με την χορηγία γνωστού τηλεοπτικού μουσικού καναλιού πραγματοποιεί μία και μοναδική συναυλία τον χειμώνα που μας πέρασε. Η συναυλία αυτή ηχογραφείται και με κάποιο "ρετουσάρισμα" στο studio και κυκλοφορεί σε cd. Αν εξαιρέσουμε το όλο concept προβολής που ακολουθήθηκε από το εφηβικό τηλεοπτικό κανάλι με σαφή στόχο το καταναλωτικό κάτω των 18 κοινό του, το πείραμα αυτό φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον, μέχρι να ξεφουσκώσει στο άκουσμα του τελευταίου track του cd.

Τι εννοώ... Η Ελένη Τσαλιγοπούλου κάνει μία επιλογή τραγουδιών από ελαφρά τραγούδια των δεκαετιών '50 και '60 και τα παρουσιάζει με μια φρέσκια electronica ενορχήστρωση επιμέλειας Μίκρο. Από το χιλιοεπανεκτελεσμένο "Ξύπνα Αγάπη Μου" του Κώστα Γιαννίδη μέχρι τον "Ιλισσό" του Μάνου Χατζιδάκι και από το "Χάλλυ Γκάλλυ" (που με τη βοήθεια της τεχνολογίας η Τσαλιγοπούλου κάνει ντουέτο με την συγχωρεμένη Βουγιουκλάκη ...σκιαχτικό μεν αλλά, εκ του σουρεαλιστικού αποτελέσματος, ενδιαφέρον!) μέχρι την "Απαγωγή" του Μίκη Θεοδωράκη. Τα τραγούδια φρεσκάρονται αρκούντως από τα χεράκια των Μίκρο και πλασάρονται με μια ποπ αισθητική που δεν προσβάλει κανέναν. Η Τσαλιγοπούλου φαίνεται ότι το διασκεδάζει και με πολύ ευκολία κάνει τα τραγούδια, εκτός κάποιων εξαιρέσεων, δικά της.

Όλα ωραία και καλά μέχρι το track 7 του cd. Από εκεί και πέρα ακολουθείται η μέθοδος ...αχταρμάς, γνωστή λογική ανασφαλών παραγωγών ή τραγουδιστών που φοβούνται τo αρχικό καινοτόμο concept του album και το υπονομεύουν με τονωτικές ενέσεις άσχετων επιλογών που θεωρούν ότι θα αποδώσουν εμπορικά.

Εντάξει, όχι ότι πια δεν ακούγονται τα επόμενα τραγούδια, απλά σου χαλάει το παραμύθιασμα που έχεις ξεκινήσει στο μυαλό σου. Και να δικαιολογήσεις την εξαίρετη διασκευή του παραδοσιακού "Το Φεγγάρι Κάνει Βόλτα" ή την συμπαθή προσπάθεια των καλλιτεχνών να μάς θυμίσουν το φοβερό και τρομερό "Σαμποτάζ" της Λένας Πλάτωνος και Μαριαννίνας Κριεζή, αλλά, όσο και να προσπαθείς, δεν μπορείς να δικαιολογήσεις τις επανεκτελέσεις των προσφάτων σουξέ της Ελένης Τσαλιγοπούλου, δια χειρός Κώστα Λειβαδά, που ολοκληρώνουν το album.

Εν κατακλείδι η ιδέα καλή, η Τσαλιγοπούλου ρισκάρει και κερδίζει το στοίχημα, οι Μίκρο συμπαθέστατοι, αλλά οι λεπτομέρειες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά και απογειώνουν μία δουλειά και στη συγκεκριμένη περίπτωση η λεπτομέρεια εκλείπει. Ένα βήμα ακόμα για την Τσαλιγοπούλου να ανανεώσει ηλικιακά το κοινό της και ένα ανάλαφρο album που δεν θα έχετε πρόβλημα να πατήσετε το repeat για ένα δεύτερο άκουσμα.

ΥΓ. Πάντως δεν θα ήταν κακή ιδέα το cd να συνοδεύεται και με το αντίστοιχο dvd της συναυλίας. Είναι γνωστό ότι ένα απ' τα ατού της Τσαλιγοπούλου είναι η σκηνική της παρουσία και σίγουρα οι φανατικοί θαυμαστές θα το απολάμβαναν.

... Η ερμηνεία της Τσαλιγοπούλου και η διασκευή των Μίκρο στο Το Φεγγάρι κάνει βόλτα ...

"Μην νομίζεις ότι εγώ είμαι
Ένα αγόρι που δε μιλώ
Γιατί σαν χορεύω
Τίποτα πια μα τίποτα δε κοιτώ...

Δεν μ' αρέσει πάντα να 'χω
Ένα κοριτσάκι να το φιλώ
Γιατί μες τη νύχτα έχω
Δυο αστέρια που τα πολυαγαπώ"...

(στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, "Δεν μπορεί κανείς να ξέρει")

Τίτλος CD
"MAD SECRET CONCERT"
Εταιρεία: ΑΚΤΗ
SONY BMG
Είδος: CD