Μετά
το πολυτραγουδισμένο "Στην υγειά της αχάριστης",
ο Αλέκος Ζαζόπουλος κυκλοφορεί τη νέα του δισκογραφική
δουλειά με τίτλο "Οι άντρες δεν παρακαλάνε"!
Τα
καινούρια τραγούδια έχουν, τι άλλο, αμιγώς λαϊκό χαρακτήρα. Θα
μπορούσε κάποιος να πει πως απευθύνονται κυρίως στη μερίδα του
κοινού που τη "βρίσκει" με τα μπουζούκια και τις πίστες.
Καθώς προσωπικά δεν ανήκω σε αυτή τη μερίδα και θεωρώντας πως
δε χωρούν στεγανά στην τέχνη, οπλίστηκα με ...υπομονή και καλή
διάθεση και κάθισα να ακούσω το cd!
Λίγο
πολύ παρόμοια τραγούδια με αυτά του Ζαζόπουλου έχουμε ακούσει
ξανά στο παρελθόν από καλλιτέχνες που κινούνται στις ίδιες κατευθύνσεις.
Με λίγα λόγια, στο cd ούτε πρόκειται να ακούσετε τίποτα καινούριο,
ούτε να ξαφνιαστείτε. Τα μοναδικά τραγούδια που ξεχώρισα είναι
το "Δεν μπορείς πια να μ' έχεις" (Άγγελος Παλαιολόγος,
Πάνος Καπίρης) και το "Την καρδιά σου θα σπάσω"
(Σταμάτης Γονίδης) που συμπάθησα ιδιαίτερα. Το ζεϊμπέκικο "Οι
άντρες δεν παρακαλάνε" (Ναταλία Γερμανού, Πάνος Καπίρης)
θα μπορούσε να γίνει επιτυχία αλλά με "χαλάει" το γεγονός
ότι ασχολείται με ένα τετριμμένο θέμα, θεωρώ άκυρο δε τη γενική
αυτή κρίση να εκφράζει γυναίκα στιχουργός. Τα υπόλοιπα κομμάτια
δυστυχώς περνούν στην αφάνεια, αφού μόνο οι ερμηνείες του ταλαντούχου
τραγουδιστή τους δίνουν μια κάποια αξία. Σχετικά με τα δύο τραγούδια
που έγραψε ειδικά για το Ζαζόπουλο ο Γιάννης Καραλής "ύστερα
από πολλά χρόνια απουσίας από το ελληνικό τραγούδι",
το "Άμα τη δείτε" είναι ένα αδιάφορο χορευτικό κομμάτι,
ενώ το "Χωρίζω" θυμίζει έντονα το "Φεύγω - χωρίζω"
του Πασχάλη Τερζή.
Η
γενική εικόνα που μου άφησε το CD "Οι άντρες δεν παρακαλάνε"
είναι ότι ο Αλέκος Ζαζόπουλος, ένας ορίτζιναλ λαϊκός τραγουδιστής
που δείχνει να γουστάρει πολύ αυτό που κάνει και μπράβο του, είναι
άλλη μια περίπτωση καλλιτέχνη που αδικείται από το ρεπερτόριό
του. Ελπίζω στην επόμενη δουλειά του να κάνει καλύτερες επιλογές...
|