Το
πρώτο που σου κάνει εντύπωση στη νέα δισκογραφική δουλειά του
Γιώργου Αλκαίου είναι ...η συσκευασία του! Περισσότερο
έχεις την αίσθηση ότι αγόρασες περιοδικό με cd, παρά τη νέα δισκογραφική
δουλειά ενός καλλιτέχνη. Αν και προσωπικά είμαι οριζοντίως και
καθέτως αντίθετος στη τακτική να αρχίζουν τα cd να πουλιούνται
στα περίπτερα, δίπλα στα τσιγάρα και τις τσίχλες ή ...κρεμασμένα
μαζί με τις αθλητικές εφημερίδες, ωστόσο θα παραδεχτώ πως σε επίπεδο
παραγωγής η παρούσα συσκευασία απέχει έτη φωτός από τον μέσο όρο
των cd που κυκλοφορούν. Περισσότερα για αυτό όμως, θα διαβάσετε
παρακάτω, στο session "ένθετο cd".
Όσον
αφορά τα νέα τραγούδια του Αλκαίου, έχουμε να κάνουμε με το γνώριμο
στυλ του τραγουδοποιού και ερμηνευτή. Συνθετικά, δεν έχουμε καμία
"υπέρβαση", ξέρεις από τη πρώτη ως τη τελευταία νότα
ότι ακούς Αλκαίο. Το πρώτο track σε προδιαθέτει θετικά για τη
συνέχεια. Το ομώνυμο "το δικό μας παραμύθι" (των
Αντώνη Σκόκου και Νίκου Σαρρή) είναι μια όμορφη μπαλάντα, με ωραία
λόγια. Ο Αλκαίος επιβεβαιώνει εδώ για μια ακόμα φορά την ικανότητά
του να ερμηνεύει μπαλάντες, μιας και ανάλογα δείγματα έχουμε και
στο παρελθόν. Στη συνέχεια περνάμε στο γνωστό στυλ του καλλιτέχνη,
με μοντέρνους λαϊκούς ρυθμούς στηριγμένους σε ανατολίτικο ύφος,
αλλά και σε κάποια πιο pop κομμάτια. Το "Τσιμισκή + Αριστοτέλους"
νομίζω πως πετυχαίνει το στόχο του να δώσει μια εύθυμη νότα, καθώς
το ακούς ευχάριστα, χάρις και στον παιχνιδιάρικο σκοπό του που
ξεφεύγει από το ύφος των υπόλοιπων τραγουδιών. Από το υπόλοιπο
album ξεχώρισα κυρίως το αργό "άμα δε σε δω", με το
παραδοσιακό του χρώμα, στο οποίο συμμετέχει και η Αρετή Κετιμέ.
Χιτάκι σε γρήγορο pop ρυθμό το "κλείνω τα μάτια", μπορεί
να "φλερτάρει" με τα ραδιοφωνικά airplays...
Γενικά
έχουμε να κάνουμε με μια δουλειά που δύσκολα θα μείνει στο χρόνο,
παρά την ιδιαίτερη και ψαγμένη σε κάποιες στιγμές ενορχήστρωσή
του. Είναι φανερό πως ο Γιώργος Αλκαίος προσπάθησε να παρουσιάσει
καλά τραγούδια στη πρώτη του δουλειά που κυκλοφορεί από τη Friends
Music Factory, εταιρεία που δημιούργησε ο ίδιος μαζί με τον Διονύση
Σχοινά, αλλά κάτι τέτοιο δεν το καταφέρνει συνολικά. Το album
έχει καλές στιγμές, αλλά και σημεία που υστερεί. Στέκεται ψηλά
πάντως σαν παραγωγή.
Το
συνοδευτικό dvd μετά από μια ...θρίλερ εισαγωγή περιέχει υλικό
που αφορά τη Friends Music Factory και φυσικά το cd του Αλκαίου.
Συνεντεύξεις των συντελεστών και video από τις ηχογραφήσεις. Την
πρώτη φορά έχει κάποιο ενδιαφέρον να το δεις, αλλά δεν βρίσκω
κανέναν λόγο να το ξαναδείς ποτέ στη συνέχεια...
|