Πρώτη
δισκογραφική δουλειά δύο νέων παιδιών από Θεσσαλονίκη, που καλλιτεχνικά
ακούνε στο όνομα "Ανάσα". Δύο παιδικοί φίλοι
που ενώνουν τις δυνάμεις τους δημιουργώντας δέκα τραγούδια σε
στίχους και μουσική των ίδιων. Το album κυκλοφορεί με τον τίτλο
"Όλα αλλάζουν στο χρόνο". Και υποψιάζομαι ότι
για τον Αργύρη και τον Θάνο, δεν είναι τυχαίος τίτλος, αλλά μάλλον
συμβολικός, καθώς από τις παραλίες που έπαιζαν τα καλοκαίρια και
τις μουσικές σκηνές της ιδιαίτερης πατρίδας τους, βρίσκονται τώρα
εδώ να μας παρουσιάζουν το πρώτο ολοκληρωμένο τους μουσικό εγχείρημα.
Ο
ήχος του συγκροτήματος είναι αναμφίβολα επηρεασμένος από την ξένη
και ελληνική rock μουσική σκηνή, με έντονα pop στοιχεία αλλά και
με ηλεκτρονικές πινελιές. Ακούγοντάς τους, αναπόφευκτα μου θύμισαν
έντονα τους κλασικούς πλέον Πυξ Λαξ και τους μεταγενέστερους Όναρ,
ιδίως στις μπαλάντες τους. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον στίχο
και τη μουσική αλλά και στα φωνητικά, όπου η επιρροή είναι έκδηλη.
Κατά
τ' άλλα, πρόκειται για ένα δίσκο που ακούγεται ευχάριστα σε γενικές
γραμμές, αν και κάποιες από τις μπαλάντες τους τις βρήκα κάπως
κουραστικές. Ενδεχομένως μέσω αυτών να εκφράζονται καλύτερα. Κατά
την ταπεινή μου όμως άποψη το 1ο track του cd (Άλλη μια φορά),
που κινείται σε electro - pop - dance ρυθμούς είναι ό, τι καλύτερο
έχει να επιδείξει το νέο αυτό γκρούπ από την συμπρωτεύουσα. Και
επίσης θεωρώ ότι είναι και ένα μουσικό είδος που λείπει και που
χρήζει ενθάρρυνσης στην Ελλάδα, καθώς τη στιγμή που μιλάμε ο μόνος
πολύ γνωστός εκφραστής του είναι ο Δημήτρης Κοργιαλάς.
Από
την άλλη, δεν θα μπορούσα να μην αναγνωρίσω ότι οι δύο μουσικοί
του συγκροτήματος συνέθεσαν μόνοι τους τα τραγούδια, στίχους και
μουσική, συμμετείχαν ενεργά στην ενορχήστρωση των κομματιών και
επιπλέον επιμελήθηκαν και την παραγωγή της πρώτης τους δισκογραφικής
απόπειρας. Γεγονός αναμφισβήτητα εκτιμητέο, που αν μη τι άλλο
δείχνει την αγάπη και το μεράκι τους γι' αυτό που κάνουν.
Στο
θέμα των στίχων, με χαροποίησε που δεν άκουσα τραγούδια εύκολα
και "πιασάρικα". Δεν πρόκειται βέβαια για ποίηση αλλά
τα παιδιά δείχνουν να μην τους αφορά η στιχουργική προχειρότητα
και οι ρίμες "κονσέρβες". Μολονότι θεματολογικά δεν
ξεφεύγουν πολύ από αυτά που ακούμε συνήθως, καθώς και αυτοί τραγουδούν
για τον έρωτα και την αγάπη, εντούτοις διακρίνει κανείς μια κάποια
ποιότητα.
Θα
ολοκληρώσω λέγοντας πως "κάθε αρχή και δύσκολη" και
αυτό βέβαια αφορά στο νέο ξεκίνημα των "Ανάσα". Μπορεί
ο δίσκος αυτός να μην αποτελεί μουσική έκπληξη. Παραταύτα είναι
μια νέα, εναλλακτική και ελπιδοφόρα προσπάθεια και θέλω να πιστεύω
ότι το νέο αυτό γκρουπάκι θα 'χει περαιτέρω συνέχεια και εξέλιξη,
θα ωριμάσει μουσικά, θα βρει το προσωπικό του στίγμα και θα επανέλθει
δριμύτερο, έχοντας πλέον πολλά περισσότερα να μας πει και να μας
δείξει.
|