Ναι,
υπάρχει ελληνικό λάτιν! Από το 1950 ως σήμερα (δόξα τω Θεώ) έχουμε
αρκετούς συνθέτες και δημιουργούς (παλιότερους και σύγχρονους)
που αγαπάνε τις λατινογενείς μελωδίες. Πρώτος στον μακρύ κατάλογο
ο Μανώλης Χιώτης, με άξιο συνεχιστή τον Γιώργο Μουζάκη και πολύ
αργότερα τον Λουκιανό Κηλαϊδόνη.
Τώρα
κρατώ στα χέρια μου το νέο CD των Apurimac, με τίτλο "Η
σκούνα" και μπορώ να πω ότι συνεχίζουν με αξιοπρέπεια
τον δρόμο που χάραξε ο Μανώλης Χιώτης, χωρίς βέβαια να υπάρχει
άλλο μέτρο σύγκρισης πέρα από την ενασχόλησή τους με τους ίδιους
ήχους.
Apurimac
σημαίνει "Ο Θεός του λόγου", στη γλώσσα των Ινδιάνων
Quechua. Το συγκρότημα έκανε την εμφάνισή του το 1983 και από
τότε μέχρι τώρα, αποτελεί το μακροβιότερο, ίσως, γκρουπ στην Ελλάδα.
Το 1985 ηχογραφούν τον πρώτο τους δίσκο "Χθες και σήμερα"
με διασκευασμένα παραδοσιακά τραγούδια από τις Άνδεις, και συνεχίζουν
μέχρι τώρα στο ίδιο ύφος και με τον ίδιο (λάτιν) ρυθμό.
15
τραγούδια περιέχει "Η σκούνα" τους, όλα σε γρήγορο,
δυνατό, αρκετά χορευτικό ρυθμό και πολύ ζωντανό. Πέντε από αυτά
είναι διασκευές παλιότερων επιτυχιών ενώ όλα τα υπόλοιπα νέα τραγούδια
του συγκροτήματος. Επίσης, υπάρχουν τέσσερα οργανικά κομμάτια.
Διασκεδαστικό
στο μεγαλύτερο μέρος του, το νέο CD, αλλά θα το ήθελα ακόμα πιο
χορευτικό. Δεν μπορώ να αγνοήσω βέβαια το λικνιστικό και όχι μόνο
"Pollera Colora", ούτε μπορώ να πω ότι άκουσα αδιάφορα
το "Mujer Cubana". Ισα - ίσα! Αξιοπρόσεκτη η φωνή της
Martha Moreleon στο "Ελα πάρε μου τη λύπη", και,
ομολογώ ότι στάθηκα για λίγο στα πνευστά του οργανικού "Baila
coporal", νιώθοντας τον ινδιάνικο αέρα που έφεραν στ' αυτιά
μου οι ήχοι αυτοί. Αξιόλογη η προσπαθειά τους βέβαια, αλλά προσωπικά
περίμενα λίγο περισσότερα από την ομάδα. Με αξιοπρέπεια στηρίζουν
τα διασκευασμένα τραγούδια αλλά, τα συγκεκριμένα είναι τόσο γνωστά
και τόσο τραγουδισμένα που, αναπόφευκτα, έρχεται η σύγκριση στο
μυαλό μας.
Όσον
αφορά τα καινούργια δικά τους κομμάτια, χωρίς να μας ανοίγουν
νέα μονοπάτια, κινούνται στο ίδιο ύφος, μας φέρνουν τους ίδιους
γνώριμους ήχους. Πιστεύω ότι το πραγματικό ύφος και στυλ των Apurimac
φανερώνεται στα οργανικά κυρίως κομμάτια της "σκούνας"
τους. Προσωπικά θα ήθελα να ακούσω περισσότερους πειραματισμούς
με τα όργανα, τους ήχους, τις μελωδίες...
|