Τις τελευταίες
μέρες ακούω και ξανακούω ένα ολοκαίνουργιο άλμπουμ, με τίτλο "Και τα μάτια
κι η καρδιά", που γεννήθηκε στην Μαδρίτη! Ανήκει όμως στην Ελευθερία
Αρβανιτάκη. Η ίδια δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, ξεκίνησε το 1984 να
τραγουδά ρεμπέτικα και έφτασε, 24 χρόνια μετά, το 2008 να τραγουδήσει μπροστά
σε 7.000 κόσμο στην Ισπανία και το Μεξικό! Πράγματι, η φετινή χρονιά ήταν για
την Ελ. Αρβανιτάκη, γεμάτη επαγγελματικές υποχρεώσεις και συγκινήσεις. Μίνι περιοδεία
τον Απρίλιο σε 4 ισπανικές πόλεις, καλοκαίρι στην Ελλάδα και την Κύπρο μαζί με
την Δήμητρα Γαλάνη, ενώ Σεπτέμβριο και Οκτώβριο περιόδευσε στην κεντρική και τη
βόρεια Ευρώπη. Παντού οι παραστάσεις ήταν sold out. Τώρα, επιστρέφει στην Ελλάδα
φέρνοντας στις αποσκευές της τη νέα της δισκογραφική δουλειά. Ναι, είναι γεγονός,
τέλος Νοεμβρίου κυκλοφόρησε το νέο της CD. Με άρωμα, χρώμα και ήχο ισπανικό. Φυσικό,
αφού η ενορχήστρωση και η παραγωγή ανήκουν στον σπουδαίο Ισπανό παραγωγό και συνθέτη,
βραβευμένο με δύο Grammy, Χαβιέ Λιμόν. Αμέσως μόλις γνωρίστηκαν με τον
εξαιρετικό μουσικό, που έβγαλε το φλαμένκο από τα στεγανά του, ξεκίνησαν τη δημιουργία
ενός δίσκου, που αρχικά θα κυκλοφορούσε μόνο στην Ισπανία, αλλά υπήρξε έντονο
ενδιαφέρον να βγεί με αυτόν τον ήχο και στην Ελλάδα. 12
ολοκαίνουργια τραγούδια (+2 bonus tracks) με στίχους ελληνικούς αλλά ήχο ισπανικό
που υπογράφουν στιχουργικά οι Λίνα Νικολακοπούλου, Μιχάλης Γκανάς, Νίκος Μωραΐτης,
Κώστας Φασουλάς, Σμαρώ Παπαδοπούλου και Λήδα Ρουμάνη, ενώ μουσικά οι Θοδωρής Παπαδόπουλος,
Γιάννης Μήτσης, Ποίμης Πέτρου, Ζέλικο Γιοξίμοβιτς και Γιώργος Καραδήμος. Στη
σύγχρονη Ελλάδα, που έχει αποκτήσει πια πολυπολιτισμικό χρώμα, με το έντονο μεταναστευτικό
ρεύμα σε διεθνές επίπεδο, προσωπικά πιστεύω, δε θα μπορούσε να παρουσίασει τίποτα
λιγότερο η Ελ. Αρβανιτάκη: Μια πρόσκληση σ' ένα ταξίδι ήχων, αρωμάτων, χρωμάτων
είναι αυτό το νέο πολυσυλλεκτικό cd. Έλληνες
οι μουσικοί και οι συνθέτες, κλασική ακουστική κιθάρα το βασικό όργανο αλλά οι
ενορχηστρώσεις κάνουν τη διαφορά, έτσι ώστε στο αυτί μας να φτάνει το πάθος και
τα δάκρυα της κιθάρας φλαμένκο. Αν και ο ίδιος ο Λιμόν δεν είναι εξοικειωμένος
με τη μουσική της Ανατολής, έχουμε δύο δυνατές κουλτούρες σε μια συνάντηση. Στο
δεύτερο ή στο τρίτο άκουσμα των τραγουδιών διακρίνεις το αντάμωμα των δύο λαών
που οι ιστορίες τους βγαίνουν μέσα από την τέχνη τους. Το ούτι, το λαούτο και
το μπουζούκι μπλέκονται με την κιθάρα φλαμένκο. Οι ήχοι ενσωματώνονται και φτιάχνουν
ένα νέο είδος, έναν ήχο που θυμίζει έντονα Ισπανία και χορευτές φλαμένκο αλλά
γίνεται αποδεκτό από λαούς που στο αίμα τους κυλά λίγο από το άρωμα της Μεσογείου.
Στο "Και τα μάτια κι η καρδιά" υπάρχουν τραγούδια που σε παρασύρουν
στο ρυθμό τους, άλλα που σε ξεσηκώνουν και σου δίνουν τη δύναμη να χορέψεις και
να ...συναγωνιστείς λατίνους χορευτές, αλλά υπάρχουν και πιο απαλές μπαλάντες,
που κρύβουν τον βουβό πόνο και το κλάμα της "μητέρας του ταυρομάχου".
Με τη χαρά και τη λύπη να αγκαλιάζονται με την ευχή ο πόνος να είναι λιγότερος
απ' ότι η χαρά. Σ'
ένα ταξίδι, λοιπόν, μας καλεί αυτή τη φορά η Ελευθερία Αρβανιτάκη, σαν αυτό της
ζωής. Ένα ταξίδι υπέροχο, γεμάτο πάθος, ενέργεια, έντονους ρυθμούς και εναλλαγές.
Να πορευτούμε μαζί της μας προσκαλεί γιατί της αρέσει να μοιράζεται συναισθήματα
και καταστάσεις μέσα από τη μουσική... |