Music Corner

Οι Θεσσαλονικείς Breathless έρχονται μέσω της On Stage Records να ταράξουν και αυτοί με την σειρά τους τα νερά της σύγχρονης ποπ κουλτούρας με το πρώτο τους άλμπουμ, θυμίζοντας σε όλους ότι το Rock & Roll είναι εδώ ζωντανό όσο ποτέ.
Το πρώτο άλμπουμ των Breathless απαρτίζεται από 12 συνολικά κομμάτια τα 10 εκ των οποίων είναι καινούργιες συνθέσεις ενώ υπάρχουν και δύο διασκευές.
Το πολυδιασκευασμένο "Twenty Flight Rock" του Eddie Cochran είναι μια ευκαιρία να επιδείξουν πως γνωρίζουν το πώς να συνδυάζουν την αυθεντική μουσική του '50 με μια πιο Revival Teddy Boy αισθητική.
Η άλλη διασκευή είναι το "Who Slapped John" του Gene Vincent χαμένο σε μια "live" party ατμόσφαιρα καθώς εκτός από την μπάντα ηχογραφήθηκαν ζωντανά όλες οι φωνές, τα σχόλια, τα παλαμάκια και οι τσιρίδες της τρελοπαρέας της On Stage Records, η οποία περιέκλειε άτομα από άλλες μπάντες καθώς και φίλους του γκρουπ οι οποίοι βρίσκονταν σε μεγάλα κέφια εκείνο το βράδυ.
Από τις καινούργιες συνθέσεις, το άλμπουμ ανοίγει το εκρηκτικό "Rockabilly Walls" - ένα τραγούδι το οποίο από μόνο του αποτελεί μία αναφορά στο Rockabilly και στους τύπους με τα γυρισμένα τζιν, τις φαβορίτες και τα "κοκόρια". Τα "What To Do!" και "Red Hot Mama" κινούνται στο ίδιο εκρηκτικό Rockabilly ύφος με έντονες κιθάρες , εκρηκτικά σόλο και ρυθμό ακούραστα δυνατό και χορευτικό.
Οι Breathless έρχονται όμως να δώσουν το παρόν και στις Teddy Boy επιρροές τους στο "Cruisin' For Brusin'" μια δυνατή αλλά και γλυκιά μελωδία αλλά και στο "Out Of Your Door" στο οποίο εκτός των άλλων το παρόν δίνουν επιπρόσθετα κρουστά και πιάνο.
Από αυτό το CD όμως δεν λείπουν οι μπαλάντες. Δύο ερωτικά κομμάτια αποτελούν ίσως την έκπληξη αυτού του εγχειρήματος . Το "How Long Will It Last" είναι μια μελωδία "κλεμμένη" από τα '50s. Με έντονα τα Doo Wop στοιχεία και τέσσερις εκπληκτικές φωνές να πλαισιώνουν την βασική, το κομμάτι απογειώνει ένα πολύ μελωδικό σόλο από την κιθάρα και θυμίζει ίσως πολλά από Dion & the Belmonts , Frankie Lymon & The Teenagers, The Crests και παρόμοια άλλα φωνητικά γκρουπ του '50. Η δεύτερη μπαλάντα είναι αναμφισβήτητα το τραγούδι για το οποίο ξοδεύτηκαν οι περισσότερες ώρες στο στούντιο προκειμένου να φτάσει στα αυτιά σας ως έχει. Στο "Τhe Way We Used To Be" εκτός από τους Breathless ηχογράφησαν και πάλι οι Thunderbirds - το ίδιο τετραμελές φωνητικό γκρουπ που ηχογράφησε σε πέντε συνολικά τραγούδια του δίσκου - όμως με την προσθήκη και μιας πέμπτης φωνής, ενώ εκτός από κιθάρες, μπάσο και τύμπανα, ηχογραφήθηκε πιάνο αλλά και δεκατέσσερα αληθινά βιολιά προκειμένου να δοθεί μια ορχηστική αισθητική. Μια κλασική μορφή μπαλάντας που σε άλλους μπορεί να παραπέμψει σε τραγούδια του Elvis Presley ή του Roy Orbison ή σε άλλες παρόμοιες μπαλάντες του παρελθόντος προσπαθώντας όμως πάντα να διατηρήσει την φρεσκάδα της και την επαφή της με το σήμερα.
Από τα υπόλοιπα τραγούδια ,το "Believe You Pretty Baby" με πολύ έντονο echo στη φωνή θυμίζει στους ακροατές ότι οι Breathless είναι πιστοί φαν του Gene Vincent, ενώ τα "Wild Little Suzie" και "Hot Rod Kid" είναι δύο ρυθμικές Rock & Roll μελωδίες που συμπληρώνουν ευχάριστα το Album.