Το
πρώτο σημείο που πέφτει το μάτι σου βλέποντας αυτό το cd είναι
σίγουρα το όνομα της τραγουδίστριας! Joanna Drigo... Όνομα
βγαλμένο από ...western, σε παραπέμπει σε ξένη τραγουδίστρια κι
όμως, πρόκειται για βέρα ελληνίδα! Δεν ξέρω αν έβλεπε πολλά western
η δεσποινίς και χρησιμοποίησε αυτό το "nickname", ξέρω
όμως σίγουρα πως έχουμε να κάνουμε με μια νέα τραγουδίστρια που
πρέπει να τη προσέξουμε πολύ!
Σε
παραγωγή Φίλιππου Πλιάτσικα κυκλοφορεί το ντεμπούτο album
της με τον ευρηματικό τίτλο "κάποιες ώρες γεννιούνται
τα όνειρα". Πρόκειται για μία rock παραγωγή με αγριεμένες
αλλά και ευαίσθητες συνθέσεις, με ελληνικό αλλά και αγγλικό στίχο
και με τραγούδια γραμμένα από τη πρώτη ως τη τελευταία νότα από
την ίδια τη Joanna. Η τραγουδίστρια δείχνει να τα καταφέρνει πολύ
καλά σε όλα. Ερμηνεύει με την απαραίτητη "αγριάδα" όπου
είναι απαραίτητο αλλά και με συναίσθημα όταν οι τόνοι πέφτουν.
Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά μου άρεσε - ελαφρώς - περισσότερο
στις πιο "slow" στιγμές, όταν η Joanna τραγουδάει μόνο
με μια κιθάρα. Υπάρχουν 2-3 τέτοια μελωδικά τραγούδια, που τα
ξεχωρίζω μέσα στο album ("κάποιες ώρες γεννιούνται οι ήρωες",
"αλλεργία στις δεσμεύσεις" και "Βίκυ") και
μέσα από τα οποία είναι ξεκάθαρο πως η Joanna Drigo "ξέρει
να τραγουδάει"... Τα καταφέρνει πολύ καλά και όταν οι "στροφές"
ανεβαίνουν, αλλά οι περισσότερες δυνατές ροκιές του cd, σαν συνθέσεις,
πέρασαν χωρίς να μου αφήσουν κάτι ιδιαίτερο.
Θα
πρέπει να σημειώσω επίσης την ευχέρεια της Joanna να γράφει αλλά
και να τραγουδάει σωστά αγγλικά. Οι στίχοι της είναι έξυπνα γραμμένοι,
χωρίς πάντως να σε βάζουν σε "βαθιές σκέψεις", ενώ κάποιες
φορές το ύφος τους μου θύμισε Ευσταθία (πχ στα "πιθίκια"
ή στην "αλλεργία στις δεσμεύσεις").
Δυνατό
ξεκίνημα για τη Joanna Drigo που σίγουρα επιδέχεται βελτιώσεων,
κυρίως στο στιχουργικό κομμάτι, αλλά συνολικά έχει φτιάξει μια
rock δουλειά άξια προσοχής, με 4-5 πολύ καλά κομμάτια...
|