Τι εστί το Dustbowl; Θα ξεκινήσουμε με λίγη ιστορία για να γίνει πιο κατανοητό το πλαίσιο: ο όρος Dustbowl αναφέρεται στην ξηρασία και τις θύελλες σκόνης που έπληξαν τις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του 1930 ("τα χρόνια του Dustbowl" τα οποία συνέπεσαν με τη Μεγάλη Ύφεση), μετατρέποντας μια μεγάλη περιοχή σε ένα τεράστιο ...dustbowl. Η φτώχεια, ο λιμός και οι αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών προς τις ακτές και ειδικά την Καλιφόρνια, που επακολούθησαν, τροφοδότησαν τόσο τα "Σταφύλια της Οργής" του John Steinbeck όσο και τα τραγούδια του Woody Guthrie, του θρύλου της αμερικάνικης folk που συχνά αναφέρεται και ως "ο τροβαδούρος του Dustbowl".

Για να βρούμε όμως τους θεμέλιους λίθους του ήχου των Ελλήνων Dustbowl πρέπει να μετακινηθούμε λίγο στο χωροχρόνο και να πάμε από τη διαδρομή Οκλαχόμα-Καλιφόρνια της δεκαετίας του 1930, στο Μέμφις και στα μέσα της δεκαετίας του 1950 όταν στην εταιρία Sun ηχογραφούν ο Elvis Presley, ο Carl Perkins και ο Johnny Cash. Ο τελευταίος ειδικά φαίνεται να είναι σημείο αναφοράς εδώ, όχι μόνο λόγω της διασκευής στο Hey Porter αλλά και λόγω στοιχείων όπως ο ήχος των περισσότερων κομματιών, ο χαρακτηριστικός boom-chicka-boom ρυθμός σε κάποια από αυτά αλλά και η θεματολογία που περιστρέφεται συχνά γύρω από τα τρένα και το σιδηρόδρομο. Το τρένο ήταν ένα από τα αγαπημένα θέματα του Aνθρώπου με τα Μαύρα αλλά και της αμερικανικής μουσικής παράδοσης γενικότερα, λαμβάνοντας πολλές μεταφορικές προεκτάσεις. Άλλα σημεία αναφοράς φαίνεται να είναι ο καλός φίλος του Cash, ο πρόωρα χαμένος Johnny Horton (του οποίου το "Honky Tonk Man" είναι μια από τις διασκευές του δίσκου) καθώς και ο Merle Travis του οποίου η εκτέλεση στο John Henry είναι πιθανότατα αυτή που ενέπνευσε την αντίστοιχη των Dustbowl. Το "Cold 44 Blues" με τη slide κιθάρα έχει έναν outlaw χαρακτήρα ενώ το "Gospel train to heaven" είναι μια απόπειρα για λευκή gospel με το σιδηροδρομικό μοτίβο να χρησιμοποιείται σαν πνευματική / θρησκευτική μεταφορά (συνηθισμένη χρήση σε αυτό το μουσικό πλαίσιο). Το δε "Moonshine Jack" φέρνει αρκετά στο νου τους Creedence Clearwater Revival, κάτι όχι περίεργο δεδομένου ότι και ο μεγάλος John Fogerty χρησιμοποίησε τον ήχο της Sun ως το πρότυπο για τον ήχο του συγκροτήματός του.

Παρά το πρόσφατα ανανεωμένο ενδιαφέρον για τον Johnny Cash, για πολύ κόσμο η ετικέτα country θα αποτελέσει επαρκή λόγο για να μείνουν μακριά από τους Dustbowl. Αυτό συμβαίνει γιατί αυτός ο όρος στη χώρα μας ομαδοποιεί ανόμοια πράγματα και παραπέμπει σε μέτριες (αλλά εμπορικά επιτυχημένες) μουσικές και συγκεκριμένες ιδεολογίες. Στο εξωτερικό πχ οι Dustbowl θα αναφερόντουσαν σαν roots rockers ή rockabilly revivalists ή εναλλακτική country ή κάτι άλλο...

Σημασία όμως δεν έχει το όνομα που θα της δώσεις αλλά αν η μουσική είναι καλή και των Dustbowl είναι. Αρκεί να ακούσετε τα δικά τους κομμάτια (πχ το Troublebound) δίπλα σε αυτά των ηρώων τους για να καταλάβετε ότι στέκονται σε υψηλό επίπεδο. Και παρόλο που ο δίσκος είναι εξειδικευμένος και σίγουρα απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν κάποιο ελάχιστο ενδιαφέρον για το rock και το rock 'n' roll (αν δε σας ενδιέφερε καθόλου μάλλον δε θα φτάνατε ως αυτό το σημείο του κειμένου!) θα ήταν άδικο να τους αγνοήσει κάποιος εξαιτίας των προκαταλήψεων που σχετίζονται με την ετικέτα της "country" μουσικής. Εγώ, αν μη τι άλλο, θα ήθελα να ακούσω περισσότερα country στοιχεία στην επόμενη δουλειά τους, δηλαδή περισσότερη pedal steel κιθάρα, περισσότερο dobro και ίσως και λίγο μαντολίνο. Και πραγματικά πιστεύω ότι η διαδρομή των Dustbowl θα έχει κι άλλες στάσεις γιατί φαίνονται να αγαπάνε πραγματικά αυτό που κάνουν και όπως έχω ακούσει να λένε μερικοί ..."You can take the boy out of the country but you can't take the country out of the boy"!

... Το γεγονός ότι τα πρωτότυπα κομμάτια αναμιγνύονται ιδανικά με τις διασκευές. Το dobro στο "Troublebound" και η pedal steel κιθάρα με το νοσταλγικό της ήχο στο "Gospel train to heaven", η παραγωγή γενικότερα που αποδίδει πολύ καλά αυτό που πρέπει να είχε το συγκρότημα κατά νου. Και το ένθετο ...

"He wore a two-dollar ring an' a pair of suede shoes
A velvet skin jacket and a pocket full of blues
She danced all night long by the jukebox machine
A whore and a preacher make a perfect matching scene
She drank whiskey and rye, she looked so fine
A pretty ballerina under the strip joint's light
Goin' where her daddy pawned his wedding pride
A cavalier searchin' for his 44 tonite"...

(στίχοι: Dimitris Douranos - "Cold 44 blues")

Τίτλος CD
"TROUBLEBOUND & LONESOME"
Εταιρεία: ON STAGE
Είδος: CD