"Τι
να φταίει, τι να φταίει, που δεν πήγαμε μπροστά..." λέει
το γνωστό τραγουδάκι και μάλλον κάτι ανάλογο πρέπει να σκέφτεται
και η ίδια η τραγουδίστρια που τα τελευταία χρόνια ...έχει δοκιμάσει
τα πάντα, αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει τη πτώση της "δημοτικότητάς"
της. Είναι σαφές ότι η Καίτη Γαρμπή σαν όνομα έχει χάσει
κάτι από την αίγλη που είχε στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας
όταν κυκλοφορούσε δίσκους όπως το "αρχίζω πόλεμο" ή
τις "ευαισθησίες". Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια
η τραγουδίστρια έχει κάνει κάποιες λάθος κινήσεις όπως εκείνο
το ...ανεκδιήγητο cd single "γαλάζιο και λευκό" που
κυκλοφόρησε το 2004, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι αυτά τα χρόνια
έχει κυκλοφορήσει και κάποια αξιόλογα τραγούδια (όπως το κορυφαίο
"εσένα μόνο") που για άγνωστο λόγο δεν ακούστηκαν όσο
θα έπρεπε από τα media. Κάποιες κακές επιλογές, αλλά και κακή
προώθηση, φαίνεται να είναι τελικά οι αιτίες που η πολύ καλή τραγουδίστρια
δεν έχει σήμερα τη θέση που της αξίζει.
Στο
νέο της album ωστόσο, φαίνεται από τον τίτλο κι όλας η προσπάθεια
για μια - ακόμα - "καινούργια αρχή"... Στη προσπάθεια
αυτή επιστρατεύεται ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους συνθέτες,
ο Νίκος Αντύπας, που κι αυτός εδώ και λίγο καιρό έχει κάνει
καινούργια αρχή στη δική του καριέρα, συνεργαζόμενος και με πιο
λαϊκό-ποπ καλλιτέχνες, αλλά και εντάσσοντας σύγχρονα μουσικά ρεύματα,
όπως hip hop, στις δημιουργίες του! (εδώ βέβαια, έφτασε να γράψει
τσιφτετέλια, στα hip hop θα κόλλαγε;;)
Επιστρατεύεται επίσης ένα ακόμα δυνατό όνομα, αυτό της Ρεβέκκας
Ρούσση που ανέλαβε να γράψει στίχους μαζί με την Βίκυ Γεροθόδωρου
και τους ...αγνώστων λοιπών στοιχείων GML! Αποτέλεσμα; Το album
"καινούργια εγώ" και μένει να δούμε αν η Καίτη
Γαρμπή θα κερδίσει αυτή τη φορά το στοίχημα!
Το
cd δεν είναι δεμένο ηχητικά καθώς περιέχει από έντεχνη pop, μέχρι
dance, balcan music, τσιφτετέλια και χασάπικα. Αυτό είναι ίσως
ένα πρώτο πρόβλημα καθώς μπορεί να μπερδέψει τον ακροατή. Έχουμε
βέβαια συνηθίσει σήμερα να ακούμε album με "λίγο απ' όλα",
αλλά αυτό προσωπικά με βρίσκει αντίθετο και είναι κάτι που γράφω
συχνά. Ειδικά όταν φτάνουμε στα άκρα, όπως συμβαίνει εδώ όπου
για παράδειγμα το απόλυτο τσιφτετέλι - ιδανικό για πίστες και
χορό πάνω στα τραπέζια - "αν μ' αγαπάς" ακολουθείται
από το απόλυτο μπιτάτο ηλεκτρονικό dance "σ' αγαπώ σε μισώ".
Εντάξει, ο fan της τραγουδίστριας θ' ακούσει τα πάντα, όμως ένας
ουδέτερος ακροατής δεν νομίζω να ακολουθεί ευχάριστα αυτές τις
ηχητικές μεταπτώσεις από το ένα είδος στο άλλο.
Τελικά
ξεχώρισα το μισό cd και το άλλο μισό με άφησε αδιάφορο... Κόλλησα
με το κλασικό χασάπικο "με ποιο αντάλλαγμα" με τους
πολύ καλούς στίχους της Βίκυς Γεροθόδωρου (άψογη και η ερμηνεία
της τραγουδίστριας, της πάνε αυτά τα "παθιάρικα" τραγούδια!),
το "extreme" της δουλειάς "καινούργια εγώ"
που έχει πολύ καλή μελωδία και είναι πράγματι ξεχωριστό κομμάτι
(εξαιρετική και η συμμετοχή του ...Θηρίου!), τη μπαλάντα "έφυγα"
σε στίχους Ρεβέκκας Ρούσση και το ζεϊμπέκικο "αυτό αξίζω"
(στίχοι GML) που επίσης ξεχωρίζει σαν μελωδία. Το "σ' αγαπώ
σε μισώ" είναι επίσης πολύ καλό τραγούδι, αλλά εκτός τόπου
και χρόνου... Ο ρυθμός του δεν ταιριάζει με τίποτα με το υπόλοιπο
περιεχόμενο του album.
|