Προτού περπατήσουμε
στα δισκογραφικά "Ματωμένα χώματα", θεωρώ σκόπιμο να σταθούμε
για λίγο στο συνθέτη Βασίλη Δημητρίου. Τα πρώτα δείγματα γραφής του τα
βρίσκουμε στη δεκαετία του εβδομήντα στο LP "Ω τι κόσμος μπαμπά", αλλά
και σε δίσκους 45 στροφών με τραγούδια του για τη Δήμητρα Γαλάνη, το Μανώλη Μητσιά,
την Αφροδίτη Μάνου, το Στράτο Διονυσίου... Στη
δικογραφία συνεργάστηκε ακόμα με τη Σωτηρία Μπέλλου ("Σεργιάνι στον παράδεισο"),
αλλά και αργότερα με την Κατερίνα Κούκα ("Τα όνειρα μαλώνουν"). Ασχολήθηκε,
επίσης, με τη μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις, καθώς και με τη μουσική
επένδυση τηλεοπτικών σειρών, που - χάρη στη σκηνοθετική ματιά του Κώστα Κουτσομύτη
- άφησαν εποχή ("Καπνισμένος ουρανός", "Κίτρινος φάκελος",
"Βαμμένα κόκκινα μαλλιά", "Η πρόβα του νυφικού", "Η αγάπη
άργησε μια μέρα", "Ο μεγάλος θυμός"). Στα
"Ματωμένα χώματα", τώρα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με πέντε τραγούδια (δύο
με το Γιώργο Νταλάρα και τρία με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και την
ηθοποιό Μαρίσα Τριανταφυλλίδου εναλλάξ), δύο τούρκικα από τη Φιντέ Κοκσάλ
και αρκετά ορχηστρικά κομμάτια του Βασίλη Δημητρίου για την τηλεοπτική μεταφορά
ενός πολυδιαβασμένου μυθιστορήματος της Διδώς Σωτηρίου. Ο
Βασίλης Δημητρίου, που αφιερώνει το έργο αυτό στη μνήμη της μητέρας του και όλων
των Μικρασιατών, θέλησε να αναβιώσει με τις νότες του την ατμόσφαιρα και το άρωμα
μιας εποχής, που χάθηκε οριστικά και μιας περιοχής με πλούσια μουσική παράδοση.
Μας ταξιδεύει στα "Ματωμένα χώματα", μέσα απ' το παράπονο, το σεβντά,
τον έρωτα, τον καημό, τον πόνο, την απώλεια. Και το πετυχαίνει, έχοντας όχι μόνο
τη γνώση, αλλά και την καταγωγή, αφού οι ρίζες του κρατάνε από τη Μικρά Ασία.
Τα τραγούδια του στο συγκεκριμένο άλμπουμ κουβαλάνε μνήμες άσβηστες και έτσι καταφέρνουν
να αγγίξουν την ψυχή του ακροατή. Τους στίχους έγραψε ο ίδιος ο Βασίλης Δημητρίου,
χωρίς, όπως λέει, να νιώθει στιχουργός. Το 'χει ξανακάνει άλλωστε και παλιότερα
σε ανάλογες περιπτώσεις κι έχει αποδείξει ότι μπορεί κάλλιστα... |