Ένα cd που από την αρχή φανερώνει τον αγριεμένο και δυναμικό χαρακτήρα του. Ο Νίκος Βουρλιώτης ακούγεται μόλις ξεκινάει το δισκάκι να παίζει, καλώντας ουσιαστικά τους Νέβμα να ξεκινήσουν να ραπάρουν. Το συγκρότημα ανήκει εδώ και λίγα χρόνια στο δυναμικό του label του Βουρλιώτη, Family και αυτό έχει σαν συνέπεια να ακολουθεί μερικές συγκεκριμένες τακτικές. Κατ' αρχήν πολλές συμμετοχές άλλων καλλιτεχνών που συχνά μάλιστα προκαλούν εντύπωση καθώς προέρχονται από χώρους που δεν έχουν καμία σχέση με τη hip-hop. Από την άλλη συχνά ακούμε χιουμοριστικές ατάκες, ειδικά κατά τη διάρκεια των skit που συχνά παρεμβάλλονται ανάμεσα στα τραγούδια. Και όπως συνήθως παρατηρώ σε σχετικές δουλειές, υπάρχει και εδώ (ευτυχώς όχι σε βαθμό που το συναντάς σε άλλες δουλειές) η απαιτούμενη ...έλλειψη μετριοφροσύνης (εμείς είμαστε οι καλύτεροι rapers και πάει λέγοντας) που απλώς επιτείνει την ..."αόρατη μα χειροπιαστή" κόντρα ανάμεσα σε rap group ή για να είμαι πιο ακριβής, ανάμεσα στις εταιρείες παραγωγής rap. Ωστόσο αυτό έχει αρχίσει να μη με ενοχλεί και τόσο καθώς καταλαβαίνω πλέον πως αυτή η η "κόντρα" αποτελεί τροφή και υλικό έμπνευσης για αυτά τα group. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν είχα πάρει συνέντευξη πριν αρκετά χρόνια από κάποιο πολύ γνωστό hip hop group στο studio που δουλεύουν. Πήγα στη τουαλέτα και με έκπληξη αντίκρυσα σε χτυπητά σημεία (πχ πάνω στο καζανάκι!) φωτογραφίες ενός άλλου, μισητού group, που προφανώς ήθελαν έτσι να δείξουν πως το έχουν χ.......ο!

Ο "ήχος ανοχής" περιέχει πολύ υλικό, 18 κομμάτια και 75 λεπτά διάρκεια! Ο Ισορροπιστής, ο Αλέξης IV και ο dj Rico επιστρέφουν σχεδόν 5 χρόνια μετά τη προηγούμενη δουλειά τους. Ο τελευταίος δίνει ιδιαίτερο χρώμα στο album πειραματιζόμενος με ήχους γνώριμους από παλιότερα τραγούδια της ελληνικής μουσικής σκηνής, όπως για παράδειγμα με το πολύ γνωστό στους μεγαλύτερους ηλικιακά "είσαι μια συνήθεια που 'χει πια περάσει, είσαι ένα λάθος τόσο μακρινό" (το θυμάστε με τη Λίτσα Διαμάντη;)! Από την άλλη οι συμμετοχές του Δήμου Μπέκε και των Mystique, νομίζω πως προκαλεί μια μικρή σύγχυση, ειδικά στους πιο "σκληροπυρηνικούς" του είδους. Παρ' όλα αυτά το τραγούδι που επελέγη σαν πρώτο single της δουλειάς και ήδη ακούγεται αρκετά στα ραδιόφωνα είναι το "μη κάνεις πως δε θυμάσαι" με τη συμμετοχή των Mystique.

Επίσης υπάρχουν στιγμές που το cd γίνεται όχι απλώς ακατάλληλο αλλά ..."αυστηρώς ακατάλληλο" για τους ανήλικους, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με το "και το ήθελε πολύ" που ίσως είναι το πιο ακραία υβριστικό κομμάτι που έχω ακούσει σε cd ευρείας παραγωγής.

Γενικά είναι ένα cd που δίνει πολλές αφορμές για να συζητηθεί. Είναι ένα cd των "άκρων" καθώς περιέχει ορισμένα κομμάτια που θα ακούσεις αρκετά ευχάριστα αλλά και κάποια άλλα που θα θέλεις να τα διαγράψεις με τη μία.

... Οι παραγωγές είναι πολύ προσεγμένες και ο ήχος "γεμάτος" ...

"Μη κάνεις πως δε θυμάσαι, μη λυπάσαι,
μου λες ότι έχεις αλλάξει γνώμη, όμως άσε,
το έργο το 'χω δει, τη λύση έχω βρει
συγνώμη μα η μνήμη δε μ' αφήνει επιλογή
κοιτάζω μπροστά, γνωστά όλα αυτά,
σωστά τα μισά, όμως τα λόγα λειψά
πια δεν κλαις, λες με ξεπέρασες
όμορφη και νέα, όμως στα μάτια μου γέρασες...

Ξέχασες πως μου μίλαγες,
το ξέχασες πως με φίλαγες
και πέταξες μια ολόκληρη ζωή, πως μπορείς;
Έφυγε κάθε ελπίδα μου
όταν έφυγες μες στη νύχτα
και έτσι έμεινε τώρα μόνο η σιωπή"...

(στίχοι: Νίκος Παυλίδης, Αλέξης Δεδεγκίκας, Βαγγέλης Σερίφης - "(μη κάνεις πως) Δε θυμάσαι")

Τίτλος CD
"ΗΧΟΣ ΑΝΟΧΗΣ"
Εταιρεία: FAMILY
UNIVERSAL
Είδος: CD