Ευχάριστο το γεγονός ότι οι Onirama αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν νέα δισκογραφική δουλειά. Ίσως αυτό να σημαίνει ότι φέτος το καλοκαίρι θα ακούσουμε καινούργια τραγούδια και όχι για χιλιοστή φορά το ...«Μια μέρα θα 'ρθεις»! Ουφ! Ησύχασα!!!

Στο θέμα μας τώρα, δώδεκα καινούργια τραγούδια μπαίνουν στην «κλεψύδρα». Ανάμεσα τους το αγγλόφωνο «Maybe tonight» που μου θύμισε κάτι από βρετανική ροκ μουσική σκηνή, η «μπαλάντα του τρελού», τραγούδι του Λάκη Παπαδόπουλου, ήδη γνωστό από τηλεοπτική διαφήμιση εταιρίας κινητής τηλεφωνίας, το «Σταυροδρόμι» στο οποίο συμμετέχει και ο δημιουργός του, Νίκος Ζιώγαλας κ.ά.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Το cd ανοίγει με ένα πιανιστικό θέμα και παιδικές ομιλίες. Ακολουθεί το ομώνυμο τραγούδι «Κλεψύδρα», ένα ποπ κομμάτι με catchy ρεφρέν που θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει το δεύτερο single του δίσκου. Μετά το «Maybe tonight» συναντάμε μια όμορφη μπαλάντα με τίτλο «Το όνειρο» και κάπου εκεί τα πράγματα χαλάνε. Από το τέταρτο κομμάτι και έπειτα τα τραγούδια περνάνε σχεδόν απαρατήρητα. Με εξαίρεση την «Μπαλάντα του τρελού», όσες φορές και να άκουσα το cd δεν κατάφερα να ξεχωρίσω κάποιο άλλο τραγούδι. Και η μονότονη και άγχρωμη ερμηνεία του τραγουδιστή σε κάποια από αυτά τα τραγούδια δεν τα βοηθάει ιδιαίτερα να αναδειχθούν. Αποτέλεσμα, μέχρι το ένατο με δέκατο κομμάτι το cd κάνει κοιλιά και τα τραγούδια περνάνε ευχάριστα μεν, αλλά χωρίς να σε αγγίζουν. Προς το τέλος θα ξεχωρίσω το «Οι φόβοι του πρίγκηπα» για την όμορφη και ξεχωριστή μελωδική γραμμή του και το «Αύγουστος» γιατί είναι μια απλή γλυκειά μπαλάντα που κλείνει ωραία το δίσκο.

Έχω ξαναπεί ότι τα μέλη των Onirama είναι πάνω απ' όλα ικανοί μουσικοί και παρόλο που στην «Κλεψύδρα» κυριαρχούν οι κιθάρες, υπάρχουν κάποια "διαμαντάκια" που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Επίσης, είναι γεγονός πως παίζουν σε "γήπεδο" χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο και αυτό τους βοηθά να ξεχωρίζουν. Ωστόσο, θεωρώ πως χρειάζονται δουλειά ακόμη ώστε να καταφέρουν να γράψουν τραγούδια που θα αντέξουν στο χρόνο. Προς το παρόν, οι δισκογραφικές δουλειές τους είναι ευχάριστες, αλλά όχι ξεχωριστές. Εν πάσει περιπτώση, βρίσκονται σε καλό δρόμο και δείχνουν ότι μπορούν να καταφέρουν περισσότερα, οπότε δεν έχουμε παρά να τους ευχηθούμε καλή συνέχεια!

... Η «Η μπαλάντα του τρελού». Αν και πολύ φοβάμαι ότι θα το βαρεθούμε και αυτό από τις πολλές φορές που θα το ακούσουμε, δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω το ξεσηκωτικό ρεφρενάκι «Σε θέλω σαν τρελός, δεν είμαι μοναχός, στο όνειρο πατάω και νιώθω δυνατός» ...

"Κι αν όλα τ' άλλαζα δεν θα άλλαζα τη διαδρομή.
Κι αν όλα τα 'χανα, πάλι απ' την αρχή
παλάτια θα 'χτιζα κι ας χάνονταν σε μια στιγμή,
τραγούδια θα 'κρυβα μέσα στη βροχή...

Άραγε μπορεί κάθε μας στιγμή να μας αγκαλιάζει αιώνια;
Άραγε γιατί μια γλυκιά στιγμή να μην κρατάει χίλια χρόνια;

Ξεχνάς, γελάς, ποιος σου 'μαθε έτσι ν' αγαπάς;
Μεθάς και την αλήθεια μας τολμάς...
Κερνάς, μες στο σκοτάδι ξεγλιστράς
κι εμάς μέσα στο γκρίζο μας πετάς...
Που πας; Ποια ξένα μάτια θα φιλάς;
Χρωστάς ένα «εμείς» μην το ξεχνάς"...

(στίχοι: Θοδωρής Μαραντίνης - "Οι φόβοι του πρίγκηπα (ένα εμείς)")

Τίτλος CD
"ΚΛΕΨΥΔΡΑ"
Εταιρεία: LYRA
Είδος: CD