Κάθε αφιέρωμα στο
Λευτέρη Παπαδόπουλο και στα τραγούδια του θα είναι μικρό μπροστά στο μέγιστο
της προσφοράς του, θα είναι λίγο σε σχέση με την ποσότητα και την αξία της γραφής
του. Ο Μίκης Θεοδωράκης τον αποκαλεί "πατριάρχη των Ελλήνων ποιητών που γράφουν
τραγούδια"! Και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι με το έργο του χώρισε το
ελληνικό τραγούδι σε προ και μετά Λευτέρη Παπαδόπουλου εποχή. Συνεργάστηκε με
όλους - πλην Χατζιδάκι - τους έλληνες συνθέτες (Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Λοΐζος,
Μούτσης, Πλέσσας, Σπανός, Κουγιουμτζής, Καλδάρας, Νικολόπουλος...) και τον τραγούδησαν
οι σπουδαιότεροι των ερμηνευτών μας: Μπιθικώτσης, Καζαντζίδης, Μοσχολιού, Κόκοτας,
Μαρινέλλα, Αλεξίου, Γαλάνη, Μητσιάς, Νταλάρας, Πάριος, Πουλόπουλος, Διονυσίου... Ο
Λευτέρης Παπαδόπουλος έγραψε στίχους σε πάνω από 1.200 τραγούδια (ο ίδιος λέει
πως όλα συνοψίζονται σε ένα μόνο τραγούδι για τα παιδικά του χρόνια και τη γειτονιά
του), που άγγιξαν τις ζωές όλων μας. Με τη δύναμη, την απλότητα, την αλήθεια,
το θυμό, το παράπονο, την ιστορική μνήμη, την ευαισθησία, τον καημό, τον έρωτα,
την απογοήτευση, το μεράκι, την τρυφερότητα... όλα βασικά συστατικά της ποιητικής
του στιχουργίας. Τραγούδια για να 'χουμε οι Έλληνες ν' αγαπάμε και να πονάμε,
να γλεντάμε και να χαιρόμαστε, να χωρίζουμε και να ξαναγαπιόμαστε, να δακρύζουμε
και να ενθουσιαζόμαστε, να σκεφτόμαστε και να ευαισθητοποιούμαστε, να γινόμαστε
καλύτεροι. Με λόγο ακριβή και λιτό, εξόχως ποιητικό και άκρως ερωτικό, ο Λευτέρης
Παπαδόπουλος πλούτισε τον ελληνικό μουσικό πολιτισμό των τελευταίων 45 χρόνων
με αληθινά "μεγάλα" τραγούδια, "που 'χουν αίμα και καρδιά". Μερικά
απ' αυτά, ένα πολύ μικρό δείγμα - το πιο αντιπροσωπευτικό, αν θέλετε - περιλαμβάνεται
στο διπλό cd "Θα πιω απόψε το φεγγάρι", από την προ διετίας ηχογράφηση
στο Μέγαρο Μουσικής, με Νταλάρα, Μαρινέλλα, Γλυκερία, Μακεδόνα, Ασλανίδου και
το συγκρότημα Όναρ. Όλοι τους άξιοι και σπουδαίοι ερμηνευτές, που εδώ δίνουν τον
καλύτερο εαυτό τους. Απουσιάζουν, βέβαια, τα "κρυμμένα", τα αδικημένα,
από πλευράς προβολής, τραγούδια του Λευτέρη, καθώς και μεταγενέστερα δείγματα
γραφής του, από τη δεκαετία του ενενήντα και μετά. Όλα αυτά, κάποια στιγμή, αξίζει
να φωτιστούν... |