Πληγωμένο λιοντάρι που κάνει προσπάθειες αλλά δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του όπως πριν... Κάτι τέτοιο μου θυμίζει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε με τα τραγούδια του, που εμπνεύστηκε από το πάθος του και ανατρίχιασε στο άκουσμα της κιθάρας του και της ερμηνείας του. Δεν μου είναι εύκολο να είμαι τόσο αρνητικός απέναντί του, αλλά τι να γράψω για ένα cd που απέναντι στο μέγεθος του ονόματος και της ιστορίας του Παπακωνσταντίνου είναι πιο μικρό κι από ..."βατόμουρο";

Αδιάφορες συνθέσεις με πολύ λίγες εξαιρέσεις που κι αυτές ακόμα δεν αξίζουν στον Βασίλη, στίχοι στη πλειοψηφία τους αδύναμοι έως αδιάφοροι ("Σε σιχαινόμουνα είχες το χάλι σου έτσι που μύριζε η αμασχάλη σου" ή "ήσουν σαν κόλεϋ μ' αυτά τα ρόλεϋ με το κεφάλι σου θα 'παιζα βόλεϋ" ή ακόμα "να καούν τα ξερά, να καούν τα χλωρά, να καούν και τα παράλια" και ακόμα "έχω κάνει πέντε γάμους δέκα αρραβώνες και θα κάνω κι άλλους τόσους να 'χω νοσοκόμες") και αίσθηση που στο τέλος δεν σου αφήνει τίποτα, μόνο λες "που 'ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια" του Βασίλη. Το cd αυτό και να 'βγαινε και να μην έβγαινε θεωρώ πως θα ήταν το ίδιο και το αυτό. Μόνο το "φυσάει σκουριά" μπορεί να σταθεί άξια στο ρεπερτόριο του τραγουδιστή...

Τι συμβαίνει; Μεγάλωσε ο Βασίλης; Άλλαξε ο τρόπος που μπορεί να υποστηρίξει πλέον το τραγούδι; Ίσως, αν και προσωπικά δεν μπορώ να το δεχθώ αυτό γιατί η φωνή του ένιωσα πως με συγκινεί ακόμα, ο τρόπος που ερμηνεύει δεν έχει χάσει τίποτα από τη μαγεία και την ικανότητα του... Λάθος επιλογές θα έλεγα. Και δεν μιλάω μόνο γι' αυτό το cd αλλά και για τη πορεία του γενικότερα, σχεδόν τη τελευταία δεκαετία, στη διάρκεια της οποίας έχει πει και ορισμένα συγκλονιστικά τραγούδια, όπως το "να κοιμηθούμε αγκαλιά", αλλά αν δούμε συνολικά τα κομμάτια που κυκλοφόρησε και τα συγκρίνουμε με το παρελθόν, το συμπέρασμα μας οδηγεί πάντα σε μια φθίνουσα πορεία του καλλιτέχνη.

Ναι, δεν κρύβω πως έχω φωνάξει κι εγώ "Βασίλη, ζούμε για να σ' ακούμε", αλλά Βασίλη σήκωσε επιτέλους ξανά αυτή την έρμη τη "σφεντόνα"...!

... Το cd συνοδεύεται από dvd με οπτικοποιημένα κλιπάκια από τις ηχογραφήσεις στο studio ορισμένων τραγουδιών του cd (πρόκειται για τα "να καούν", "άσυλο", "Σόφη", "βατόμουρα", "κορίτσια στα αζήτητα" και "ντου") ...

"Άν έχει όνομα η σιωπή το πούσι φέρνει δάκρυ
σαν τη σκιά που ακροβατεί και τρίζει το κρεβάτι
σκοπιά στων άστρων τη βροχή και που να κλείσεις μάτι...

Ποιο χρώμα σπάει τη μοναξιά και βλαστημάς το αύριο
δεν βρίσκουν πόρτα τα κλειδιά, θρανία στο προαύλιο
με αναστολή τρέχει η ζημιά, εξόριστοί στο Λαύριο...

Βάψε την άμμο με κρασί, τα βράχια να μεθύσω
είναι αργά τόσο αργά κι αν θες θα σ' αγαπήσω
φυσάει σκουριά σε μια σπηλιά τη δίψα σου θα σβήσω"...

(στίχοι: Σταμάτης Μεσημέρης - "Φυσάει σκουριά")

Τίτλος CD
"ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ"
Εταιρεία: MINOS EMI
Είδος: CD + DVD