Ανήκει
στα ξεχωριστά πρόσωπα του ελληνικού τραγουδιού ο Νότης Μαυρουδής.
Είναι ένας συνθέτης με τη δική του ιστορία και με το δικό του
αποτύπωμα στη δισκογραφία των τελευταίων σαράντα χρόνων. Τα τραγούδια
του, από τα νεοκυματικά "Άκρη δεν έχει ο ουρανός", "Ήταν
μεγάλη η νύχτα", "Φώναξέ με αγάπη" ως τα μεταγενέστερα
"Ίσως φταίνε τα φεγγάρια", "Πρωινό τσιγάρο",
"Παλιάτσος", "Κάθε μια νύχτα" έχουν ως βασικό
τους γνώρισμα τη μελωδία. Μια μελωδία όχι "σπάταλη"
και ευφρόσυνη, αλλά "ευγενική" και συχνά μελαγχολική.
Δεξιοτέχνης της κιθάρας, με τον ήχο της να κυριαρχεί στις συνθέσεις
του, ο Νότης Μαυρουδής έγραψε ωραίες μελωδίες σε ποίηση Μάνου
Χατζιδάκι και σε στίχους Γιάννη Κακουλίδη, Άκου Δασκαλόπουλου,
Άλκη Αλκαίου, Τάσου Σαμαρτζή ενώ τον τραγούδησαν η Αρλέτα, η Ελένη
Βιτάλη, η Έλλη Πασπαλά, ο Μανώλης Μητσιάς, η Γλυκερία...
Από
το 1999, μαζί με το μαθητή του Παναγιώτη Μάργαρη, έχει
καταπιαστεί συστηματικά με τα "Cafe de l' art".
Μια σειρά cd κιθαριστικής απόδοσης τραγουδιών από την εγχώρια,
αλλά και από την παγκόσμια μουσική σκηνή.
Έχοντας
προηγηθεί πέντε εκδόσεις, φτάσαμε στο έκτο "Cafe de l' art",
με τον τίτλο "Passion". Από τι αποτελείται; Από
έντεκα μουσικά θέματα και τρία τραγούδια, όλα προερχόμενα από
το διεθνές ρεπερτόριο. "Μελωδίες, μοτίβα, μουσικοί τρόποι
που κατάφεραν να κυριαρχήσουν στο κοινό αίσθημα σε παγκόσμια κλίμακα.
Θαρρείς και έσπασαν την εμμονή της εθνικότητας που υπάρχει βαθιά
ριζωμένη σε χώρες όπως η Ελλάδα", γράφει ο Νότης Μαυρουδής.
Αν
σας αρέσει ο συγκεκριμένος τρόπος διασκευής και παρουσίασης των
τραγουδιών, με δύο κλασικές κιθάρες από δύο "μάστορες"
της κιθάρας, τότε στο "Passion", όπως και στα προηγούμενα
"Cafe de l' art", θα βρείτε αυτό που ζητάτε. Ωραίος
ήχος, "καθαρός", λιτός αλλά όχι "άδειος",
με τις μελωδίες να ξαναγεννιούνται μέσα απ' τις ...παθιασμένες
κιθάρες του Νότη Μαυρουδή και του Παναγιώτη Μάργαρη.
Με τη συμμετοχή τους στο "Passion" η Σόνια Θεοδωρίδου
και Νίκος Αλιάγας (αποδίδει με πολύ ιδιαίτερο και μετρημένο
από πλευράς αισθήματος τρόπο το "Ne me quitte pas" του
Jacques Brell) προσθέτουν τις δικές τους ξεχωριστές ερμηνευτικές
αποχρώσεις. Ο Χρήστος Θηβαίος κάνει φιλότιμες προσπάθειες
να "πει" το "Corsica" του Petru Guelfucci,
αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν ξέρει πως να χειριστεί τη φωνή του...
|