2,5
χρόνια μετά τον "υδροχόο", ο Στέλιος Ρόκκος επιστρέφει
με νέο cd που τιτλοφορείται "πάνω απ' τον κόσμο".
Για μια ακόμη φορά ο καλλιτέχνης ακολουθεί τη γνωστή τακτική του
να δημιουργεί album που αν προσπαθήσεις να εντάξεις σε ένα συγκεκριμένο
μουσικό είδος, κινδυνεύεις να ...εκτεθείς! Οι μουσικές του συνταγές
είναι και πάλι πολύπλοκες και περιλαμβάνουν ...γεύσεις απ' όλα
τα είδη! Έχει τον δικό του τρόπο να ενορχηστρώνει ακόμα και μια
ροκ σύνθεση με βασικό όργανο το ...κλαρίνο, αποδεικνύοντας και
στο "πάνω απ' τον κόσμο", πως ...πάνω απ' όλα είναι
η μουσική, οι ιδέες χωρίς όρια, οι τολμηρές ηχητικές επιλογές...
Ωστόσο
δεν είναι και εύκολο να παρουσιάσεις ένα άρτιο αποτέλεσμα, ακολουθώντας
αυτή τη λογική. Ο Στέλιος Ρόκκος θεωρώ πως σε κάθε album καταφέρνει
να παρουσιάσει μερικά απίστευτα τραγούδια και κάποια αντελώς αδιάφορα.
Καταφέρνει σε κάθε δουλειά να αγγίξει τα άκρα, από το πολύ ενδιαφέρον
ως το άκρως αδιάφορο. Έχω την εντύπωση μάλιστα πως το ίδιο συμβαίνει
και με το κοινό. Ο Ρόκκος ή έχει φανατικούς θαυμαστές ή υπάρχει
κόσμος που δεν μπορεί ούτε να τον ακούσει...
Καλλιτέχνης
των άκρων λοιπόν, αλλά αυτό προσωπικά το προτιμώ από το να παρουσιάζει
κι αυτός συμβατικά - βιομηχανοποιημένα τραγούδια. Κάποιες φορές
πετυχαίνει να με κερδίσει, κάποιες όχι. Το "πάνω απ' τον
κόσμο" θεωρώ πως ποιοτικά δεν στέκεται στο ύψος του προηγούμενου
cd του, του "υδροχόου", που το θεωρώ ένα πολύ καλό album.
Έχει όμως κάποιες στιγμές που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.
Το "πόσο ακόμα" είναι το πρώτο τραγούδι που "ξεπετάχτηκε"
μέσα από το cd, αλλά θα προτιμούσα μια πιο "αγριεμένη"
ραπ ερμηνεία, αν και ο Αδάμαντας έχει ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ
να ραπάρει. Στις καλύτερες στιγμές κατατάσσω το "για σένα
μόνο", την αισθαντική μπαλάντα "έμεινα εδώ", το
ρυθμικό "που να σε βρω" (ίσως και το πιο "εμπορικό"
άκουσμα του album), ενώ το "κράτα καρδιά" με τη συμμετοχή
του Δημήτρη Μπάση είναι ένα τραγούδι - ορισμός για το "εναλλακτικό
...ανάκατο στυλ" του Ρόκκου! Καλή αλλά χωρίς να προσθέτει
και κάτι ιδιαίτερο στην υπάρχουσα εκτέλεση, είναι και η διασκευή
του "όλα γυρίζουν", επιτυχίας από το μακρινό παρελθόν
της Χαρούλας Αλεξίου (από τον "Εμφύλιο έρωτα", παραγωγής
1984). Ωστόσο μας θύμισε ένα πολύ όμορφο τραγούδι που ενορχηστρώθηκε
με τρόπο που δεν καταστρέφει το πρωτότυπο άκουσμα...
Γενικά
το album κάνει κοιλιά κάποιες στιγμές, όμως διαθέτει και αρκετά
ενδιαφέροντα τραγούδια...
|