Ο "καταιγισμός" επανεκδόσεων, best of, live, επανεκτελέσεων, remix, διασκευών και όπως αλλιώς ονομάζει η σύγχρονη δισκογραφία την απουσία έμπνευσης, συνεχίζεται... Μέσα στο 2008 - και αν το επεκτείνουμε λίγο, κατά τη τελευταία τριετία - οι περισσότεροι καλλιτέχνες βρέθηκαν να γιορτάζουν τα 20 χρόνια τους στο χώρο, τα 10 χρόνια τους, τα 5 χρόνια που συνεργάζονται με τη τάδε δισκογραφική ή τα 8 χρόνια που συνεργάζονται με τον δείνα συνθέτη και όλα αυτά που οδηγούν; Μα φυσικά σε ένα εορταστικό best of - live κλπ! Όλο αυτό έχει κουράσει λίγο - έως πολύ - καθώς μάλιστα πολλά τραγούδια έχουν ακουστεί σε άπειρες εκτελέσεις. Πάρτε για παράδειγμα το "τζιβαέρι" που υπάρχει και στη παρούσα συλλογή. Το έχετε δει να λείπει από live album; Υπάρχει καλλιτέχνης που δεν το έχει περάσει στη δισκογραφία του; Πρόκειται βέβαια για "αθάνατο" τραγούδι που όσες φορές κι αν ακουστεί δεν χάνει την αξία του, αλλά τι νόημα έχει τελικά να το ακούμε σε δεκάδες album;

Επίσης όσον αφορά το cd της Ελένης Τσαλιγοπούλου που κρατάω στα χέρια μου, έχω κάποιες απορίες. Βαφτίστηκε "best of". Συγνώμη, αλλά εγώ best of έχω μάθει πως εννοούμε μια συλλογή τραγουδιών που πρωτοτραγούδησε ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης. Κοινώς τα καλύτερα από τα "τραγούδια του". Εδώ βλέπω να υπάρχουν τραγούδια όπως το "έλα πάρε μου τη λύπη" του Χατζιδάκι, το "ένα σφάλμα έκανα" του Δερβενιώτη, η "Ριρίκα" του Στάθη Μάστορα, το "μακριά μου να φύγεις" του Γαβαλά και πολλά άλλα παλιά γνωστά τραγούδια και απορώ, αυτά είναι "best of" της Τσαλιγοπούλου; Υπάρχουν επίσης κάποια remixes, όπως της Μισιρλού... Τελικά μιλάμε για best of ή για μια "εφ' όλης της ύλης συλλογή"; Με πόση ευκολία βαφτίζουμε "άστοχα" ένα album σήμερα; Εκτός αν αυτό το "σαν ψέματα" που συνοδεύει τον τίτλο "best of" δείχνει τελικά την ...αλήθεια!

Όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν με το τρόπο που λειτουργεί σήμερα το σύστημα, που έχει παρασύρει - και δεν θα έπρεπε - ακόμα και τα μεγάλα ονόματα του χώρου, σε εύκολες λύσεις και στασιμότητα. Δεν είμαι κατά των "εορταστικών εκδόσεων", δεν με χαλάνε οι "συλλεκτικού χαρακτήρα" δουλειές. Με χαλάει όμως η μαζικότητα που παρατηρώ να συμβαίνει όλο αυτό στις μέρες μας. Με χαλάει και η προχειρότητα που συνήθως χαρακτηρίζει τέτοιες κινήσεις. Πόσες φορές έχετε δει ένα έστω υποτυπώδες βιογραφικό καλλιτέχνη να συνοδεύει ένα "best of" album του; Πόσες φορές έχετε δει οπτικό υλικό από το παρελθόν, που να σου δίνει εικόνα για τη πορεία του καλλιτέχνη; Πόσες φορές έχετε δει τον ίδιο τον καλλιτέχνη να γράφει στο ένθετο για τη πορεία του, τις επιτυχίες του ή και τις αποτυχίες; (κι αυτές είναι στο πρόγραμμα, δεν πρέπει να τις θεωρούμε γεγονότα που πρέπει να διαγράφονται). Πόσες φορές βλέπετε καλλιτέχνη να γράφει για τα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα του με κάποια από τα τραγούδια του; Αυτά συνιστούν μια πραγματικά συλλεκτική έκδοση, έτσι βλέπω εγώ ένα σωστό album που δημιουργείται για να τιμήσει τον καλλιτέχνη και τη πορεία του.

Η Ελένη Τσαλιγοπούλου σαφώς και ανήκει στους καλλιτέχνες που δικαιούνται μια τέτοια έκδοση. Η παρούσα προσπάθεια όμως, δεν θεωρώ πως ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Και το ξαναγράφω. Θεωρώ πως κακώς κυκλοφορεί ως "best of". Κατά τ' άλλα περιέχει σπουδαία κομμάτια, τόσο από τη δισκογραφία της όσο και από ερμηνείες της σε γνωστά "αθάνατα" κομμάτια. Με συνολική διάρκεια που αγγίζει τις ...4 ώρες, διαθέτει ένα πολύ πλούσιο υλικό, ποικιλία τραγουδιών ερμηνευμένων με τη πραγματικά μοναδική φωνή της Τσαλιγοπούλου. Ανάμεσα στα τραγούδια θα ακούσετε και τέσσερα καινούργια. Σε μουσική και στίχους Ορέστη Ντάντου το "η αγάπη αυτοσχεδιάζει", ξεχωρίζει από τα καινούργια τραγούδια, ένα ενδιαφέρον κομμάτι με γρήγορο τέμπο και πλούσια ενορχήστρωση με πνευστά και ακορντεόν, ρυθμός που ταιριάζει πολύ στο προφίλ και το ύφος της τραγουδίστριας. Ο Δημήτρης Τσούμας υπογράφει το "στο μισό κρεβάτι" και ο Σταύρος Σιώλας με τον Φίλιππο Γράψα το "η μοναξιά μου". Στα καινούργια θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και τη διασκευή του "I pass by your name" με ελληνικό τίτλο "τραγούδι μου" και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Η Τσαλιγοπούλου το ερμηνεύει μαζί με την Αλγερινή Khalida.

Υπάρχει ακόμα - "σχεδόν" καινούργιο! - το πολύ γλυκό (και υπέροχα ερμηνευμένο) "και τι θα μείνει" του Κώστα Λειβαδά από τη τηλεοπτική σειρά του Alpha "έχω ένα μυστικό".

Υπάρχουν και τρία remixes. Το παραδοσιακό "τα παιδιά της γειτονιάς σου" σε μια "σκοτεινή" εκτέλεση - δημιουργία των Imam Baildi. Η ...διάσημη "Μισιρλού" σε μια rap εκδοχή του Soumka όπου συμμετέχει ο ράπερ Stereo Mike και η Shaya. Επίσης το αγαπημένο μας από το ρεπερτόριο της Τσαλιγοπούλου "πιάσε με", επίσης σε rap εκτέλεση που επιμελήθηκε και συμμετέχει και στην εκτέλεση του ο Stereo Mike. Αυτό το τελευταίο ξεχώρισα από τα remixes, πρόκειται για μια πολύ εμπνευσμένη σύγχρονη εκτέλεση.

Η δουλειά συνεχίζει με τραγούδια πότε από τη προσωπική δισκογραφία της Τσαλιγοπούλου και πότε με τραγούδια άλλων καλλιτεχνών, επίσης με κομμάτια studio και με κάποια κομμάτια live, απ' όλα έχει ο μπαξές! Λείπει όμως ένα συνοδευτικό dvd που θεωρείται must σε τέτοιες δουλειές στη σύγχρονη δισκογραφική πραγματικότητα. Ένα dvd όχι τόσο με video clips, αλλά από κάποια live εμφάνιση της τραγουδίστριας, όπου θα φαινόταν ο ιδιαίτερος - "θεατρικός" χαρακτήρας των κινήσεών της στη σκηνή, θα ήταν ιδανικό να συνοδεύει αυτή τη ..."λίγο απ' όλα" δουλειά!

... Πολύ πλούσιο υλικό, όσον αφορά τα τραγούδια ...

"Ο χρόνος ρόδα που γυρίζει
γυρνάει και σε ποδοπατά
όταν ο κύκλος ξαναρχίζει
σε θέλει όρθιο ξανά.

Και πάνω που είπα δεν πειράζει
θα μείνω μόνη μου εδώ
η αγάπη αυτοσχεδιάζει
πρέπει να ξανασηκωθώ.

Είμαι μεγάλη να ξαναπροσπαθήσω
είμαι μικρή να πάψω πια να προσπαθώ
πολύ μεγάλη για να ξαναγαπήσω
πολύ μικρή, πολύ μικρή και σ' αγαπώ"...

(στίχοι: Ορέστης Ντάντος - "Η αγάπη αυτοσχεδιάζει")

Τίτλος CD
"BEST OF - ΣΑΝ ΨΕΜΑΤΑ"
Εταιρεία: ΑΚΤΗ
SONY BMG
Είδος: Τριπλό CD